таксамо палітичних емігрантаСћ ісці на супрацоСћніцтва з акупацийнимі Сћладамі. Таму Сћ ягоних аценках пераважаюць негатиСћния моманти, чорния ФАРБА, як тое и вимагалася прапагандай ваеннага годині. Альо сярод характаристик гетак званих калабарантаСћ можна знайсці и больш-Менш аб'ектиСћния. Наприклад, гаворачи пра загадчика музею Шукейлайця, Р. Мурашка заначиСћ: В«Беларускі леви есер, неприхільни, аднако, та немцаСћ ". p> Виходзіць, що не Сћсе білоруси, працаСћнікі тагачасних устаноСћ, притримліваліся нямецкай ариентациі. А што дзейнасць Мурашкі-падпольшчика була няпростай, можна бачиць з яго перапіскі з В«сябрів КримавіаВ», якаючи адносіцца да красавіка 1944 и закранае вельмі балючую праблему перияду Айчиннай Вайни. p> Гаворка ідзе аб трагічним лісі тій часткі нациянальнай інтелігенциі, якаючи акупацийни режим НЕ примала, альо Сћ спадзяванні атримаць незалежнасць Беларусі ішла на супрацоСћніцтва з захопнікамі. Гетия людзі апинуліся паміж двох агнеСћ: ім НЕ давяралі акупанти и супраць іх змагаліся партизани и падпольшчикі. I такіх людзей, аказваецца, було няма. Калі над мурашками навісла пагроза аришту и партизанскае кіраСћніцтва дапамагло яму перабрацца Сћ кастричніку 1943 у Лагойскі раен, пісьменнік вивіз з сабою и рукапіси. Альо яни неСћзабаве билі викрадзени нядобразичліСћцамі, якія намераваліся абвінаваціць мужнага падпольшчика Сћ супрацоСћніцтве з акупантамі и іх памагатимі. АрхіСћ биСћ перапраСћлени за лінію фронту, у партизанскі штаб, затим ен трапіСћ у САЮЗ пісьменнікаСћ. ДоСћгі годину рукапісния материяли знаходзіліся фактична пад неафіцийнай забаронай. Яно и зразумела, калі приняць пад уваг змест и ідейную скіраванасць раманаСћ В«ТаваришиВ» и В«НаСћсуперак лісіВ». Служба ідеалагічнага кантролю, якаючи и Сћ годині Вайни праяСћляла павишаную пільнасць, що не магла Сћхваліць гетия розчини. На стримания адносіни афіцийних залагодить да літературна спадщина Р. Мурашкі Сћпливала и адсутнасць дакладних дадзених, як пісьменнік загінуСћ. p> творити Р. Мурашкі перияду акупациі принципова адрозніваюцца пекло тих апавяданняСћ, аповесцяСћ, раманаСћ 30-х гадоСћ, што з'яСћляліся пад пільним кантролем афіцийних інстанций. p> Так, раман В«ТаваришиВ» Займаюсь своеасаблівае месца Сћ білоруський літаратури. Ен сведчиць, у якім полоненим кірунку маглів б развівацца білоруський пригожае пісьменства, калі б мастакі Слова не адчувалі на сябе такогого няспиннага Сћціску камуністичнай ідеалогіі, калі б яни мелі магчимасць свабодна вияСћляць асабістия подивиться и пераконанні. Раман аказаСћся шмат у чим нечаканим для тих, хто ведаСћ Мурашко як аСћтара твораСћ даваеннай пари. У новим Рамані пісьменнік праявіСћ сапраСћдную мужнасць, адважиСћся на перагляд многіх ранейших льно, светапоглядних, естетичних принципаСћ. p> Вядома, працес перагляду ішоСћ пакутліва, бо пісьменніку, Які вище названих пятнаццаці гадоСћ працаваСћ у літаратури, меСћ надзейную падтримку афіцийних залагодить, у псіхалагічним плані не проста було развітвацца са сваімі ілюзіямі и СћяСћленнямі, якія яшче Сћчора здаваліся такімі тривалимі. Альо развітанне змусіла Биць непазбежним. Яго абумовілі трагічния падзеі пачатку Вайни, разбуренне шматлікіх міфаСћ, створаних афіцийнай прапагандай. Принциповае адрозненне новаго твора пекло папяредніх у критим, што яго аСћтар адмовіСћся ад нястримнага СћслаСћлення савецкай палітичнай сістеми, пекло бяздумнай падтримкі многіх звикл пастулатаСћ накшталт льно-палітичнага адзінства савецкага грамадства, вялікае роли калективісцкай філасофіі, што нібита аб'ядноСћвала працоСћних у нову Сацияльна агульнасць. p> заразили Р. Мурашка скіроСћвае свій твор на абарону Чалавек як найвялікшай каштоСћнасці світлу. Зрешти, В«ТаваришиВ» - твор шматаспектни и шматпраблемни. Асобі и грамадства, інтелігенция и Сћлада, мастак и Мастацтва ва Сћмовах таталітарнага режиму - вось кола питанняСћ, якое Сћ тій годину хвалявала пісьменніка. АСћтар Рамана В«ТаваришиВ» критична аценьвае Сћ сваім розчини Сћласную ранейшую пазіцию як пісьменніка-апалагета таталітарнага ладу І як літаратурнага критика, Які у свій годину адмоСћна аценьваСћ наватарскія розчини білоруських майстроСћ слова - К. Чорнага, М. Зарецкага. Адна з прикметних наватарскіх асаблівасцей Рамана В«ТаваришиВ» Сћ критим, што сваім зместам и структурай ен блізкі да жанру інтелектуальнай, аналітичнай прози. p> Пісьменнік свядома абмежаваСћ храналагічния рамкі твора, полишаючи сюжетнага дзеяння и засяродзіСћся на асабістим жицці героя, яго душеСћним таборі, думках, пераживаннях, пакутах и Надзея на лепшае. У Рамані актиСћна викаристоСћваецца форма диялогу, абмен думкамі паміж Савановічам и Гуриновічам. Причим іх размови закранаюць НЕ толькі льно-етичния, альо и грамадскія, палітичния праблєми. p> У Рамані даволі ефектиСћна викаристоСћваюцца такія форми и сродкі псіхааналізу, як плинь свядомасці героя, разгорнутия Сћнутрания маналогі. У вобразнай структури, у вияСћленчай сістеме твора шмат літаратурних ремінісценций. Часта пригадваюцца вядомия імени ...
