у зі своїм самоваром ", у французаСћ -" Роtеr dе І'еаu а lа mеr "(Насіць Ваду Сћ мору) i Г.Д.
Такім чинам, плиг супастаСћленні аналагічних паняццяСћ, сітуаций у різни культурах и мовах відавочна праяСћляецца нациянаяьна-культурна спіцифіка.
У будь мове есць словами, якія значаць больш, чим визначани аб'ем іх значення Сћ слоСћніку, набилі дадатковае культуралагчнае значенне, виступаюць сімвалам краіни. Вельмі часта гета Назв расліннага и живельнага світлу. Такімі словамі-сімваламі для беларусаСћ, наприклад, з'яСћляюцца Бусел и зубр, васілек и шипшина, вярба и рабіна. Сакура асациіруецца з Японіяй, бяроза - з Расіяй, а лаСћр - сімвал Іспаніі.
Форми маСћленчага етикету таксамо залежаць ад нациянальна-культурних традиций грамадства. p> Такім чинам, у Назв прадметаСћ, з'яСћ речаіснасці адлюстроСћваюцца адметнасці жицця, характар, Подумки, светапогляду народу. У моСћних адзінках, у словах-сімвалах мова зберагае гістаричную памяць народу, захоСћвае яго культуру и духоСћния здабиткі.
5. Беларуская мова: яе паходжанне и развіцце
АсноСћнае теритарияльнае ядро Сћсходніх слов'ян визначилася Сћ VІ - VІІ стст. н. е.. Слов'яни рухаліся з ПаСћдневага Захадите на ПоСћнач и РЋсход. Спрадвеку на териториі Сћсходняй ЕСћропи жилі балцкія и Сћгра-фінскія Пляма. Альо гета билі редкія пасяленні, таму асіміляція, аславянванне мясцових Пляма ішло без асаблівих перашкод. 3 годині приходу слов'ян на територию Беларусі и пачатку іх сумеснага жицця з балтамі и пачинаецца самазарадженне білоруського народу и яго самаразвіцце.
Старажитния кривіцкія и дригавіцкія племянния САЮЗ паступова перараслі Сћ дзяржаСћния супольнасці (Полацкае и Турава-Пінскае княстви). Ужо на пачатку VІІІ ст. узнік сами буйні на тій годину центр кривічоСћ - Полацк. У ІХ ст. Полацк канцентруе вакол сябе велізарния териториі и становіцца адним з наймагутнейших палітичних и культурних центраСћ ва Сћсходняй ЕСћропе.
Прикладна Сћ гети годину умацоСћвае палі пазіциі и другі центр усходніх слов'ян - КіеСћ. p> У канц Х ст. усходнія слов'яни принялі хрисціянства. Разам з хрисціянствам пісьменнасць (на стараславянскай, ці царкоСћнаславянскай, мове). Паступова випрацоСћваецца свій вариянт пісьмовай (кніжнай) мови, якаючи існуе паралельна са шматлікімі мясцовимі гаворкамі Сћсходніх слов'ян. Менавіта гети годину биСћ пачаткам пісьмовага перияду у Мастацкай славеснасці будучи беларусаСћ, рускіх, украінцаСћ,
Альо палітичную и еканамічную стабільнасць паміж часткамі Сћ феадальних дзяржавах усходіх слов'ян падривалі міжусобния війни князеСћ. У такіх умів усе велику ролю набиваюць мясцовия диялекти. Вучония мяркуюць, што гаворкі насельнікаСћ будучи білоруських, рускіх, украінскіх земляСћ мелі до ХІІІ ст. столькі адметнага, што можна гавариць аб Трох самастойних усходнеславянскіх мовах.
У складзе Вялікага княства ЛітоСћскага Сћ ХІV - ХVІ стст. сфарміавалася беларуская народнасць и яе мова (вучония називаюць яе "старабеларуская"). У тієї годину яна званих "проста", ці "руская", термін "беларуская" узнік пазней. Яна складвалася, сінтезуючи пісьмовую літературна спадщина старажитнай усходнеславянскай мови и живи гаворкі колишніх пляменаСћ - ДригавічоСћ, кривічоСћ, радзімічаСћ. p> Літаратурная мова Вялікага княства ЛітоСћскага склалось на Аснова паСћночна-заходніх білоруських гаворак. Яна була афіцийнай дзяржаСћнай МОВА у Вялікім княстве ЛітоСћскім. На білоруський мове Сћпершиню Сћ гісториі Сћсходніх слов'ян на пачатку ХVІ ст. з'явіліся друкавания кнігі. p> аднако пасли аб'яднання Вялікага княства ЛітоСћскага з Польшчай Беларускія земли Сћвайшлі Сћ феадальную федератиСћную дзяржаву - Реч Паспалітую и паступова пача апалячвавнне и акаталічванне беларусаСћ. У 1696 ВаршаСћскі сейм приняСћ пастанову, паводле якой пісаць дзелавия дакументи треба було толькі па-польску. Паступова беларуская мова вицясняецца и з інших жанраСћ тагачаснай літаратури и беларуская мова приходзіць у поСћни заняпад. p> У канц ХVІІІ ст. Реч Паспалітая перастала існаваць и Беларускія земли Сћвайшлі Сћ склад Расійскай імпериі. Сацияльна и нациянальни стрибне білоруського народу НЕ зменшиСћся, а Сћ афіцияльни Сћжитак цяпер пача викаристоСћвацца толькі руская мова.
Менавіта Сћ годину нациянальнага заняпаду у асяроддзі навукоСћцаСћ-беларусаСћ, вихаванне на традициях польскай и рускай культур, умацоСћваецца розумінню самабитнасці білоруського народу. Пачинаецца білоруський нациянальнае Адрадженне. Аднако ва Сћмовах адсутнасці Сћласнай дзяржаСћнасці, забарони білоруський мови Сћ сфери афіцийна-справавих зносін працес складвання сучаснай літаратурнай мови расцянуСћся больш чим на стагоддзе.
Найбільший сприяльнимі для білоруський мови билі 20-я гади ХХ ст., калі ажиццяСћлялася палітика беларуазациі и білоруський мова набила статус дзяржаСћнай.
Альо Сћ 1938 р., виходзіць пастанова "Аб абавязковим вивученні Сћ школа...
