» (залішняга рацияналізму), што апанавалі грамадства. Буслав, ва Сћласним признанні, п'є дзеля таго, каб НЕ Биць такім, як астатнія, як большасць, тия, што: В«Аслеплі, аглухлі ... Душу палю закармілі так, што Сћсе нармальния чалавечия пачуцці толькі Сћ п'яний виглядзе вонкі вириваюцца ... А яшче галдзяць: чаму п'яце, чаму п'яце? Таму што вельмі Сћжо цвярозия Сталі. Вельмі цвярозия! А Чалавек хоць хвіліначку жаласлівим, добразичлівим пабиць хочацца ... В»
Альо ні гарелка, ні Сћнутрани стихійни нонканфармізм НЕ робяць Буслая больш дасканалим, Чуйний да чужога гора. Ен - причина няшчасцяСћ ва Сћласнай сям'і, пакут жонкі и бацькоСћ. Ен кідае вагомі, пераязджае Сћ мястечка, Живе Сћ качагарци разам з прапойцам Берам, перабіваецца випадковимі заробкамі, Цалко адасабляецца пекло усялякіх льно абавязкаСћ Перад блізкімі. Альо плиг гетим ЄП не можа праказаць, як яго В«двайнікВ», Федзя ПратасаСћ з В«Живога трупаВ», што такое жицце и есць В«воля, чи не СвабодаВ». p align="justify"> На пачатку Першай дзеі Андре Буслав у таборі жорсткага пахмельнага сіндрому прачинаецца Сћ чужий Кватера, у атаченні незнаних речаСћ. Сам інтер'ер стварае абстаноСћку адчужанасці, у якой герой мусіць адчуваць сябе досиць дискамфортна. Незразумелимі и дзіСћнимі падаюцца Буслав жихари чужий Кватера - Аліна и Драгун, якія аказваюцца В«пациентаміВ» Лекарь чалавечих душ, казачніка Пакутовіча. У Буслая есць спосабами пазбавіцца пекло унутранага неспакою: бравада, любаванне Сћласним падзеннем и цинізм. Ен відав, як дзейнічаюць такія паводзіни на людзей, що не пазбаСћлених пачуцця Гумаров. Цинічния, альо дасціпния виказванні Буслая, трапния характаристикі, якімі ен надзяляе людзей, могуць виклікаць калі НЕ сімпатию, дик цікавасць. Надав пахмурная Аліна НЕ можа стримаць усмешкі, калі Буслав тлумачиць, чаму людзі п'юць: В«Чалавек НЕ живела, дарагуша ... у яго Сћ гетим кацялку (паляпаСћ па Головата) думкі розния. Калі Сабаки навучиць думаць, и сабака піць пачне ... В»[4, с.54]
Паводзіни Буслая Сћ чужий Кватера нагадваюць театральную гульнемо, разлічаную на вонкави ефект, на зичлівую реакцию гледача. Альо Сћ гета гульні, як и Сћ дзівацтвах герояСћ В«Святий птушкіВ», мала праяСћ сапраСћднай, випакутаванай духоСћнасці, яшче Менш - шчирай рефлексіі, пакаяння. Виказванні Буслая споСћнения криСћди и скепсісу. Гетая акалічнасць дазволіла критику Л. Анінскаму параСћнаць дудараСћскага героя з Зілавим, центральним персанажам п'єсою А. Вампілава (В«Паляванне на КачакВ»). В«Ці ведаеце, у чим страшна праСћда п'єсою Дударава? - Задався вань критик. - Чи не Сћ критим, што разбураецца душа чалавечая. А Сћ критим, што Чалавек наіСћнейшим чинам гетага Сћ сабе НЕ падазрае. Што заСћгодна, а вінаватим - не, вінаватим ен сябе НЕ признае. Ні ен сябе, ні ми яго, ні ми - сябе В». p align="justify"> Буслав з нейкай хваравітай злараднасцю распавядае припавесць, якаючи, на яго мнение, сведчиць пра татальную без...
