плю менш наўкол.
Як стиглі яблик, як сляза Паета,
У бездань годині, дзе няма святла,
У бездань годині, дзе НЕ будз ночи,
Ляціць святло, а ноч ужо була ... неба сумнае, як Наші вочи, Бо літа адиходзіць назаўжди,
Праз тумани, праз вецер, праз дажджи,
Праз поле, дзе Салома Залатая ... [19, с. 96].
В. Шніп па-майстерску валодае пластичним живапісам словами, магчимасцямі Мастацкай тропікі. У яго паетичних карцінах и малюнках заўважаецца багацце параўнанняў и вобразаў-деталяў:
... Будзеш спакойно ісці да царкви,
Биццам б сніг, што нядаўна ляцеў
Лісцем бялюткім з анелавих дреў
У цішиню пажаўцелай трави ... [19, с. 75];
... Бо треснуў лід, як вечнасць, пад нагаміхлинула жицце, ніби вада ... [19, с. 95];
... Трава, што агнем прарастае праз тло,
Каб тло зноў згубілася ў Нова травекветкамі, ніби агнем, зацвіло ... [19, с. 103]; ў твій сад залятае пчала залатаязбірае густе на кветках цяпло.глядзіш ти на кветкі и ўжо адчуваеш,
Што ўжо Хутка и червень, як дзень, праміне ... [19, с. 93-94] и іншия.
На прикладзе природаапісанняў можка пераканацца, што В. Шніп адиходзіць пекло сюжетнага баладнага верша, асноўную навантаження ен Надал псіхалагізму як сродку вияўлення складанага, напружанага унутранага жицця асобі. Балад на пейзажния ТЕМи даюць магчимасць зазірнуць у екзістенцияльни світло ліричнага героя Паета, Які травні чулую и ранімую душу.
палі асацияциі ў В. Шніпа з сутачним и тидневим кругабегам годині (раніца, дзень, ноч ...), з такімі адвечнимі паняццямі, як шчасце і воля, сяброўства и Кахане, жицце и смерць .. . Пра ўвагу да гетих філасофскіх азначенняў існасці чалавечага бицця сведчаць ужо Самі Назв баладності твораў: Балада Волі, Балада шчасця, Балада невядомасці, Балада жицця и смерці, іншия. Гетия вершить визначаюцца праніклівим ліризмам и паглибленай медитатиўнасцю:
... I сльози виспяваюць у сляпих вачах, вочи бачаць, як наш нови дзень ідзе,
Ніби дзіця, па ЗАЛАТА Вадза ... [14, с. 57];
... і нам
Ісці дамоў, ніби вяртацца ў Храм
Праз змрок и вецер, праз жицце и смерць,
Каб спаленае сонца ажило ... [14, с. 80].
Пает знаходзіцца ў працесе актиўнага пазнання сябе І світла, нябесних и зямних з яў, ен імкнецца адчуць імгненнае, а то и ледзь улоўнае.
Пальцаў на руках не хопіць, каб пералічиць толькі Найбільший видатния вершить білоруських паетаў, у якіх гучиць матиў еднасці Чалавек з Зямля маленства, з тою, што звичайна називаюць малої радзімай, - називаюць, що не НАДТО ўдумваючися ў Сенсит гетих слоў, що не разумеючи, што критим самим як би примяншаюць значененне кутка Бацькаўшчини, адкуль ти родів, бо ў сапраўднасці ен ніякая и чимала радзіма, а Радзіма, якая ніколі не забувають сваіх адданих синоў и дачок. Нездарма есць вислоўе: Дзе нарадзіўся - там и пригадзіўся. Видатних вершаў шмат, альо мені сення зграї толькі аднаго твора, каб лішні раз упеўніцца:...
