най арганізуючай сюжет деталлю, праз якую висвечваюцца характар ​​и паводзіни герояСћ. П'єсою насичана таксамо каларитнимі сценамі з народнаго жицця. Персанажи гавораць живой гутарковай МОВА, а іх сутикненні маюць камічни ефект, што забяспечвала п'єсою нязменни Поспех у гледачоСћ у 1920-я гади, калі яна ставілася театрам У. Галубка, и забяспечвае поза, калі яна ідзе на сцене КупалаСћскага театра. p>
Язеп Пушча Язеп Пушча (сапр. прозвішча и поСћния ініцияли - Плашчинскі Іосіф ПаСћлавіч) нарадзіСћся 7 (20) .5.1902 р. у в. Каралішчавічи Мінскага Павєтьє Мінскай губерні (цяпер Мінскі раен) у сялянскай сям'і. Бацькі, Павло І Антаніна Плашчинскія, билі непісьменнимі. Жилі Сћ клопаце пра гаспадарку, пра тое, каб пракарміць и паставіць на ногі шасцера дзяцей - чатирох хлопчикаСћ и дзвюх дзяСћчинак. Триццатия гади раскідалі па Свеце вялікую сям'ю Плашчинскіх, усіх дзяцей адлучилі пекло зямлі. Брат Ізідар (Язеп ГуткоСћскі) вучиСћся Сћ БДУ, займаСћся літаратурнай творчасцю, памер у 1986 у ЗША. Надав Самі бацькі - сумленния працаСћнікі - памерлі НЕ Сћ палею хаце. Я. Плашчинскі биСћ п'ятим синам у сям'і. Ен рана далучиСћся да Праця і Сћ дванаццаць гадоСћ, па яго словах, В«у касьбе амаль НЕ адставаСћ пекло дарослих В». Будучи Пает вучиСћся Сћ Каралішчавіцкім народним вучилішчи (1910-13), у жніСћні 1915 биСћ залічани вучнем 2-га класа Мінскага вишейшага пачатковага вучилішча. З-за набліження фронту и падрихтоСћкі да евакуациі вучоба доСћга НЕ пачиналася. Вучицца Сћ Мінску давлячи и Сћ перияд ЛютаСћскай и Кастричніцкай ревалюций, а таксамо грамадзянскай Вайни. З 1918 да жніСћня 1921 Пушча вучиСћся Сћ Мінскім реальним вучилішчи. У 1918 Будучи Пает прачитаСћ дерло білоруську кнігу - В«Шлях жиццяВ» Я. Купали, а праз два гади Сћ палею весци пазнаеміСћся з М. Чарота, сяброСћствам з якім даражиСћ усьо жицце. СкончиСћши реальнае вучилішча, Я. Плашчинскі вучиСћся на дзевяцімесячних курсах беларусазнаСћства Наркамасвети БССР (1921-22), дзе слухаСћ Я. Купалу, Я. Коласа, З. Бядуля. Пасли курсаСћ працаваСћ інспектарам білоруський культури Сћ Мазирскім райаддзеле Народнай асвета, інспектарам шкіл Мінскага пав. У 1925-27 рр.. вучиСћся на педфаку БДУ. Увосени 1927 перавеСћся Сћ Ленінградскі універсітет, альо на чацвертим курсі пакінуСћ вучобу. У 1929 вярнуСћся Сћ Мінск, працаваСћ стильредактарам у Белдзяржвидавецтве. 25.7.1930 р. па ілживим абвінавачванні як член уяСћнага В«САЮЗ визвалення БеларусіВ» асуджани на 5 гадоСћ висилкі. У перияд блукання па пакутах Я. Пушча працаваСћ бухгалтарам у м. Шадринску на Уралі (1931-35), восем месяцаСћ (1935-36) у саСћгасе В«ДжемтеВ» каля Анапи. У 1937-41 рр.. Пушча загадвае навучальнай часткай, працуе директарам МанакоСћскай сяредняй школи Мурамскага р-ну Уладзімірскай вобла. У пачатку Вайни ен мабілізавани Сћ армію, вучиСћся Сћ 2-м МаскоСћскім пяхотним вучилішчи. Пасли Вайни працаваСћ настаСћнікам, директарам ЧаадаеСћскай сяредняй школи Мурамскага р-ну. У 1955 и 1956 рр.. наведаСћ Білорусь. 19.7.1958 р. з сям'ей вярнуСћся Сћ Мінск, дзе жиСћ да апошніх дзен.
Язеп Пушча - прадстаСћнік маладой хвалі білоруських пісьменнікаСћ, якаючи прийшла Сћ літаратуру пасли Янкі Купали, Якуба Коласа, МАКСІМА Багдановіча, Змітрака Бядулі, Алеся Гаруна. Першия крокі Сћ паезіі Я. Пушча зрабіСћ, калі Сћ 1923 разам з іншимі пісьменнікамі стаСћ адним з заснавальнікаСћ и арганізатараСћ літаратурнага аб'яднання В«МаладнякВ», а пазней - В«УзвишшаВ». З гетага годині паезія становіцца яго асноСћним заняткам.
Для ранніх вершаСћ Паета характерни тонкае ліричнае светаадчуванне, шириня асацияций, дакладнасць вобразнага подумки, светлия радасния ФАРБА, бадзерасць и жиццесцвярджальнасць. Уласцівия маладнякоСћскай паетици арнаментальнасць и квяцістасць виявіліся Сћ многіх творах нязвичнимі метафарамі (В«Раніца рикуВ», В«Я раніци кланяСћся Сћ пояс В»,В« Раніцу шчебет пільнуе В»,В« Усміхаецца зорамі нічка В»,В« ТуляСћся Сћ вибоінах греблі заплакані Променя вирис В»,В« Беланогі, расчухрани місяць лявоніць у лісці кляновим В»). У гетих метафарах, якія падчас мяжуюць з нечаканасцю, Надав вичварнасцю, у пранікнених інтанациях адчуваецца НЕ толькі захапленне паезіяй С. Ясеніна, у чим вульгаризатарская критика абвінавачвала Я. Пушчу. У гета маладой задзіристасці, Надав свавольстве Сћгадваюцца палет фантазіі, імкненне для кожнай грамадскай праяви ці з'яви природи знайсці палі, непаСћторнае вобразнае тлумаченне. Лепшимі ліричнимі творамі Я. Пушчи Першай палового 1920-х рр.. з'яСћляюцца В«Радзіма и сонцаВ» (1922), В«Речанька НŠ​​спіцьВ» (1922), В«ДажинкаваеВ» (1924), В«Ех, значна ...В» (1924), В«Я раніци кланяСћся Сћ поясВ» (1924), В«Привітанне табє ...В» (1925) i інш. br/>
Привітанне табє, беларуская пісня,
Ди пекло постаці спелага жита души!
Твае шчокі румяняцца Сонца у снежні,
А мелодіями Калос
Цедзяць віно Сћ каСћши.
Табі, ой умицца журбою не раз давлячи!
Бо Хіба ...
