ялёних явароў
Я з вясёлимі дзядзькамі
Вудзіў шерих печкуроў.
травня вёска, травні вёска,
Сонца
березня маіх, надзо.
Усміхаецца бярозка,
Сустракаючи людзей [7, с. 156].
творити гети, магчима, у нечим яшче празмерна наіўни, но невипадкова менавіта на яго звярнуў ўвагу видатни знаўца паезіі Аляксєй Писін, калі прадставіў тади пачаткоўца на старонках зборніка «Дзень паезіі - 76»: «Адчуваецца, што юні Пает плённа вучицца ў школі матчинай мови, Народнай песні и жицця, у школі, якаючи вельмі многа дае кожнаму, хто з душею Чула и пригожай ідзе ў літаратуру »[7, с. 154].
А. Пісьмянкоў любіў рідні кут, дзе нарадзіўся, вирас, адкуль пайшоў у жиццё, даражиць матчинай МОВА, но ўсё гета ен НЕ вистаўляў напаказ, а сціпла виказваў толькі тую вялікую любоў, Якою поўніцца серца.
Хараство рідних краявідаў з гадамі НЕ толькі не забувайте, а плиг кожнай Нова сустречи вабіла яшче больш. Паета напаўняла така любоў, што ягони лірични герой, адчуваючи гетую спаконвечную еднасць, признаваўся ў сваіх пачуццях да Бацькаўшчини биццам на адним диханні. Таму вершити кароткія. Аўтар сведчиў: «... амаль ніколі НЕ пішу - я запісваю. Пает добра ведаюць, што часта першия строфи приходзяць Самі, яни нараджаюцца легка, без усякай натугі, и дихання іхняе натуральнае и нязмушанае. Яни як падарунак пекло Бога. Інши раз Надав здаецца, што да іхняга з'яўлення на гети світло ти не Маєш ніякага дачинення. Проста табе биў Голас аднекуль адтуль, и ти яго ўсяго толькі падслухаў ди запісаў на чисти аркуш папери »[6, с. 311].
Паезія творці прачулая, у йой ёсць жиццёвая моц, духоўная триваласць. I плиг гетим - дзіўная лаканічнасць, што месцамі нагадвае Надав пеўную ескізнасць, но ескізнасць гетая - НЕ штрихавая, а контурна виразная. Таму и атримліваецца паетични малюнак такім зрокава виразним и пераканальним.
Загадкавасць паезіі А. Пісьмянкова ў критим, што, на Першів погляд, биццам нічога нечаканага ў йой няма, мативи Цалко традицийния, а бяре ж, як кажуць, за живое, кранае сами патаемния душеўния струни читача. Ди інакш и Биць НЕ можа, бо напісанае Отця - не толькі народжана Талент, но и прапушчана праз ягонае серца, напоўнена любоўю да чалавека. Яно безабароннае Перад няшчирасцю, двурушніцтвам. I некалі прамоўленае ім сёння ўжо ўспримаецца и ягоним голасо адтуль. 3 Нематов и вечнасці, но як живое, зямное и надзённае.... Няма Паета, ди Живе напісанае ім. I па-ранейшаму дзесьці на касцюковіцкай зямлі Блукаю білі кінь - кінь яго маленства и ягонай паезіі:
За Бесяддзю-ракой
ірже мій білі кінь.
Вушамі кінь стриже ...
Тривожна кінь ірже ...
Праз версти и гади
ЗАВі мяне туди,
Так тієї святої вади,
Што горкне пекло бяди.
Вушамі кінь стриже,
Самотня кінь ірже
Над Чорнай бядой,
Над Горкан вадой [6, с. 124].
Алесь Пісьмянкоў биў цельнай натурал, самародкам. Як природа ЛАГОДНА падабрала, падагнала ў ім усьо адно да аднаго. У яго зайздроснае пісьменніцкае прозвішча, пригожи, роўни, бісерни почирк. Сапраўди, пригожан пісьменства ца ў традицийна-банальния ўяўленні пра «сярмяжни», ціхі Беларускі характар, - слушно заўважае даследчик А. Бельскі [1, с. 37]. Ен пісаў паўнакроўним, натуральним словами, цураўся білих, анемічних вершаў. Алесь признаваў права на творч поиск, но ставіўся да різни паетичних штукарстваў іранічна. Ен, и гета характерна для маладой білоруський паезіі у целим, - асобі гістаричная, и яго гістаричния карані - у Беларусі старажитнай, славянскай ... »
Герой А. Пісьмянкова - білорус, Які травні тривалую культурна-гістаричную памяць, ен адчувае сябе на зямлі продкаў паўнакроўна и надзейна. Што Грехем ўтойваць: так нядаўняга годині у Некатор наших паетаў лірични герой нагадваў Івана Бязроднага, и нейкага аморфнага касмапаліта. Герой жа А. Пісьмянкова Веда и Шану генеалогію свойого роду, ганарицца свае креўнай приналежнасцю да спаконвяковай зямлі радзімічаў и кривічоў, та зямлі Беларусі, якая нарадзіла Каліноўскага и Вашчилу, Багушевіча и Багдановіча ... Паетаў герой Жадана застацца вірний лицар свойого краю, яго мінулага. Гаворка Дзьодо пра «карані роду» становіцца для Паета свяшченнай скрижаллю памяці. Свойого продков, Арата и воя, ен уяўляе такім:
Любіў жиццё ен больш, чим бога,
Як мед, шу Вусни маладзіц.
Яго жиццёвия дарогі
Працялі ст...
