ека, Поспех у якой паступова схіляСћся на бік Мухамеда, критим больш што Сћ самої Меци Частка насельніцтва була Тайнан прихільніцай Нова релігіі. У 630 р. Мухамед, що не сустракаючи амаль ніякага супраціСћлення, авалодаСћ Мека и абвясціСћ яе свяшченним горадо мусульман, а храм Каабу - галоСћним мусульманскім свяцілішчам. З Кааби билі викінути Сћсе ідали и пакінути толькі Чорней камінь. Калі да гетага приняцце ісламу лічилася асабістай справай кожнага, то пасли авалодання Мека араби билі пастаСћлени Перад вибарам - альбо іслам, альбо меч (смерць). Па сутнасці була абвешчана вайну язичнікам. ПаміриСћшися з меканцамі, якія пачалі масава примаць іслам, Мухамед працягнуСћ паширенне Нова віри. У 632 р., калі Сћсе аравійскія Пляма, якія раней шанавалі меканскую Каабу принялі іслам, Мухамед памер и биСћ пахавани Сћ Медині.
пасли ягонай смерці Сћзнікла вань аб критим, хто поза узначаліць мусульман. Плиг гетим гаворка ішла НЕ столькі аб духоСћним лідери, колькі аб кіраСћніку вялікай дзяржави, якаючи паступова складвалася. Мухамед НЕ пакінуСћ распарадженняСћ аб сваім пераемніку. Перадача Сћлади Сћ літературна спадщина вимикаю таму, што Сћ Мухамеда НЕ Заставши дзяцей мужчинскага підлозі, таму биСћ Абрау принцип вибарнасці намеснікаСћ прарока (халіфаСћ). Дерло халіфам биСћ Абрау Абу Бакр, Які працягнуСћ распаСћсюджванне ісламу.
Менавіта плиг Абу Бакр биСћ пакладзени пачатак арабскім заваяванням іншах народаСћ, Мета якіх було абвешчана распаСћсюджанне ісламу. Набегі на суседзяСћ з'яСћляліся звичайним заняткам арабскіх пляменаСћ, и першия халіфи викарсталі ваенную енергію арабаСћ Сћ релігійних метах. Гети шлях адпавядаСћ и ісламскім уяСћленням аб джихадзе - свяшченнай Вайне за віру и імкненням да ваеннай здабичи, якаючи Сћжо плиг Мухамедзе зрабілася галоСћнай криніцай даходу мусульманскай суполкі.
Першия ж набегі билі вельмі паспяховимі. Дзве вялікія імпериі, якія існавалі Сћ тия годинник - Візантийская и Персідская - знаходзіліся Сћжо 50 рік у таборі Вайни и билі вельмі аслабденимі. Апроч таго, народи, якія іх засялялі, ненавідзелі центральния Сћлади и сустракалі арабаСћ як визваліцеляСћ. За кароткі годину мусульмани заваявалі каласальную територию - пекло Індиі да Іспаніі. На заваяванай териториі була створана дзяржава - Арабскі халіфат, Свєцко и дзяржаСћная Сћлада Сћ якой належала халіфам.
Треба адзначиць, што альтернатива В«альбо іслам альбо мечВ» ставілася мусульманамі толькі Перад язичнікамі. Хрисціяне ж и іудзеі, якіх яшче Мухамед називаСћ В«людзьмі Пісання В», бо яни верилі Сћ адзінага Бога и мелі свяшченния кнігі, атрималі статус В«ахоСћваемих меншасцяСћВ» и маглі визнаваць палі релігіі. Аднако для немусульман билі СћстаноСћлени значний большия падаткі, чим для мусульман, и таму паступова адбиваецца ісламізация заваяваних народаСћ. Поза іслам распаСћсюджани Сћ асноСћним у краінах, териториі якіх ранєй уваходзілі Сћ склад арабскаго халіфата.
2. Веравивученне и культ ісламу ...
