Сћ краіне складаецца Сћласна ліберальнае кірунак. НараСћне з гетим, уплиСћ ліберальних ідей прасочваецца ва Сћсіх буйних плинях грамадскай думкі. Так, класічния для Расіі "напрамкі" - заходніцтва и слов'янофільство Сћ рознай Ступені працятия ліберальним светаадчуваннем. p align="justify"> Епоха вялікіх реформаСћ Аляксандра II адкривае Наступний старонку Сћ гісториі рускаго лібералізму. Нова якасць грамадскім жицці стварае поле для практичнай реалізациі ліберальних ідей. Сховішчам лібералізму становяцца визваления пекло жорсткай цензурнай апекі друк, адносна свабодния універсітети и земства. У развіцці рускаго лібералізму асабліва значная роля земскаго руху. Земскія самакіраванне стала полем практичнай реалізациі ліберальних принципаСћ. Земства билі асяроддзем, та якога імкнуліся ліберальная публіцистика и ліберальна ариентаваная універсітецкая навука. У земствах и вакол земстваСћ фармуюцца многія з будучи лідераСћ ліберальних палітичних парту Расіі. p align="justify"> У тієї пані годину - у іншу палового 19 - пачатку 20 стст. у краіне складаецца НЕ толькі публіцистични, альо и навукови, а гетак жа філасофскі дискурс ліберальнага свядомасці. Юридичная (або дзяржаСћная) школа Сћ рускай академічнай навуци з'явілася теаретичнай Базай рускаго канституцияналізму. Працюю Каверин, Чичерина, Градовський давалі теаретичнае абгрунтаванне для пераходу пекло традицийних парадкаСћ да грамадзянскай супольнасці. НараСћне з гетим, шераг мисляроСћ распрацоСћвалі розния філасофскія аспекти ліберальнай парадигми. Так у Працюю СалаСћева айчинная філасофская традиция визвалялася пекло антиліберальних тенденций, Струве сцвярджаСћ канцепцию неад'емних правоСћ асобі, Чачерин упісував рускі ліберальную притомнасць Сћ кантекст развіцця сучаснай філасофскай думкі. p align="justify"> Ревалюциі 1905 и палітичния реформи, якія рушилі за нею, пазначилі Наступний етап у гісториі рускаго лібералізму. У краіне Сћзнікаюць палітичния партиі з усвядомленай ліберальнай ариентацияй кадетаСћ, акцябристаСћ, прагресісти, іх депутати прадстаСћлени Сћ ДзяржаСћнай Думі. З аморфнага "напрамкі" расійскі лібералізм ператвариСћся Сћ стиглу палітичную сілу. Перияд паміж дзвюма ревалюциямі (1905 - 1917) адзначиСћся з аднаго боці - ідейним и арганізацийним виспявання рускаго лібералізму, з другог - спарадзіСћ кризіс вирашиСћся сцвярдженнем бальшавіцкай ідеократії. p align="justify"> Наступнае развіцце Падзу Нельга зразумець, калі НЕ звярнуцца да характаристикі асаблівасцяСћ даревалюцийнага рускаго лібералізму. Праворуч Сћ критим, што Сћ пізньосередньовічного грамадстве, дзе дамінавала патриярхальна-калективісцкіх псіхалогія, виспяванне ліберальнага свядомасці ішло Складанний и хваравіта. Рускі лібералізм пакутаваСћ типовимі заганамі айчиннай інтелігенциі. Ліберали НЕ Сћмелі гавариць на адной мове з широкімі масамі, шмат у чим ідеалізаваць народ. Айчинни лібералізм пакутаваСћ Панське-інтелігенцкай гребаваннем да праблем приватнай уласнасці и гаспадарчай Волі. Рускі ...
