скай урачистасці. Гети агонь, паводле ўяўленняў старажитнага Чалавек, увасабляў саме сонца, якое абагаўляў и якому пакланяўся старажитни Чалавек и пазней у вачах земляроба, на мнение А.Патебні, «купальскі и іншия АГНІ мелі моц даваць Ураджай и праганяць смерць НЕ Самі па сабе, а таму , што ўвасабляюць сонца ». У святкаванні Купалля сляди салярнага культу ўпляталіся ў адзіни комплекс першабитних уяўленняў и дзеянняў. Асноўния з іх - распальванне кастроў, альо разам з критим заўважаюцца звязания з ритуальнимі агнямі ачишчальния абради, віра ў прадуцируючия ўласщвасці Агню. Іван-Купала з »яўляецца адним з самих ушанаваних святий у беларусаў и ў наш годину.
Падчас летняга сонцастаяння росквіт природи дасягае свойого апагею: каласаваць на палях пшаніца, гречка и проса, заквітнелі льон и бульбачка, скончиўся приплод ў живел. Таму Наші продкі ў гетия Дні імкнуліся аддзячиць Матухно-Природу за добрі ўраджай, паляванне, удій и цяленне ў хатніх живел. Людзі здзяйснялі ахвярапринашенні и імпрезай Івана-Купали паказвалі яднанне з природай.
Яшче з раніци дзязўчини и жанчини з песнямі накіроўваліся ў поле, на сенажаць з Мета збору купальскай трави. Падчас збору спявалі.
А на Купалу
Рана сонца йграла,
На Добрия гади,
На цеплия воси,
На хліби-ўраджаі ..
Ой, рана-рана на Яна
Ди хорашая сонейка шпациравала, зямля стагнала з Купала,
Дарожка звінела пекла пісенними ...
Па народних павер «ях, неабходнасць виканання Пісенні падчас збору трави и кветак була виклікана імкненнем перадаць ім лекавую и цудадзейную моц. Аднако купальскае свята було злучани НЕ толькі з культів раслін. Важнае значенне спрадвеку надавайте Агню, и менавіта купальскі агонь з »яўляўся своеасаблівим абаронча-магічним ачишчальним сродкам. На купальскае вогнішча зносіліся стария речи, спальванне якіх сімвалізавала вечнае абнаўленне жицця. Агонь атримлівалі пекло Трен драўляних брусоў. Як знак сонца паднімалі на шчасце запаленае кола. Адним з важливих момантаў билі скачкі хлопцаў и дзяўчин праз вогнішча, агонь якога валодаў цудадзейнай уласцівасцю ачишчення. Таксамо дзяўчини займаліся варажб: апускалі вянкі ў раку І, сочачи за Рухам вянка, рабілі виснови пра свій далейши ліс. [4 с. 21]
Купали злучаюць дзіўную легенду пра кветку папараці (Папараці-кветка), на Які сиходзщь агонь Пярун, и роўна апоўначи Папараці заквітае на некалькі імгненняў агністим Колер. Треба злавіць гети момант, и тади ўсе жаданні ўладальніка кветкі папараці спраўдзяцца, ен будз ведаць аб усім, што адбиваецца ў Свецє. У легендах гаворицца, што ў купальську ноч расліни размаўляюць паміж сабой, древи пераходзяць з месца на месца, а рекі свецяцца чароўним святлом. Есць павер'е, што ў гету ноч праводзяць гулі разнастайния чараунікі и ведзьми, крадькома канеў, адбіраючи малако ў кароў. Каб абараніцца пекло нячистай сіли, гаспадари вешалі над уваходам ў хату крапіву ЦІ вострия прадмети, пра якія нячистая Сіла магла б парезацца: іголкі, сярпи [10 с. 45].
У XIX - пачатку XX ст. напяредадні свята, Вечар моладзь наладжвала масавае шесце па вуліцах вескі. Усе ўпригожвалі сябе зелянінай, дзяўчати - вянкамі, падпярезваліся палином, запальвалі доўгія Шаста и з пес...
