ння реформ дзяржаўнага ладу. Адной З першого реформ було рашенне сойма аб павеліченні арміі прикладна ў пяць разоў - так 100000 салдат и афіцераў. У сувязі з гетим Касцюшка атримаў Пасадена камандзіра бригади ў польскай арміі, хоць жадаў служиць у арміі Вялікага княства Літоўскага. [11, с. 107]
ліпеня 1789 пача Вялікая французька буржуазна ревалюция, якаючи аказала прикметни ревалюциянізуючи ўплиў на многія еўрапейскія народи, у критим ліку и на народи Речи Паспалітай. Активізавалася дзейнасць дробнай гарадской буржуазіі и інтелігенциі, якаючи нараджалася, пачалі ўзнікаць палітичния арганізациі. Сойм Речи Паспалітай приняў шераг важливих законаў, накіраваних на ўмацаванне органаў дзяржаўнай владнати.
Закони аб сойміках и аб Гарад з'явіліся пачаткам буржуазних реформ у Речи Паспалітай. Завяршеннем іх паслужила канституция, принятая 3 травня 1791, у якой устанаўліваліся Нови принципи арганізациі Вишейшая органаў дзяржаўнай залагодить и кіравання, якія павінни билі будавацца па принципу падзелу ўладаў. Каталіцкая релігія абвяшчалася пануючай, но адначасова абвяшчалася и Свабода інших релігійних абрадаў. У йой гарантаваліся Правила I привілеі Заможне шляхти и мяшчан, захоўвалася залежнасць сялян пекло памешчикаў, но абвяшчалася АПЕК права и ўрада над сялянамі. Дзяржаўни лад визначаўся як канституцийная манархія, залагодити Караль була абмежавана Сойм.
Канституция 3-га травня з'яўлялася винікам кампрамісу класа феадалаў з буржуазіяй, якаючи зараджалася. Прагресіўния дзеячи Речи Паспалітай бачилі ў йой толькі пачатак и падрихтоўку да ревалюцийних пераўтваренняў и поўнасцю яе падтримлівалі. Реакцийния и клерикальния елементи разглядалі яе як здзейсненую ревалюцию, вис-тупілі супраць канституциі І, учиніўши акт дзяржаўнай здради, звярнуліся па дапамогу да суседніх дзяржаў. [11, с. 108-109]
Касцюшка будучи перакананим республіканцам и праціўнікам усякай манархіі, калі паўстала робувань аб принясенні присягі на вернасць Канституциі 3-га травня, без ваганняў приняў таку присягу и распарадзіўся аб приняцці присягі падпарадкаванимі яму афіцерамі, няг?? едзячи на тое, што канституция прадугледжвала захаванне манархіі.
Так 1792 ускладнілася міжнароднае становішча Речи Паспалітай. Прусія, разигриваючи з 1787 па 1791 ролю саюзніци Речи Паспалітай, імкнулася пасвариць яе з Расіяй, а затим пайшла на змов з царизмам. У пачатку 1792 активізавалася дзейнасць реакцийних магнатаў и вярхоў каталіцкага духавенства, так званай старашляхецкай партиі, супраць прагресіўних законаў, принятих у 1791 пасли перагавораў у Пецярбургу з Кацяринай II и заручиўшися яе абяцаннем падтримаць іх бунт, правадири старашляхецкай партиі 27 красавіка 1792. падпісалі ў Пецярбургу акт канфедерациі, Які аб'яўляў незаконнай дзейнасць сойма. У ім гавари, што канфедерация ўтворана ў імя абарони каталіцкай релігіі, захавання целаснасці граніц Речи Паспалітай и старих Свабода шляхти. Чи не маючих широкай падтримкі ўнутри дзяржави, таргавічане звярнуліся па дапамогу да царської ўрада, Які 18 травня 1792 накіраваў стотисячний армію ім на дапамогу. [1, с. 19]
уступлением царскіх військ у Вайн супраць законнага ўрада було нічим НЕ прикритай агресіяй. У абарону канституциі виступілі слабия и раз'яднания часці військ Речи Паспалітай. Адна З першого бітваў, у якой визначилася дивізія пад камандаваннем Касцюшкі, адбилася каля вёскі Дубенкі на Заходнім Бугу. У гета бітве Касцюшка меў пад сваім камандаваннем каля 5000 салдат и афіцераў, стримаў націск прикладна 20000 царскіх військ и даў магчимасць усёй паўднёвай арміі адисці на Нови пазіциі. Аднако лёс гета кампаніі биў загадзя прадвизначани, паколькі многія магнати и шляхта ди и сам кароль, здзейсніўши акт дзяржаўнай здради, перайшлі на бік таргавічан. Варшаву занялі таргавічане и царскія войскі. [1, с. 19]
Нягледзячи на тое, што Касцюшка за ваенния заслугі ў Ходзьо кампаніі 1792 биў узнагароджани ордзнам «Віртуці Мілітари» и яму присвоілі звання генерал-лейтенанта, ен 30 ліпеня 1792 у знак пратесту супраць змов таргавічан з каралём падаў у адстаўку и виехаў за граніцу. 26 жніўня 1792 Заканадаўчи сход Франциі присвоіў Касцюшку звання французскага грамадзяніна. [11, с. 112]
У гети годину таргавічане святкавалі перамогу. Аднако іх триумф працягваўся нядоўга. Виклікаўши ваенни розгром Речи Паспалітай, яни садзейнічалі и яе іншому падзелу, бо ў студзені 1793 Прусія дамовілася з Расіяй аб адарванні пекло Речи Паспалітай часткі териториі. Реч Паспалітая страчвала палю незалежнасць, а царизм аказваў рашаючи ўплиў на ваенния и палітичйия впоратися. Класавия супяречнасці, пастаяннае ўмяшанне суседніх манархічних режимаў и бяссілле «сваіх» дзяржаўних органаў виклікалі пратест и незадавальненне народу и асабліва прагресіўних слаёў шляхти, прадстаўнікі якой пачалі ўзмоцненуіо падрихтоўку да па...
