станоСћлена, што законнае шлюбаванне павінна адбивацца Сћ царкве плиг заяСћленні бакамі Згоди на шлюб у присутнасці приходскага святара и двох сведак. У Вялікім княстве пастанови Триденцкага сабора билі Сћведзения Сћ 1577
Усходняя царква (падзел хрисціянства адбиСћся Сћ 1054 р.) інакш трактавала абрад царкоСћнага вянчання. Таемствам признаваСћся абрад царкоСћнага вянчання, царкоСћни сакрамент, а не сам шлюб. 3 гетага винікала актиСћная роля святара Сћ абрадзе вянчання и непризнанне сапраСћднимі таемних шлюбаСћ з причини таго, што яни адбиваліся без удзелу святара. Судова практика Сћ княстве сведчиць пра НАДАННЯ вянчанню Сћ XVI ст. важнага юридичнага значення.
Вянчанне Сћ спречних випадкі було падставай винясення декретаСћ па впоратися не толькі пра асабістия, альо и пра маемасния праві. Надав да пастановаСћ Триденцкага сабора Сћ Першай палового XVI ст. вянчанне було абавязковай падставай законнасці паходжання и правоСћ спадчиннікаСћ для Сћсіх станаСћ. Пра гета сведчиць суднова праворуч 1528 [16]
Наступнай умовай сапраСћднасці шлюбу, з гледзішча хрисціянскай царкви, есць узрост, бо ен визначаСћ фізічную и духоСћную здольнасць да шлюбу. Усходняя царква визначила шлюбно Сћзрост для мужчин 15 гадоСћ, для жанчин - 12, заходная - адпаведна 14 и 12 гадоСћ.
Важнай умовай сапраСћднасці шлюбу була Свабода пекло пеСћнага становішча. Такім становішчам, наприклад, лічилася наяСћнасць шлюбу з іншай асобай. Другі шлюб, узяти плиг існаванні першага, лічиСћся несапраСћдним пекло самаго пачатку.
Кананічнае права разглядала знаходжанне Сћ ШЛЮБ як перашкоду (юридичную и Боско) i распаСћсюджвала гета на Сћсе веравизнанні, дапускаючи магчимасць другог шлюбу толькі па смерці першага суженца. Таксамо регламентавалася колькасць паслядоСћних шлюбаСћ. Заходная царква Сћступленне Сћ треці шлюб строга абмяжоСћвала пеСћнимі Сћмовамі (узрост, наяСћнасць дзяцей и Г.Д.). Усходняя царква треці шлюб дазваляла без абмежаванняСћ, а чацверти забараняСћся и нею. Расійская праваслаСћная царква далучала да агульнай колькасці шлюбаСћ и тия, што билі признания несапраСћднимі.
Адна з найважнейших умоваСћ сапраСћднасці шлюбу - адсутнасць блізкай кроСћнай роднасці. Усходняя царква дазваляла Сћступленне Сћ шлюб у чацвертай Ступені роднасці (приняти римскі лік), заходная - у чацвертим пакаленні (германскі лік), у Вялікім княстве биСћ приняти германскі лік [17].
3 паняцця пра шлюб як хаСћрус, што аб'ядноСћвае чоловіка и Жонка, виводзілася паняцце сваяцтва, пад якім разумеліся дачиненні, аналагічния роднасці, у якія Сћступаюць суженци и іх блізкія паміж сабой. Заходная царква признала сваяцтва паміж мужам (жонкай) i блізкімі жонкі (чоловіка), а Сћсходняя - паміж усімі роднимі чоловіка и жонкі. Хрисціянства прираСћняла сваяцтва да кроСћнай роднасці и признала яго перашкодаю да шлюбу. Акрам сваяцтва існавала паняцце духоСћнай роднасці (узнікала плиг сакраменце хришчення). ДухоСћная роднасць лічилася цяжкай перашкодаю да шлюбу, бо царква признавала яе вишейшай за кроСћную, и ШЛЮБ билі забаронения да Сема Ступені роднасці Сћключна. Цивільная роднасць - усинаСћленне (удачаренне) - разглядалася, як и духоСћная роднасць, у якасці перашкоди да шлюбу. Рабіла шлюб несапраСћдним учиненне злачинства супроць шлюбу, перадусім кваліфікавани пералюб.
3 азначення шлюбу як духоСћнай и релігійнай роднасці винікала Сћмова адзінства релігіі асобаСћ, якія Сћступаюць у шлюб. Усходняя царква дазваляла злучацца Сћ шлюб з хрисціянінам іншага веравизнання плиг Сћмове приняцця ім праваслаСћя. НесапраСћднимі признаваліся ШЛЮБ з нехрисціянамі, раскольнікамі, евангелістамі, паганцамі .. Перашкодаю да шлюбу лічиліся духоСћни сан и манаства, з виняткам ніжейших духоСћних пасадаСћ. Калі пералічания Сћмови сапраСћднасці шлюбу НЕ билі виканания, ен пекло самаго пачатку признаваСћся несапраСћдним.
Наступний категория СћмоваСћ перашкаджала шлюбаванню, альо НЕ крейди винікам признанне шлюбу несапраСћдним. Гета адсутнасць Згоди бацькоСћ або апекуноСћ и апекавальнікаСћ, наяСћнасць пеСћних няблізкіх ступеняСћ роднасці и сваяцтва, забароненае для шлюбавання месца або годину, некампетентнасць святара, Які вянчаСћ, няведанне бакамі сімвалаСћ віри, незахаванне жалобнага терміну пасли смерці чоловіка (жонкі). Плиг раскрицці гетих умоваСћ шлюб заставаСћся Сћ сіле, альо меСћ винікам царкоСћнае пакарану бакоСћ и духоСћних асобаСћ, якія садзейнічалі такому шлюбу.
Патрабаванне захавання мноства СћмоваСћ сапраСћднасці шлюбу непазбежна мляво да Сћзнікнення інститута визвалення пекло перашкод да шлюбу - диспензацийнага права. Гети інститут атримаСћ широкае развіцце Сћ кананічним праві заходняй царкви. Диспензациі найвишейшай царкоСћнай залагодить падлягалі Сћсялякія перашкоди да шлюбу, з виняткам перашкод приватна-прававога характар ​​и стану асобі. Царква НЕ магла сваім актам дапоСћніць або виправіць недахоп Волі або спиніць вядоми стан, наприклад псіхічную хваробу, роднасць и сваяц...
