ині, калі В«вострое Іптих на плуг перакуем, а меч будз сярпомВ» (В«Ой, БожанькаВ»). Гети вобразе и гетая мара зноСћ вяртаюцца Сћ вершили В«У кузніВ», герой якога дужи Каваль, В«як дуб, КавальВ» куе з ланцугоСћ нарогі, з мячоСћ - сярпи, з шабляСћ - коси, робіць са смертаноснай зброі сякери и клямкі. I Сћсе гета дзеля адрадження краю и новаго ладу на роднаВ зямлі. p align="justify"> А некалькі ранєй у вершили В«*** Христос васкрос! ..В» З. Бядуля з болем и пакутаю пісаСћ пра тое, што кликані, якія людзям павінни билі б несці святия весткі, - маСћчаць:
В«Христос васкрос!В» - калісь кликані звінелі;
Званіци Сћсе цяпер асірацелі. p align="justify"> Няма званоСћ - на Кулі пераліти,
Разносяць смерць на світ, нудой спавіти. p align="justify"> РЋвесь Божи світло напоСћнени атрутай ...
Пает імкнуСћся таксамо зазірнуць у будучиню, уявіць сабе яе такою, якой яна магла б ці павінна б стації. I тая будучиня Сћ паетичнай мари стваралася там, дзе смертаносная зброя раз и назаСћседи - як гета СћяСћлялася аСћтару - перакоСћвалася Сћ плиг-лади для стваральнай ПРАЦІ. p align="justify"> У перияд грамадзянскай Вайни Змітрака Бядуля, як и Янку Купалу, Якуба Коласа, Алеся Гаруна и інших пісьменнікаСћ, нязменна тривожила неспакойная думка аб критим, што ж будз далей, па якім шляху пойдзе рідна Білорусь. Плиг гетим уяСћля-лася, што така кривавая вайну НЕ можа НЕ Биць апошняй, а паразумнелия нашчадкі Сћсімі сіламі и сродкамі будуць намагацца зразумець витокі и причини мінулих катаклізмаСћ:
Аб дзеях сучасности гісторик раскажите,
Загадку епохі ен кемна розв'яжу
Прад новим людзкім пакаленнем ...
Сама па сабе тема шляхоСћ у білоруський літаратури нова. Найлепши зборнік Я. Купали називаСћся В«Шлях жиццяВ». Пает яшче Сћ дакастричніцкі годину пераклаСћ верш Мариі Канапніцкай В«вки сцежкіВ». У перияд грамадзянскай Вайни 3. Бядуля таксамо напісаСћ вершили В«вки сцежкіВ» и В«Беларускі шляхВ» з вельмі характерним зместам. Чи не дерло и НЕ апошні раз у палею творчасці ен зрабіСћ СПРОБА зразумець месца Беларусі Сћ гісториі и характар ​​яе адносін з Найбільший блізкімі суседзямі. (481-482)
Калісьці билінни асілак, апинуСћшися на раздарожжи, вимушани биСћ вибіраць адну з Трох дарога. ПраСћда, ен загадзя ведаСћ, якаючи частка прадвизначана яму на кожнай з іх. Пает бачиць Перад сабою, Перад сваім народам таксамо вки дарогі. Дзве з іх гістория білоруського народу випрабавала и Правер. Стагодцзямі Наші дарогі вялі або на ЗАХІД, або на Сћсход - ці туди, дзе хітрия нашчадкі езуітаСћ вядуць В«у рукі паном цалавацьВ», ці туди, дзе галосная лаянка В«Ганя Сћсіх пад цар-дзвін на паклонВ». Альо есць и трецяя, паля, на якой білорус застанецца самім сабою и збераже Сћсе палі багацці:
Ідзі, білорус, толькі сцежкай палею! p align="...
