Тема: Ідеі вольнадумства, антиклерикалізма и атеізма Сћ Сацияльна-палітичнай, філасофскай и етичнай літаратури Беларусі 17-18стст.
План:
1. ЦаркоСћна-релігійная Рефармация Сћ Беларусі, яе антиклерикальни и антикаталічни напрамак
. Узмацненне релігійнага індиференцізма и скептизма Сћ беларускім грамадстве інший палового 18-га стагоддзя. Зарадженне Сћ асяроддзі маладой шляхти якабінскага руху
1. ЦаркоСћна-релігійная Рефамация Сћ Беларусі, яе антиклерикальни и антикаталічни напрамак
На пачатку XVI ст. каталіцкая релігія на Беларусі Сћваходзіць у палас кризісу. Сутнасць яго зводзіцца да критичних адносін шляхти як да каталіцкага культу, так и так арганізациі касцела и яго палітикі. Царква, як вядома, квапілася на верхавенства над свецкай уладай. А гаспадари дзяржаСћ імкнуліся Сћ палю Чарга падпарадкаваць свецкай уладзе царкву. Паводле привілея Ягайла (1387), каталіцкая царква атримала поСћни імунітет ва Сћсіх сваіх уладаннях, у фінансавих и суднових праворуч, визвалялася пекло дзяржаСћних пабораСћ и павіннасцей. Вишейшия дзяржаСћния Пасадена Сћ княстве маглі займаць толькі католікі. Билі, зразумела, и виключенні, альо яни визивалі бурния пратести каталіцкай шляхти. p align="justify"> Менавіта на гета Гліба барацьби паміж свецкай и духоСћнай уладамі и прарасла Рефармация [1, ст.185].
Рефармация - грамадска-палітични и релігійни рух, накіравани супраць каталіцкай царкви як ідейнай Аснова феадалізму. Рефармация, як вядома, пачиналася Сћ Германіі з виступах М.Лютера (1517) i распаСћсюджвалася па Сћсіх краінах Заходняй и Центральнай ЕСћропи. У Першай палового XVI ст. Рефармация ахапіла большасць краін ЕСћропи. p align="justify"> Ідеолагі Рефармациі (М. Лютер, Ж. Кальвін, У. Цвінглі) вилучилі тезіси, у якіх, па сутнасці, адмаСћлялі неабходнасць каталіцкай царкви и святароСћ у "виратаванні веруючага" (тезіс "аб апраСћданні адной віра "). Адзінай криніцай релігійнай ісціни яни апавясцілі Свяшченнае Пісанне, адхіліСћши Свяшченнае падання, манаства, целібат, культ Багародзіци, святих, анелаСћ, ікони и р. д. Патрабавалі Танна царкви, адмаСћлялі їй права на зямния багацці и р. д. [1, ст. 185].
У Рефармациі можна видзеліць вки напрамкі:
) каралеСћска-княжацкі, Які абараняСћ інтареси манархаСћ и свецкіх феадалаСћ ва Сћмацаванні палею залагодить и захопе зямних багаццяСћ царкви;
) бюргерської-буржуазні з яго тезісам "абсалютнага перадвизначення", пропаведдзю "мірскога аскетизму" і республіканскага Сћладкавання царкви;
) народні, Які патрабаваСћ ліквідациі царкви, феадальнага стрибне и Сћзаконення роСћнасці [1, ст.185].
У Вялікае княства ЛітоСћскае С...
