ванне іх самастойнасці як у прававим, так и ў фінансава-еканамічним плані. Плиг гетим дадзени дакумент дастаткова дакладна адлюстраваў ідею субсідиярнасці ў размеркаванні кампетенций мясцових органаў рознага ўзроўня [2]. Ідея субсідиярнасці прадугледжавае, што питанні можна вирашаць на ніжейших узроўнях кіравання, няма Сенсит перадаваць наверх. У самої Хартиі паняцце субсідиярнасці сфармулявана Наступний чинам: Здійснення державних повноважень, як правило, здійснюються переважно тими властями, які мають найтісніший контакт з громадянином" [2].
Закон 1990 даваў магчимасць саюзним республікам зрабіць самастойни вибар. На шкода, далека НЕ ??ўсе Республікі, маецца на ўвазе и структура ўлади и грамадскія інститути, аказаліся гатовимі да приняцця прагресіўнага заканадаўства аб мясцовим самакіраванні. У большасці випадкаў биў Абрау свойого роду прамежкави вариянт, но гета вирашалася ўжо пасли розпаду СРСР.
Такім чинам, мясцовае самакіраванне на Беларусі ў савецкі годину не развівалася доўгі годину, таму што ўрад лічиў небяспечним надаваць пеўную самастойнасць мясцовим и грамадскім органам самакіравання. Альо падзеі канца 1980-их и 1990-их дала падставу для перагляду да органаў самакіравання, аднако гетия рашенне з явіліся позна, каб як-небудзь паўпливаць на іх. Таму, можна казаць, што Надав плиг пануючай роли палітичнай партиі, залежнасць мясцових Саветаў пекло уладавай вертикалі, самакіраванне развівалася дзвума напрамкамі: дзяржаўния органи самакіравання и грамадскія. Альо пасли набицця суверенітету, Білорусь пача фарміраваць асобную сістему мясцовага самакіравання. Аб гетим будз присвечана Наступний глава.
Глава 2. Мясцовае самакіраванне Беларусі ў 1991-1993 рр.
пасли набицця суверенітету Республіка Білорусь амаль рік каристалася старимі савецкімі законамі, у критим ліку и аб мясцовим самакіраванні, принятия ў 1979 - 1980 рр., а таксамо Канституцияй БССР 1978 редакциі 1989 Гетия акти вилучалі кампетенцию Саветаў у різни галінах и сферах, но плиг гетим замацоўвалі адзінства сістеми Саветаў як прадстаўнічих органаў дзяржаўнай залагодить, кіраўніцтва з боці вишейстаячих над ніжейстаячих. Ужо незалежнай краіне треба було вирашиць робувань аб випрацоўци закону аб самакіраванні. Праект закону биў распрацавани и прадстаўлени на паседжанні Вярхоўнага Савета Республікі 20 лютаго 1991 У гети ж дзень ен биў приняти, як закон Республікі Білорусь пекло 20 лютаго 1991 № 617-XII" Аб мясцовим самакіраванні и мясцовай гаспадарци ў Республіци Білорусь (яго першапачатковая назва). Падпісаў яго старшиня Вярхоўнага Савета Республікі Білорусь М. ??Дементей. Пачнем розгледиш гетага закону.
У законі ўпершиню ўведзена паняцце мясцовага самакіравання, якія гучиць Наступний чинам: Мясцовае самакіраванне - форма арганізациі и дзейнасці грамадзян для самастойнага вирашення непасредна ЦІ праз абрания ІМІ органи сацияльних, культурних и палітичних питанняў мясцовага значення зиходзячи з інтаресаў насельніцтва и развіцця адмінітстрацийна-теритарияльних адзінак на Аснова уласнай материяльна-фінансавай бази и прицягнутих сродкаў [3, арт.1].
Билі видзелени 10 принципаў, па якіх павінна здзейсняцца мясцовае кіраванне и самакіраванне:
. Народаўладдзя (удзел грамадзян у мясцовим кіраванні и самакіраванні);
2. Легітимнасці, сацияльнай справядлівасці, гуманізма, абарони правоў и ахоўваючих законам інтаресаў грамадзян;
. Узаемадзеяння органаў мясцовага кіравання и самакіравання;
. Размежавання кампетенций прадстаўнічих и виканаўчих органаў;
. Адзінства и целаснасці сістеми мясцовага кіравання и самакіравання;
. Самастойнасці и незалежнасці Саветаў, інших органаў мясцовага самакіравання ў межах сваіх паўнамоцтваў у вирашенні питанняў мясцовага жицця;
. Абранасці Саветаў, інших органаў мясцовага самакіравання, іх справаздачнасці насельніцтву;
. Галоснасці и ўліку грамадскай думкі, пастаяннага інфармавання насельніцтва аб примаемих рашеннях па важлівих робувань и виніках іх виканання, перадачи кожнаму грамадзяніну мажлівасці знаёмства з дакументамі и материяламі, непасредна ахопліваючих яго Правила I законния інтареси;
. Спалучення мясцових и агульнадзяржаўних інтаресаў, удзела органаў мясцовага кіравання и самакіравання ў вирашенні вишейстаячимі органамі питанняў, ахопліваючия інтареси насельніцтва пеўнай териториі;
. Адказнасці за законнасць и абгрунтаванасць принятих рашенняў [3, арт.5].
Па законом вилучаюць дві виканаўчих органу - гета виканаўчи камітет и мясцовая адміністрация. Пачнем з першага органу.
Виканаўчи камітет падзяляецца на:...
