вучиць на палі сродкі и аберагаць пекло паганскіх ди епікурейскіх упливаСћ. У палю Чарга паддания павінни маліцца за сваіх гаспадароСћ, дапамагаць ім ва Сћсіх праворуч, ніколі НЕ казаць и Надав НЕ думаць пра іх кепскага, шанаваць іх, заСћседи жадаць толькі дабра, без абурення плаціць падаткі, виконваць усьо распарадженні и загидила за виключеннем тих, што скіравания супраць Бога. Беларускі асветнік резка критикаваСћ тих падданих, якія, абуриСћшися сваім становішчам, паСћставалі са зброяй у руках супраць гаспадароСћ.
С. Будного неаднаразова СћздимаСћ свій голас супраць грамадска-палітичнай дактрини вялікакняскіх и польскіх анархістаСћ - ПаСћла з Візни, Яна НемаеСћскага, Петри Гоняда и інших, што патрабавалі знішчення дзяржави и Сћсіх урадавих структур - суду, війська, канциляриі, центральнай и мясцовай адміністрациі. Беларускі гуманіст сфармуляваСћ 15 аргументаСћ у абарону Сћрада и дзяржави, бліскуча пацвердзіСћши мнение, што шкірно хрисціянін можа займаць Свєцко Пасадена І, Сумленний виконваючи палі абавязкі, приносіць велізарную карисць усяму грамадству. Погляд білоруського філосафа на Сћрад падтрималі многія дзяржаСћния дзеячи Беларусі и Польшчи, незалежна ад іх веравизнання. p> Характерная адзнака светапогляду білоруського асветніка - антрапацентризм, уяСћленне аб Чалавек як галоСћнай каштоСћнасці на зямлі, якому, нібита, згодна з Боскан воляй, павінна падпарадкоСћвацца Сћсе живое и неживое. Будного спавядаСћ ідеі креяциянізму - аднаактнага стварення госпаді Сусвету и дерло людзей - Адама и Єви, якія, биццам б, та саграшення билі несмяротния, праведних, самаСћладния и ва Сћсім падобния да Бога. Наш асветнік падзядяСћ ​​мнение аб існаванні природжанага Грахам, лічачи, што Сћжо немаСћля - грешнае, бо на яго пераходзіць Грехем прабацькоСћ Адама и Єви. p> С. Будного лічиСћ природу Чалавек дваістай, сцвярджаючи, што Чалавек складаецца з грешнага, Часова існуючага ціла и вечнай, непадуладнай годині души. Беларускі мисліцель, аднако, у адрозненне пекло артадаксальних теолагаСћ, адмаСћляСћ актиСћнае замагільнае жицце душ, іх здольнасць умешвацца Сћ зямния праворуч, уздзейнічаць на живих людзей. Разам з критим буднів лічиСћ, што па смерці людзей души НЕ знікаюць бясследна, що не раствараюцца Сћ касмічнай прастори и НЕ гінуць незваротна, яни толькі губляюць асобния Риси, якія ім билі Сћласцівия плиг жицці Чалавек. Души, паводле яго вучення, пакінуСћши ціла, накіроСћваюцца Сћ пеСћнае месца - В«інфернусВ», пра якое людзям НЕ дадзена нічога ведаць, и там яни знаходзяцца Сћ нязменним спакоі, як биццам б спяць. Година іх абудження наступіць, калі Син Божи Сћ другі раз прийдзе на зямля, каб судзіць живих и мертвих за нежаданне людзей виправіцца ди жиць у адпаведнасці з божимі законамі. С. Будного заклікаСћ, каб Шкірні Чалавек, живучи з божим страхам у души, заСћжди памятаСћ пра надиход суднага дня, усьо палі Сћчинкі СћзгадняСћ з Христовимі запаведзямі, ні плиг якіх акалічнасцях НЕ апускаСћ рукі, що не губляСћ надзеі на виратаванне, що не бавіСћ годину Сћ адчаі ї роспачи, а визнаваСћ сапраСћдную віру, чиніСћ Добрия праворуч, што и з'яСћляецца галоСћнай умоваю набицця нябеснага царства и вічного жицця. Думка пра непазбежнае пакарану Чалавек за зямния грахі Займаюсь Сћ вученні білоруського мисліцеля дамінуючае месца.
На працягу жицця С. Будного шмат разоСћ звяртаСћся да христалагічнай праблематикі. Як и большасць тагачасних теолагаСћ, ен лічиСћ, што Ісус Христос з'явіСћся на світ з Божан Волі, каб виратаваць чалавечи рід, Які затануСћ у Грахам. Аднако Беларускі мисліцель Цалко НЕ пагаджаСћся з разважаннямі так званих В«спрадвечнікаСћВ», якія даводзілі, нібита Ісус Христос існаваСћ ужо да стварення світлу и побачим з Айцом ствараСћ усьо живое и неживое.
Нова прачитанне С. Будного Бібліі и пераасенсаванне яе зместу стварилі перадумови для перагляду ім традицийних поглядаСћ на Христову Царкву. Встежити за еСћрапейскімі рефарматарамі ен виступіСћ з критикай царкоСћнай іерархіі, абсалютизаванай и абогатворанай залагодить папи римскага. Адстойваючи гуманістичния ідеі Свабода духу, індивідуальнай вартасці Чалавек, унікальнасці кожвае асобі, С. Будного сцвярджаСћ, што Сћсякі вернік можа размаСћляць з Богам без пасреднікаСћ.
Беларускі лідер пратестанцкага руху НЕ меСћ асаблівих сімпатий да манастирскага жицця, пустельніцтва и скітніцтва. Крайнія форми аскетизму, як и прага непамерних багаццяСћ, супяречила, паводле яго слоСћ, сутнасці сапраСћднай Христовай Царкви. Альо Сћ адрозненне пекло радикальних пратестанцкіх ідеолагаСћ, С. Будного бараніСћ праві хрисціянскіх збораСћ на приватную Сћласнасць, маенткі и земли.
Асабліва палимяна С. Будного виступаСћ у абарону Свабода думкі и слова. Ен абураСћся жорсткасцю и бесциримоннасцю цензури, што крейди месца Сћ каталіцкім касцеле и паступова Сћводзілася Сћ пратестанцкім Збора. Усялякае прицясненне духу, приніженне и падаСћленне асобі наш гуманіст прираСћноСћваСћ да найвялікшага зла.
Для творчасці С. Буд...
