и, Надав калі гета и НЕ кідаецца Сћ вочи, як спадабалася майстру Грота "непраСћдападобнасці" абчепленай гранатамі В«тати ХемінгуеяВ». В«КодексВ» для іх НЕ стаСћ сутнасцю, Надав моцнай бачнасцю, а так и застаСћся Роля, абалонкай, закліканай Нешта схаваць, абараніць зраненого, скриваСћленую, зболіле душу. p align="justify"> У Рамані "І Сћзиходзіць сонцаВ» Джейк Барнс моліцца Сћ іспанскім Сабор. Гета - не споведзь, що не самооголення, хоць героя тут пакінута на проста сам-насам з самім сабой (як Ніка у В«Вялікай Двосердій раце"), а сам-насам з яго думкамі. Ен ужо НЕ можа пекло іх уцячи, а таму спрабуе іх падмануць, адціснуць нейкім дзиндрай успамінаСћ пра другарадним, неістотна, Надав наСћмисна придумана - як, наприклад, тое Жаданом В«разбагацецьВ». Альо и вимучанай штучнасць працесу подумки, и канвульсіСћна імкненне забицца Сћ малітве, и кранальная безгрунтоСћнасць В«успомніць смішну гісториюВ» адкриваюць, викриваюць Перад намі Джейка сучаснасці. Хоць імя Брет толькі праслізнула - ніби скаристаСћшися хвіліннай паслабленне самакантролю, - за Сћсім гетим патоки видумкі, порожніх шкадаванняСћ и найгранай цікавасці да В«грецкага графаВ» зграя Брет, и Сћся безвиходнасць Джейкового любові да яе, и Сћся яго праклятимі неСћладкаванасць у гетим чужим и чужога Свеце.
Хемінгуеівська фраза тут нечакана доСћгая. Альо гетая даСћжиня нібита НЕ сапраСћдная. Перияд-монстар, Які расцягнуСћся на Добрия паСћстаронкі, легка розчленовує: бо часткі яго НЕ вицякаюць адзін з аднаго, утвараючи пеСћную супяречлівую и струнку целаснасць, а толькі адзін за аднаго чапляюцца. Аднако есць тут и свій Сенсит. Дзеянні (скажімо, лижна шпацир Ніка и Джорджа) менавіта Сћ паслядоСћнай палею пераривістасць НЕ пакідаюць месца для небяспечних думак. Сама ж думка, якаючи крейди адцягваць пекло галоСћнага, павінна захоСћваць бесперапиннасць. Бо пасли кожнай кропкі, якую Джейк паставіСћ б Сћ палею свядомасці, пагражае, як чорцік з табакеркі, вискачиць Брет. А Сћслед за їй паднімецца на паверхню и Джейкова трагедия. p align="justify"> Бясспречна, есць у гетим и Нешта пекло спартиСћнага азарту, гульні. Альо Сћ гета гульні шліфуецца техніка, прапрацоСћваюцца приеми. Бо Хемінгуей гуляСћ сур'езна. Ен напружваСћ усьо палі творчия сіли, каб, що не парушиСћши В«кодексВ» свойого героя, пакутуе моСћчкі, па-мужчинску, сказаць пра яго Сћсе, што на яго аСћтараСћ, мнение, треба було сказаць. p align="justify"> Хемінгуей чим далей, критим больш пачинаСћ разумець, што В«кодексВ» няредка поступалася Сћ супяречнасць з чалавечнасцю. У В«Снігу КіліманджараВ» пісьменнік гари, бессенсоСћна паміраючи пекло гангрени Сћ африканскай савані, думае пра тое, што В«загубіСћ свій Талент, таму асудзіСћ яго на бяздзейнасць, бо аддаСћ самогу сябе. І, у што вериСћ, загубіСћ п'янствам, лянотай, бяздзейнасці, снабізмам, фанаберистасцю, ганаристасцю - и гетим, и тою, и яшче невядома чим В«. У приватнасці успамінае гари аб адной палею бойку Сћ Канстанцінопалі - бессенсоСћную, бес...
