і, якое виявілася дзякуючи французскай ревалюциі І з асаблівай сілай Сћспихнула Сћ 1812 - 14 гадах, з причини тираніі Напалеон. p align="justify"> заразили Аляксандр I, що не разабраСћшися Сћ причинах Поспеха, накіроСћваСћ зброя супраць галоСћнага саюзніка свойого и тою разбураСћ палю сілу. У адукаваним грамадстве многія гета разумелі и абураліся на цара, Які "з Расіі рабіСћ страшидла народаСћ", Які імкнуСћся Сћсюди, альо толькі не В«да імглістим берагах сумнай радзіми палею". Яшче Сћ Аахені, у 1818 Годзе, Аляксандр I гуляСћ ролю велічнага гаспадара, вирашаСћ питанні адпаведна сваім мають намір; альо Сћ Троппау, відавочна адракаючися пекло свойого слаСћнага мінулага, ен ужо примае заходи супраць іспанцаСћ, зьбянтежани СяменаСћскай гісторияй и бачиць рух супраць сябе Сћ Расіі; у Лайбахе ен зусім гатова рушиць рускія войскі супраць пьемонтцев, у Вероні ен амаль здаецца на інтригі Меттерніха. Толькі Сћ грецкім справе народна Бруя аказала на яго некатори СћплиСћ. Трактат 1812 (Бухаресцкай) РІЗНИТЬСЯ тлумачицца Расіяй и Турцияй. p align="justify"> Як толькі канчатак барацьби з Напалеон дазволіла Аляксандр I Сћздихнуць свабодна, упаСћнаважания яго Сћ Канстанцінопалі пачалі настойваць на признанні свойого тлумачення. Спречка разгареСћся, калі Сћспихнула грецкае паСћстанне, и чиста рускае праворуч пераплялося Сћ вачах Турак з грецкім. Аляксандр I праявіСћ вялікае дипламатичнае Мастацтва: чи не жадаючи ризикаваць палею арміяй - бо, що не сумняваючися Сћ канчатковай перамозе, ен меСћ падстави думаць, што вайну зацягнецца, и што гета вирабіць у ЕСћропе нявигаднае для рускіх войскаСћ Сћражанне, - ен хацеСћ атримаць пекло ЕСћропи мандат и зрушицца з аСћстрийскімі и рускімі войскамі Сћ Турцию. Калі гета яму НЕ Сћдалося, ен адважиСћся 1 ваяваць з Турцияй и актиСћна стаСћ рихтавацца да гета Вайне. p align="justify"> Унутри Расіі апошнія гади валадарання Аляксандр I СћяСћляюць карціну павольнага завядания. Ніколі Аляксандр I так шмат НЕ ездзіСћ, так частина не адсутнічаСћ з Расіі, як цяпер. Не було, здаецца, у Расіі Чалавек, Які НЕ скардзіСћся б на гета: востримі, што васпан кіруе розсіяних з паштовай каляскі; скардзіліся, што Сћладару була праворуч да Сћсяго, толькi НЕ да таго, што робіцца Сћ Расіі. Гетия скаргі даходзілі да імператрици Лізавети АляксееСћни и адданих Аляксандр I генералаСћ (ЗакреСћскага, наприклад) i няма іх бянтежилі. p align="justify"> Маса спраСћ заставали нявирашанай, адкладваСћ да приезду гаспадара; нараджацца таемния грамадства. Яшче Сћ 1816 Годзе адкрилася (З нагоди пераходу адной воласці пад ваенния паселішчи), што, насуперак перакананні гаспадара и Сћрада, ніякіх харчових запасаСћ няма. Поки разважалі, як паставіць харчовае праворуч, збіраць ці запаси натурал або грашима, Сћ 1820 Годзе адкриСћся голад, спачатку Сћ ЧарнігаСћскай губерні; Сћ 1821 Годзе галадала Сћжо 15 губерняСћ; большасць памешчикаСћ адмаСћлялася прогодовувати сваіх сялян; людзі дамешваСћ да хліба разнастайния сурагати, ледзь трималіся на нагах, пухлі, хва...
