крижамі (знакамі сонца).
Найбільший агульнимі елементамі свята, якія сустракаюць амаль што ва ўсіх народаў урамках Іванава дня, з яўляюцца: распальванне на ўзвишшах ритуальних вогнішчаў; звичаі, звязания з вадой (купання ў раце, вмивання расою, Качанов па расістай траві, якой припісвалася ачишчальная и гаючая Сіла); Надання магічнай сіли раслінам, якія збіралі ў гети вечар; пошукі кветкі папараці, якой припісвалі ахоўную моц; ератичния елементи (варажб з вянкамі, скокі праз вогнішча)
Гіпотиза етималогіі терміна Купала:
) купіль (пекло греч.), хрисціцель (Ф. Бандке, М. Кастамараў);
) купацца (А. Цярешачка, Я. Карскі);
) ярицца, злавацца, ускіпаць (Ф. Буслаў, А. Афанасьеў, П. Бяссонаў, А. Патабня);
) кіпець, гарець, тлець (І. Дуброўскі, В. Мартинаў, В. Іваноў, В. Топараў);
) савакупляцца (П. Мельнікаў-Пячерскі);
) падавальнік дароў и Єжи (Е. Анічкаў, Н. Гусєва);
) Збора людзей на язичнецкае святкаванне (Б. Рибакоў).
І негледзячи на тое, што вань генезісу слова Купала Нельга лічиць вирашаним да канца, ўсе ж пошукі яго рашення НЕ супяречиць асноўнай думці: Купалле - гета старажитнае земляробчае свята ў гонар летняга сонцастаяння, свята росквіту зямлі, свята Народнай творчасці.
1.2 Паходжанне свята Купалле , асноўния абради и звичаі
Першай ўпамінанне пра Купалле знаходзім у Цвярскім летапісу пад 1175, у Іпацьеўскім жа летапісу ў запісе 1262 гета свята ўжо ўпамінаецца пад яго сучаснай названі: «Литва ізгнаша Ездов на каноун Івана дні на сама Коупаль . Як каляндарная дата сустракаецца назва Купали ў старажитнабеларускіх грамат ХІV ст. пасли приняцця хрисціянства царква вяла Жорсткий барацьбу з язичніцкім Святіший Купалля. Так, у Гусцінскім летапісу яно називаецца д «ябальскім заняткам, а ўдзельнікі свята - вар» ятамі: «Сему Купалу, б'су, ще й донин' ... божевільний пам'ять совершають, наченше іюня 23 дня ... зй вчора збираються проста чадь обох підлозі , і препоясавшеся биліем вознетают вогонь, інд' ж поставляють зелену гілку, і емшеся за руць близько звертаються оного вогню, співаючи своя пісні, преплетающіе Купалом', потім через оний вогонь прескакують »[3 с. 5]. Хрисціянская царква з Мета знішчення Купальскай абраднасці примеркавала да гетага дня - дзень Іаана Хрисціцеля, у виніку свята атримала Назву Івана Купали. Тими, хто хадзіў на Купалле НЕ дапускалі да причашчення, да шлюбу. У Вільне у м. Роса було язичніцкае капішча, дзе адзначалі Купалле, хрисціянскія служкі зняслі капішча, паставілі храм и зрабілі могілкі, увялі святкаванне кірмашоў и фестаў - релігійних храмавих святаў у гонар Іаана Предцечи, и складаліся яни з богаслуження, Гандль кветкамі и застолля. Альо ўсе роўна знішчиць Купалле НЕ ўдалося. [12 с. 32]
На маю мнение, Найбільший бліжей да ісціни стаяць тия даследчикі, якія тлумачаць ГЕНЕЗІС абрадаў и Назв Купалля наяўнасцю салярних уяўленняў у старажитнага Чалавек, што билі ў далекім мінулим асноўнимі ў свяце летняга сонцастаяння. Свяшченни купальскі агонь и звязания з ім примети, павер «і, абрадава-магічния дзеянні билі ў центри купаль...
