нам сваім яе бацькаСћшчину . І пастоіСћ Уладзімір горад, аддаСћ яго ім и назваСћ горад тієї ІзяслаСће. І з таго годині паднімаюць меч Рагвалодави Сћнукі супраць унукаСћ Яраслававих .
З цягам годині Уладзімір приняСћ хрисціанства, абвянчаСћся з гречанскай принцесай Аннан. Сваіх жонак ен видаСћ заміж за дружиннікаСћ пазнатней. З Рагнедай було Складання: яна, у адрозненні пекло другіх, була з княжицкага роду. Летапіси расказваюць, як би Уладзімір параіСћ їй вийсці заміж за аднаго з яго Баяр, альо горда княгіня рашила Лепша пасвяціць сябе Христя и стала Першай у Сћсходнеславянскіх землях манахіней, приняСћши імя Анастасія. Пахаранілі яе Сћ ІзяслаСћлі. p align="justify"> ІзяслаСћ перажиСћ маці Сћсяго на некалькі месяцаСћ. Таке супадзенне дае Аснова лічиць, што Уладзімір міг атравіць іх, каб НЕ Даць Полацку Сћсіліцца, а старшаму синові - Прад яСћляць притензіі калі-небудзь на кіеСћскі княжаскі стіл. Існуе таксамо меркаванне, што сапраСћдним Бацька Ізяслава биСћ НЕ Уладзімір Чирвонае Сонейка, а забіти ім Яраполк, крававо свадзьба Сћ Полацку була, калі Рагнеда пасли приезда кіеСћскага князя са сватамі ужо Чака дзіця.
ІзяслаСћ - дерло з усходнеславянскіх князів, каго летапісі називаюць кніжнікам. Менавіта ен увеСћ у Полацку пісьменнасць и абученне грамаце. Пячаць з яго іменем, якой скраплялісь княжицкія грамат, лічицца самим даСћнім памятнікам білоруський пісьменнасці и другім по даціроСћци ва Сћсіх усходніх слов'ян. p align="justify"> Аб дзяржаСћнай дзейнасці сина Рагнеди нічога НЕ ведів. Ен застаецца Сћ гісториі як дерло Беларускі прасвяціцель І як князь, узнавіСћши Сћ старажитнай кривіцкай сталіци полацкую династию. Пачинаючи з яго, усьо нашчадкі Рагвалода називалі менавіта сябе Равалодзічамі, а не Рурикавічамі, як астальния рускія Князі.
Князь Ізяслав пакінуСћ Полацк и гети світло швидка пасли смерці маці. Цяжка сказаць, ці княжиСћ яго памерши Сћ малалетстве син УсяслаСћ. Дати вистраіваюцца в загадачной ланцужок: 1000 - памірае Рагнеда, 1001 - ІзяслаСћ, 1003 - УсяслаСћ Ізяслававіч. Син и Сћнук памерлі намног ранньої, чим бацька и дзедо, што даживе да 1015. Тютюнового, што вялікія рукі билі Сћ Уладзіміра Чирвонае Сонейка, вялікі биСћ яго страх перед узнаСћленнем Полацка. p align="justify"> пасли таінственнай бацькоСћскай смерці полацкі стіл заняСћ БрачислаСћ Ізяслававіч, Які канчаткова вярнуСћ княству незалежнасць.
Ен застаСћся сіратой у раннія роки. Бацька СћспеСћ пасадзіць хлопчика на каня, даСћ падзяржацца за меч, паслухаСћ, як, водзячи пальцях па пергаменту, син разбірает кніжния строкі. Далею яго вихаваннем займаСћся хтосьці з полацкіх Баяр. БрачислаСћ застаСћся апошнім живим Рагвалодавічам. Палачане бераглі маленькага князя и глядзелі на яго з вялікімі надзеямі. p a...
