ля акцераСћ, Масак, катурни и іншай сценічнай атрибутикі. Адним з дерло ен пачаСћ викаристоСћваць технічния Прилад. З'яСћленне на сцене ценяСћ памерлих, падзенне скель Сћ бездань падземнага царства Аіда, прибицце багоСћ паветрам-усе гета патрабавала пеСћних технічних сродкаСћ, якіх так Есхіла НЕ існавала. Акрам таго, драматург увеСћ у палі трагедиі танець. Ен сам придумляСћ танцавальния фігури и ставіСћ танці. p align="justify"> Стила трагедією Есхіла-манументальна-патетична. Ен травні шмат агульнага з вияСћленчим Мастацтва Старажитнай Грециі Сћ V ст. да н. е. Мова трагедій Есхіла - свіжа, яскрава и першапачатковая, як Чатир природния стихіі-зямля и неба, агонь и вада, па падання елінаСћ, склалі першааснову жицця. Сутикненне гетих стихій Сћ самім Чалавек, іх пераСћтварення и дабратворния змена Сћ працесе развіцця грамадства, нарешце, визваленне Чалавек пекло першабитнай дзікасці-усе гета спрабаваСћ прайграць Сћ сваіх трагедиях афінскі драматург. Альо для перамогі новаго над старим патребния билі героі-Волат, натхнения духоСћнимі ідеаламі свойого годині. І Есхіл, на свій лад асенсоСћваючи старажитния міфи, стварае трагедиі, у якіх виходзіць за межи звикл для яго годині уяСћленняСћ аб светабудови и спрабуе зразумець патаемния таямніци гармоніі и пригажосці. Адважния, титанічния імкненне Есхіла за палею адвагай раСћназначна б подзвігу апетай ім Праметея. p align="justify"> Трагедия Есхіла В«Праметей прикаваниВ» (470 р. да н. Е) з'яСћляецца адним з самих вядомих и не забуті да нашага годині твораСћ драматичнай паезіі еллінсьоі епохі. Вядома, што гетая трагедия Сћваходзіла Сћ трилогіі. Уласна, трагедия В«Праметей прикаваниВ» - гета яшче не драма Сћ сучасности разуменні, а хутчей, целасни епізод гераічнай легенди, некалькі статичнай и декламаційно, распрацаванай Сћ високім стилі. Драматичнай дзеяння адведзена тут вельмі сціплую ролю. Драматургія Есхіла яшче Цесна звязане, з аднаго боці, з гамераСћскай епічнай паезіяй, з другог-з традициямі Хараві лірикі. p align="justify"> Дзеянне знакамітай трагедиі адбиваецца Сћ Скіфіі, дзе прикавани да скелі Праметей пакутуе з-за палею бескарислівай любові да людзей. Титан виступіСћ у абарону людзей, якіх бог-грамабой ЗеСћс, завалодаСћши усім светам, асудзіСћ на живела існаванне. Людзі блукалі Сћ цемри «ўсе жицце без прасветуВ», нічога НЕ ведаючи ні аб сабе, ні пра світло вакол. Праметей викраСћ для іх з Алімпа агонь, паказаСћ, дзе Сћзиходзіць и заходзіць сонца, винайшаСћ навука лікаСћ и адкриСћ таямніцу лісти, приручиСћ дзікіх живел, запрог коней у калясьніци и пусціСћ Сален Морам парусния лодкі. Ен знайшоСћ для людзей гаючия трави и навучиСћ іх медицини. З нетраСћ зямлі Праметей здабиСћ каштоСћния метали и навучиСћ людзей іх апрацоСћваць. br/>
А коратка сказаць, то даведайцеся:
Ад Праметея-Сћсе Сћ людзей Сћмелі.
Горда кажа пра сябе Титан. Аднако галоСћнае тое, што Праметей падариСћ людзям надзо, СћзбудзіСћ у ...
