Адни даследчикі тримаюцца так званага вузкага розумінню терміна епітет и адносяць да епітетаў толькі азначенні, якія характаризуюцца своеасаблівай Мастацкай виразнасцю, вобразнасцю. І менавіта такія епітети, на іх мнение, - пераважна з паетичних твораў - адлюстроўваюць аўтарскае Бачані світла, вияўляюць яго пачуцці, яго светаўсприманне. Калі разглядаць епітет менавіта з такогого боці, то епітет тут Будз з яўляцца вобразним азначеннем, Які служиць у тексце и акрасай, и ўпригожаннем мастацкага тексту. У паезіі М. Багданоіча такімі епітетамі з яўляюцца: агністая сляза, сінявокая ноч, зімовая ласка, шчири бор, легка хмара, вяселкавия іскри, сребния Цвят, да ракі радзімай, краса живая, струн вяселих перабор, родния кветкі, сіняя далечінь.
Некатория даследчикі разглядаюць епітет як Мастацкай азначенне ў широкім Сенсит слова и лічаць епітетам кожнае слова, якое паясняе, характаризуе якое-небудзь паняцце, прадмет, з яву. Наприклад, Л. Цімафееў и С. Тураеў лічаць, што ў стилістичним кантексце ўсякае азначенне можа Биць вобразним [5.470]. Так прикладу, М. Багдановіч з назоўнікам раку спалучае азначенні сребная, радзімая, люстраная;
місяць у Паета - білі заплакані, бліда-сіні, Залати, вільготни;
ноч уяўляе сабе М. Багдановіч як - вічна, сінявокая, нахмураная, глуха, гетия азначенні ў адпаведним стилістичним кантексце ўспримаюцца як вобразния - як епітети.
аднако НЕ кожнае азначенне - епітет. Чи не з яўляюцца епітетам лагічния азначенні, яни НЕ маюць вобразнасці. Лагічнае азначенне називають таку примету прадмета, якая адрознівае яго пекло інших, такіх самих прадметаў, епітет жа - аценьвае, характаризуе прадмет, висловлюємо адносіни аўтара да яго.
Наприклад, можна параўнаць: густа, вялікая, цемная, гримотная хмара и празристая, легка, Магутни, бяздольная, хмара - дивает-самалет.
У небі - ля Хмари гримотнай - празристая, легка хмара
шпарення пливла, и абедзве чагось чирванелі пекло спеку.
Зліцца жадалі яни, зрабіліся б хмарай магутнай,
Альо далека іх вецер розніс, наляцеўши нячутна.
дробове дажджом над Зямля, як слязамі, адна пралілася;
Гулкім розкатам гримотаў інша ў адказ азвалася.
І па асобку загінулі Хмари бяздольния тия,
чуючи ў небі, як вецер над смерцю іх радасна ші [4.58].
Епітет адрозніваецца ад звичайнага, лагічнага азначення сваім пераносна-вобразним уживаннем.
Як ўжо було адзначана вишей, спречним застаецца Пакуль што вань адносна граматичнага вираження епітетаў. Большасць вучоних (Б. Тамашеўскі, А. Лук яноўскі, І. Рибакова и інш.) Лічаць, што епітети - гета пераважна якасния приметнікі. І. Рибакова адзначае, што сувязь епітета з паясненим словам не можа разглядацца як предикатиўная. Епітет и паясненае слова ўтвараюць словазлученне атрибутиўнага типу, усяк іншая сінтаксічная функция - НЕ функция епітета [2.59,63]. Таке розуміння функциі епітета дае падставу сцвярджаць, што азначенні, виражания адноснимі приметнікамі, - лагічния азначенні. Епітетамі ж яни становяцца тади, калі ў кантексце набиваюць пераноснае значенне, метафаризуюцца, становяцца якаснимі, наприклад: бахматия зоркі, сінявокая ноч, маладзік бліда-сіні, сіняя ви...
