рства Польскага i заходнiх губерняСћ було дазволена вяртаць i пасяляцца Сћ Царстві Польскiм [8].
Пачинаючи з канца 60-х рр.. XIX ст. урад палiчиСћ магчимим змянiць адносiни Сћ дачиненнi каталiцкай царкви i виданні польскай лiтаратура. Чи не адмяняючи уведзенних абмежаванняСћ, урад вирашиСћ пазбягаць дзеянняСћ, якiя б маглi Биць расценени як ганеннi на каталiцкую царкву. Закриццi касцелаСћ i каплiц адбивалiся з вялiкай перасцярогай. У мясцовим друку адкрития нападкi на католiкаСћ. Аднако мясцовая адмiнiстрация НЕ адмовiлася пекло пiльнага Нагляду за каталiцкiмi святарамi i за зместам iх пропаведзяСћ. Па-ранейшаму НЕ дазвалалася ксяндзам пакiдаць палі приходи без дазволу мясцових залагодить, забаранялiся духоСћния працеси, якiя билi СћстаноСћлени каталiцкай царквой. ПраяСћленнем некаторай лаяльнасцi Сћ канфесiйним питаннi було виклiкана Сћзнiкненнем зацiкаСћленасцi Сћрада Сћ САЮЗ з мясцовим каталiцкiм дваранствам для Сћмацавання палею сацияльнай апорії.
Пачинаючи Сћ сяредзiне 1869 у беларускiх губерній аднавiлi виданні кнiг на польскай мове. У 70-х рр.. XIX ст. з дазволу вiленскага цензара билi видадзени 254 кнiгi на польскай мове, галоСћним чинам на релiгiйную тематику. Плиг неабходнасцi невялiкiя падачкi мясцоваму дваранству Сћрадавимi коламi маглi Биць витлумачани як дерло крок да поСћнага задавальнення iх памкненняСћ у замін на адмову змагацца за адрадженне Польшчи [9].
У годину палiтичнай реакциi пачатку 90-х рр.. XIX ст. ва Сћмовах узмацнення палiтикi велiкадзяржаСћнага шавiнiзму урад i мясцовая адмiнiстрация адиходзяць пекло палiтикi папяреднiх гадоСћ. Каталiцкае дваранства зноСћ пача Сћспримацца як ненадзейни саюзнiк. Папяредняя палiтика була аб'яСћлена памилковай i здрадай "рускай справе" у Беларусi. Па загидила вiленскага генерал-губернатара I.С. Каханава Сћ 1884-1885 рр.. большасць чиноСћнiкаСћ каталiцкага веравизнання зноСћ була звольнена i замінена на рускiх. Так 1888 билi змена Сћсе прадвадзiцелi дваранства з лiку мясцових каталiцкiх землеСћладальнiкаСћ на рускiх дваран, многiя з якiх НЕ мелi зямельнай уласнасцi Сћ Беларусi. p> Билi СПРОБА Надав зачинiць таваристви сельскiх гаспадароСћ у сувязi з критим, што там, на мнение расiйскiх залагодить, кiравалi справамi "польскiя" землеСћладальнiкi. Мясцовия Сћлади Сћзмацнiлi дискримiнацийния заходи Сћ дачиненнi каталiцкага дваранства, що не дапускалi парушенняСћ абмежавальних законаСћ у сфери землеСћладання i землекаристання католiкаСћ i яСћреяСћ.
У залежнасцi пекло змен адносiн залагодить да дваранства Беларусi адбивалiся зміни ва Сћрадавай палiтици Сћ дачиненнi да сялянства.
Адмена ва Сћмовах паСћстання 1863 часоваабавязаних адносiн сялянства i перавод яго Сћ разрад уласнiкаСћ примусiлi Сћрад термiнова вирашаць питаннi забеспячення сялян палiвам, размежаванне памешчицкiх i сялянскiх угоддзяСћ, а таксамо сервiтутнае вань. Памешчикi пасли адмени часоваабязанага стану няредка пераставалi забяспечваць сялян i лiчилi, што апошнiя трацiлi права на сервітути. У 1863 урад биСћ зацiкаСћлени Сћ спакоi вескi i Сћ сувязi з гетим пайшоСћ на Сћступкi сялянству. Адпаведна распарадженню вiленскага генерал-губернатара за сялянамi захоСћвалася права атримання палiва пекло памешчикаСћ па СћстаноСћленай плацу цi за павiнасцi. Урад забаранiСћ таксамо Сћ Беларусi i Лiтве абавязковае размежаванне СћгоддзяСћ па Жаданом аднаго толькi памешчика i захаваСћ за сялянамi права на сервiтути. Пасли 1864 калi паСћстанне станавiлася Сћсе больш аддаленай гiстаричнай падзеяй урад спинiСћ уступкi сялянству.
Ужо Сћ канц 60-х рр.. мясцовая адмiнiстация прапанавала Сћ випадкі несупадзення памераСћ надзелаСћ сялян у сапраСћдансцi i паводле викупнога акту Брацило за Аснова памер падзелу адпаведнага викупнога акту, што фактична пазбаСћляла беларускiх сялян права на iх дареформени надзел.
Сялянам прапаноСћвалася заключаць пагадненнi з памешчикамi аб перадачи iх лiшкаСћ зямлi супраць викупних дакументаСћ за дадатковия викупния плацяжи. У такiм випадкі, складаСћся дадаткови акт. У випадкі, калi землеСћладальнiк НЕ пагаджаСћся на вяртанне зямлi, то яе адразалi Сћ карисць памешчика.
На рубяжи 70-80 рр.. урад зноСћ правеСћ некатора гнуткасць у сялянскiм питаннi i СћлiчиСћ некатория бескриСћдния для памешчикаСћ патрабаваннi сялян.
Чи не парушаючи правоСћ памешчикаСћ у канц 70-80-х рр.. XIX ст. була змена падатковая сiстема, устаноСћлени абавязкови викуп зямлi для Сћсiх сялян. За Мета змяншення малазямелля спрабавалi ствариць умів для перасялення сялян на вольния землi i арганiзаваць Кредо для набицця зямлi. Акрам таго, прадугледживалася лiквiдация сервiтутаСћ i Сћладкаванне зямельнага вань для дрібних категорий сельскага насельнiцтва. У 1882 биСћ створани Сялянскi пазямельни банк з Мета арганiзациi кридиту для сялян, аказання дапамогi Сћ набиццi зямлi. У 1886 у Мiнску було адчинена аддзяленне гетага банку, што з вялiкай надзеяй було сустрета лiберальнимi коламi мясцовага грамадства. ...
