Сћ Чалавек есць яшче и нябесная призначенне гета шлях та бога. Яно немагчимае, калі НЕ кіравацца найвьнпейшимі каштоСћнасцямі. Вось чаму Чалавек павінен на проста дзейнічаць, а заСћседи імкнуцца да дабра и пазбягаць зла. Гета магчима, паколькі людзі валодаюць свабоднай воляй. Признанне адноснай самастойнасці людзей азначала некаторае абмежаванне Сћвогуле фаталістичнай канцепциі Аквінскага.
Цікавия заСћвагі знаходзім у Аквіната и наконт грамадскага жипдя людзей. Так, ен адзначае, што іх супольная дзейнасць травні пеСћни лад, Які висловлюємо Сћ різни правах. Фама вилучае вки разнавіднасці правоСћ вечнае, натуральнае и чалавечае права. Першай звязана з принцьшамі боскага кіравання светам. Інше Сћласціва Сћсім живим істотам, и яго закони нязменни. Трецяе існуе толькі Сћ грамадстве. Закони гетага права Сћвесь годину мяняюцца. Падпарадкаванне праву неабходная Сћмова паспяховай грамадзянскай дзейнасці. Дзяржава, лічиць Аквінскі, існуе, каб забяспечиць агульни Дабрабит. Грамадскі лад патрабуе наяСћнасці Сћ їй різни саслоСћяСћ. ІІІматстайнасць дасканаласцяСћ, якімі валодаюць саслоСћі, павялічвае Сћстойлівасць усяго грамадства. Лепшай Форман дзяржави ен признае манархію. КіраСћнік дзяржави павінен ствараць належния Сћмови для захавання міру и падтримкі дабрадзейнага жипдя грамадзянаСћ. Калі ж Улада вьжаристоСћваецца ім ва Сћласних інтаресах, тади народ травні права на паСћстанне и звярженне тирана.
Аквінскі прихільнік падпарадкавання свецкай залагодить Сћладзе духоСћнай. Царква, на яго мнение, павінна ажиццяСћляць кантроль над ідеалагічнимі працесамі Сћ грамадстве.
У 1323 Фама биСћ абвешчани святим. Яго вученне паступова становіцца афіцийнай дактринай каталіцкай царкви. Тамізм аказвае значний СћплиСћ и на сучасности грамадскую свядомасць гета часткі хрисціянства.
Пошукі іншага Сћзору. ДухоСћнае жицце сяредявечнай ЕСћропи НЕ було аднастайним. Тут знаходзілася няма прихільнікаСћ різни еретичних рухаСћ асабліва Моцним биСћ у разглядаеми перияд рух катараСћ. Сур'езная апазіция тамізму складваецца ва універсітетах. Адметнай рисай нових кірункаСћ з'яСћляецца імкненне болин Цесна звязаць агульни філасофскі аналіз з даследаваннем приватних праблемаСћ.
наростанням критичнага духу філасофіі аб'ектиСћна мляво да аслаблення пазіцияСћ схаластикі. Пазней яна паступова приходзіць у заняпад. У межах самої сяреднявечнай філасофіі знайшліся сіли для яе самаадмаСћлення, што НЕ дзіСћна філасофская свядомасць па палею сутнасці НЕ церпіць застою. Пошукі новаго Сћзору філасофіі павярнулі вектар теаретичнага аналізу Сћ пліч свецкага асенсавання з'яваСћ и наблізілі приход епохі Адрадження.
Самабитним подумки вилучаСћся Роджар Бека, Які виступіСћ з рашучай критикай схаластикі. "ДзіСћним доктарам" називалі яго сучаснікі. ЄП не признаваСћ аСћтаритетаСћ, аспречваСћ шераг палаженняСћ папулярнага тади тамізму. Бека валодаСћ некалькімі мовамі, биСћ видатним природазнаСћцам и математикам. <...
