будз біці, добра знаю.
Не так біці, як караці
І шельмаю називаці.-
Дзе ж ти, шельма, Валачі,
Што вячера ўжо Звара?-
Дзе ж ти, шельма, Валачі,
Што вячера ўжо Звара?-
Цяпер, мама, признаюся,
Што з Раманов Каха.-
Цяпер, мама, признаюся,
Што з Раманов Каха.
Ой, ляцелі гусі з броду,
Скалацілі ў речци воду.
Ой, ляцелі гусі з броду,
Скалацілі ў речци воду.
Ой, ляцелі гусі з браду,
Скалацілі у речци Ваду.
І туди гара и сюди гара
І туди гара и сюди гара.
А пад тимі крутими гарамі
Ходзіць ладна зара.
Гета НЕ зара - дзяўчина травня.
Я яе поглядце лiцо рум'яне
Па Ваду пайшла.
Дзяўчина травня, напаі каня.
Сядзем ми, сядзем ди й паедзем
Молодецтво пекло Майга Двара.
А ў маім Дваро нічога няма,
Толькі-толькі червона Каліна
Й тая НЕ цвіла.
Толькі-толькі червона Каліна
Й тая НЕ цвіла.
Каліна травня, чаму ж не цвіла,
Билі, билі лютої мароз - змарозілі яе.
Билі, билі лютої мароз - змарозілі яе.
І туди гара и сюди гара.
А пад тимі крутими гарамі
Зайнялася зара
Fair Susan Susan I left with my heart full of woe;
I was going my fortune to mend.
And on her soft bosom fell many a tear,
When she parted from her true loving friend.
Farewell! Jack she cried, and she bade me adieu,
And the tears from her eyes they did flow.
From her I did strain with my heart full of pain,
For to join with some Jovial ship's crew.
The wind did blow hard, and the high seas did roar,
Whilst blue lightning around us did fly,
And I thought on my Susan whom I'd left on shore
All alone and in sorrow to cry.
Our ship sprang a leak, and 'twas all hands on deck
Ev'ry man his own life for to save.
I swam on a plank, and got safe from the wreck,
Whilst the rest met a watery grave.
Now, since this good fortune had sav-ed my life,
I took thought to my Susan to go;
I thought for to make her my own lawful wife,
But my Joy was all turn-ed to woe.
Long years did pass by, and my Susan had wed,
Ere some ship to my rescue came nigh.
