даюцца Сћ якасці визначальних момантаСћ Мастацкай творчасці. Біяграфічни Метад вельмі часта звязана з адмаСћленнем літаратурних напрамкаСћ и культиваваннем імпресіяністичнага "партрета" пісьменніка Сћ якасці асноСћнага жанру літаратуразнаСћчага даследавання. Упершиню яго примяніСћ французскі літаратуразнаСћца Шарль Сент-БеСћ (1804-1869) - аСћтар славутага пяцітомніка "Літаратурния партрети" (1836-1839). p> Сент-БеСћ дерло звярнуСћ уваг на адрозненні паміж літаратурна-критичним и навуковим літаратуразнаСћчим аналізам. У сваіх даследаваннях вучони імкнуСћся паказаць асаблівасці творчасці пісьменніка праз яго біяграфію. У нарисе "П'єр Карнель" (1829) Сент-БеСћ так фармулюе ідею свойого Метад: "У галіне критикі и гісториі літаратури няма, відаць, больш займальнага, больш приемнага и разам з критим больш павучальнага читання, як добра напісаная біяграфія вялікіх людзей <. > Старанна складзения, годинах Надав криху шматслоСћния апавяданні аб асобі и творах пісьменніка, Мета якіх - пранікнуць у яго душу, асвоіцца з ім, паказаць яго з самих різни бакоСћ ".
Разам з критим неабходна адзначиць, што Сћ Сент-Бева Сћ падиходзе да літаратурних з'яСћ хоць и крейди месца біяграфічная дамінанта, аднако вучони НЕ замикаСћся Сћ вузкіх межах спавядаемага ім Метад.
У т. зв. "Чистим" виглядзе біяграфічни Метад праіснаваСћ нядоСћга. Своеасаблівае примяненне ен знайшоСћ у метадалогіі буйних заходнееСћрапейскіх літаратуразнаСћцаСћ ХІХ ст.І. Тена и Г. Брандеса.І. Тен лічиСћ Сент-Бева сваім настаСћнікам и адним з тих, хто падрихтаваСћ культурна-гістарични метад.Г. Брандес ствариСћ шераг таленавітих літаратурних партретаСћ и біяграфій пісьменнікаСћ (Шекспіра, Гете, Вальтера, Ібсена и некат. інш.), викаристоСћваючи многае з метадалогіі Сент-Бева.
До пачатку ХХ ст. прихільнікі біяграфічнага Метад (Р. Де Гурмон у Франциі, Ю. Айхенвальд у Расіі и інш.) Ачисцілі яго пекло "лішніх елементаСћ "(у Ш. Сент-Бева яни лічилі такімі сацияльния и мастацкія ідеі стагоддзя; у І. Тена - уплиСћ раси, асяроддзя и моманту; у Г. Брандеса - характаристику грамадскіх рухаСћ) i звярнуліся да раскрицця патаемнага "я" Мастак Сћ руслі крайнього імпресіянізму.
літаратурная навука міфалагічная псіхалагічная
У беларускім літаратуразнаСћстве біяграфічни Метад НЕ меСћ значнага паширення; толькі Сћ асобних Працюю, такіх, наприклад, як "Нова беларуская паема "М. Байкова," Аповесць "У палескай Глуша" М. Піятуховіча, "Триццаць рік" Я. Бранштейна, істотна перабольшвалася роля біяграфіі аСћтараСћ у плані яе Сћздзеяння на розчини.
Сучаснае айчиннае літаратуразнаСћства признае біяграфічни Метад як приватни прием даследавання, Які вивучае біяграфічния елементи Сћ якасці адной з криніц тематикі, праблематикі и мастацкіх вобразаСћ твораСћ.
1.4 Культурна-гістаричная школа
Дадзени накірунак у літаратуразнаСћстве склаСћся до сяредзіне ХІХ ст. ГалоСћния імпульси культурно-гістаричная школа атримала пекло культуралогіі позніх нямецкіх асветнікаСћ и рамантикаСћ, пекло французскай рамантичнай гістарияграфіі (Ф. Гізо, О. Цьери, Ж. Мішле), пекло пазітивісцкай філасофіі А. Конта, а таксамо часткова пекло біяграфічнага Метад (Ш. Сент-БеСћ). У Аснова ідей культурно-гістаричнай школи биСћ пакладзени філасофскі пазітивізм, Які ставіСћ палею Мета сінтез навукових ведаСћ різни галін и перабудову Сћсіх навука на Аснова сациялогіі. Важнейшимі перадумовамі Сћзнікнення гета літаратуразнаСћчай школи билі агульни Сћздим навукі, поспехі природазнаСћства и технікі, развіцце філасофіі, и асабліва диялектичнага Метад Сћ їй. Лічилася, што причинна-виніковия сувязі павінни Биць вияСћлени НЕ толькі паміж з'явамі природи, альо и паміж грамадскімі працесамі, паміж з'явамі и асяроддзем; філалогія, як и іншия "Сур'езния" навукі, патрабуе доказнасці і "дакладнасці". p> Ля витокаСћ культурна-гістаричнай школи стаяСћ вядоми французскі філосаф, естетик, теаретик літаратури и Мастацтва Іпаліт Тен (1828-1893). Ен и сфармуляваСћ ва "Уводзінах так" Гісториі англійскай літаратури " (1863) найважливіші принцип метадалогіі культурна-гістаричнай школи - трияду "раса" - "Асяроддзе" - "момант". p> Пад "Раса" Тен разумеСћ "природжания и спадчинния схільнасці, якія Чалавек приносіць з сабой у світло и якія звичайна суправаджаюцца розніцай у темпераменце и пабудове ціла ". На гета падставе вучони видзяляе германскія, раманскія и іншия народи альбо "Пляма" з характернимі для кожнага з іх асаблівасцямі нораваСћ, псіхалогіі, побиту, сацияльнай арганізациі жицця. Розніцу нациянальнага жицця плиг агульних "племян" уласцівасцях Тен тлумачиСћ з дапамогай паняцця "асяроддзе". Причим, сюди ен уключае и палітичния абставіни, и стан розумаСћ з акаляючим асяроддзем, и т. зв. "Льно температуру". Усе гета визначана мірним альбо ваенним годинах, деспатичнай манархіяй альбо демакратичнай республікай, и м. д. І, урешце, нациянальни характар ​​и акаляючия абставіни Сћздзейнічаюць, па ТЕНу, не так на чистую "дошку" (tabula r...
