як би ні вабілі далекія землі, колькі б ні абяцалі табе грошай за вялікімі марамі, за високімі гарамі - сапраўднае шчасце на гета зямлі, якая Беларуссией називаецца.
Слова балада гучиць и ў Назв ягонай Нова кнігі - Балада камянеў, што, у адрозненне пекло папяредніх, увабрала ў сабе НЕ толькі паезію, а і прозу. У їй прадстаўлени шмат якія розчини - пекло вершаў традицийних - так білих и верлібраў, пекло кароткіх дзеннікавих запісаў - так такіх занатовак, што нагадваюць сабой невялікія навели, якія, плиг жаданні, можна разгарнуць и ў апавяданні. Альо з паетичних пераважаюць, принамсі, нясуць асноўную навантаження Балад. Даречи, гета, як заўважаецца па ягоних ранейших публікацих, любіми жанр В. Шніпа.
Цікавасць В. Шніпа да падобних твораў Бадай невипадковая. Причину найперш треба шукаць ў самої сутнасці згаданага жанру, Які травні распаўсюджанне, пачинаючи з Вусни-паетичнай творчасці, у різни галінах мастакоўскай дзейнасці. У літаратури - гета ліра-епічни жанр, у Аснова якога ляжаць легендарна-гістаричния ЦІ казачна-фантастичния сюжети.
Першия Беларускія Балад, як вядома, з явіліся ў XIX стагодзі и билі напісани па мативах Народнай паезіі. Найперш гета - Нячисцік Аляксандра Рипінскага, Травіца брат-сястрица Вінцента Дуніна-Марцінкевіча, Хцівец и скарб на святога Яна Францішка Багушевіча. Пазней свае сіли ў гетим жанри спрабавалі Максім Багдановіч, Змітрок Бядуля, Якуб Колас. У гади ж Вялікай Айчиннай Вайни балада набила папулярнасць з-за магчимасці ўславіць подзвіг савецкага народу ў барацьбе з Нямецького-фашисцкімі захопнікамі и асудзіць тих, хто пераступіў агульначалавечия норми маралі, - класічни приклад Балада аб чатирох заложніках Аркадзя Куляшова. У пасляваенни ж годину да жанру Балад звярталіся многія Пает, а Янка Сіпакоў дик увогуле напісаў целую кнігу - Віча славянскіх балад. Даречи, наколькі полоненим було ўваходжанне білоруських паетаў у Баладі, можна ўпеўніцца, пазнаеміўшися са свойого роду анталогіяй, што пабачила світло у 1978 Годзе. Аднако В. Шніп да жанру Балад не міг не звярнуцца, як нам здаецца, що не толькі таму, што ЦІ не нашкірна Пает хочай паспрабаваць свае мастакоўскія мажлівасці ў асваенні як мага большай колькасці жанраў. Не менше важлива и тое, што ягоная творчасць, плиг ўсім іншим, нясе ў сабе моцния гістаричния аспекти, што тичацца як адлюстравання пеўних Падзу мінуўшчини, так и асенсавання таго, што було Зроблено ў розное годину знакамітимі людзьмі. Апроч таго для яго, як и для пераважнай большасці ўсіх нас, важливі сам шлях да Храму-як крок да маральнага ачишчення и духоўнага ўзбагачення (невипадкова адна з яго кніг називаю На рештках Храму, критим самим аўтар засяроджваў уваг на критим, што за доўгія дзесяцігоддзі билі падарвани Аснова сапраўднай духоўнасці, паслаблі спаконвечния карані). Шлях жа да Храму вимагае менавіта ліра-епічнага падиходу ў асенсаванні маральнага и духоўнага ачишчення Чалавек. Пачаўши пісаць Балад, зместам сваім звязания з даўнімі падзеямі, ен паступова перайшоў и да нядаўніх, тих, сведкамі якіх ужо билі Наші сучаснікі.
Балад, прадстаўления ў ягонай Нова кнізе, спалучаюць у сабе розния часавия Паяса. Причим у Лепша з іх Пает дасягае аднолькава високага майстерства, незалежна ад таго, пра што піша, - дзень колішні ЦІ сенняшні, звяртаецца да воблікаў тих, хто жиў у інших стагоддзях альбо гавориць пра людзей, якія яшче нядаўна билі з намі поруч. Ва ўсякім разі менавіт...
