тамі, присвечаная досиць складанаму теалагічнаму вань пра зиходжанне Святога Духа, падштурхнула Буднага да напісання твора В«Аб зиходжанні Святога ДухаВ». Беларускі теолаг, жадаючи пачуць меркаванні знаних еСћрапейскіх теаретикаСћ Рефармациі, паслаСћ падрихтавани на лаціне багаслоСћскі трактат у Цюрих, Генриху Булінгеру. p> На працягу далейших триццаці гадоСћ, аж да самай смерці (1593), С. Будного шмат працуе на теолага-каментатарскай ніве (піша І видав кнігі, займаецца навуковим перакладам, удзельнічае Сћ пасядженнях пратестанцкіх сінодаСћ, виступаючи з дакладамі, перапісваецца з еСћрапейскімі пратестантамі, наприклад, з англічанінам Дж. Фокса, и м. д.). З Найбільший значних прац яго гетага годині неабходна назваць такія, як польскамоСћни В«КатехізісВ» (Нясвіж, 1563-1564), В«Аб зачацці Сина Божага В»(1569),В« Аб асноСћних догматах віри В»(1570), пераклад Новаго Запавету и апокрифаСћ (канец 1570-х рр..; Даречи, та перакладу новаго Запавету С. Будного звяртаСћся и пазней, незадаволени першапачатковимі сваімі спробамі; можна Надав сцвярджаць, што ен, так би мовіць, шліфаваСћ палю ранейшую працю взяти), В«Аб дзвюх природах ХристяВ» (Лоск, 1574), пераклад на польську мову твора Ернеста Варамунда Фриза В«Аб фури альбо французскім шаленствеВ» (Лоск, 1576), В«Аб асноСћних артикулах хрисціянскай віриВ» (Лоск, 1576), В«Абвярженне Чаховіца, Які лічиць, што хрисціяніну Нельга займаць дзяржаСћную Пасадена В»(канец 1570-х), В«Аб свецкай уладзеВ» (1583, Лоск). За апошні твор С. Будного биСћ Вимикаю з ариянскай абшчини як еретик, асуджани пратестантамі на Луцкавіцкім сінодзе 1582, адлучани пекло царкви и пазбаСћлени духоСћнага сану. Гетия падзеі пазбавілі С. Буднага душеСћнай раСћнавагі, назаСћседи вибілі яго са звиклай жиццевай каляіни. Каля 1583 ен пакідае Лоск І, напеСћна, накіроСћваецца Сћ ІСће, дзе дзейнічала ариянская академія. Асветнік, мусіць, зноСћ паспрабаваСћ знайсці сябе на педагагічнай ніве. У канц 1580-х С. Будного разам з Ф. ДаманоСћскім удзельнічаСћ у вядомим диспуце з полацкімі езуітамі.
Жиццеви шлях славутага асветніка, Чалавек універсальних ведаСћ, унікальнага філосафа и прапаведніка, таленавітага пісьменніка и перакладчика завяршиСћся 13 студзеня 1593 у Вішневе (сенняшні Валожинскі раен Мінскай вобласці) у будинку шляхціца-пратестанта Лявона Моклака.
Аригінальнасць С. Буднага як мисліцеля виявілася Сћ випрацаванай ім етичнай дактрине, якаючи стала унікальнай з'явай ва Сћсей славянскай и еСћрапейскай культури. Зиходни момант етикі Буднага - адрозненне найвишейших льно законаСћ, дадзених Богам у 10 запаведзях Майсея, а затим паСћтораних Ісусам Христя, пекло законаСћ, устаноСћлених самімі людзьмі. Божия закони, сцвярджаСћ гуманіст, у параСћнанні з чалавечимі, Найбільший дасканалия, бо прадугледжваюць пакарану НЕ толькі за злачинния праворуч, альо ї за благія мають наміру. У В«КатехізісеВ» 1562 ен падрабязна витлумачиСћ Сенсом кожнай запаведзі и паказаСћ, што тих, хто НЕ виконвае іх, Чака жорсткае пакарану.
Як сапраСћдни гуманіст С. Будного критикаваСћ пралюбадзействи, блюзнерскія Сћчинкі, заклікаСћ да Пашаєв бацькоСћ и старейших, викриваСћ несправядлівия війни. p> С. Будного заняСћ адметную пазіцию падчас дискусій, што адбиваліся Сћ 70-80-х рр.. XVI ст. вакол найважнейших палітика-прававих праблем: аптимальнай арганізациі жицця грамадства, функцияніравання дзяржави и Сћрадавих структур, узаемадачиненняСћ різни станаСћ, адносін да приватнай уласнасці.
Імкнучися дасягнуць сацияльнай справядлівасці и грамадскай гармоніі, С. Будного виказаСћ шераг аригінальних ідей и прапаноСћ, накіраваних на Сћрегуляванне СћзаемадачиненняСћ паміж беднимі и багатимі. Ен найперш адкінуСћ вученне камуністаСћ XVI ст. - Якуба з КалінаСћкі, Петри Гоняда, Марціна Чаховіца и інш., якія заклікалі да зліквідавання приватнай уласнасці и патрабавалі Сћсеагульнай роСћнасці. ПазнаеміСћшися з асноСћнимі тезісамі іхняга вучення, Беларускі аналітик заявіСћ пра яго гістаричную неперспектиСћнасць и прапанаваСћ уласную мадель развідця грамадства, а таксамо аптимальни Механізм яго регулявання, Які прадугледжваСћ мірнае суіснаванне різни станаСћ. У В«КатехізісеВ» и В«Апісанні ІСћеСћскага сінода 1568 В»С. Будного даказваСћ НЕ толькі непазбежнасць, альо и неабходнасць сацияльнай няроСћнасці, сцвярджаючи, што ні Христос, ні апостали ніколі НЕ патрабавалі знішчення багатіїв и приватнай уласнасці. Шкірні Чалавек, падкресліваСћ ен, можа мець маемасць будь-яких памераСћ, аби яна набивалася Сумленний шляхам. С. Будного Сћ процівагу теаретикам радикальнага накірунку прапанаваСћ НЕ зліквідаванне гаспадароСћ и падданих, а памяркоСћни шлях удасканалення СћзаемадачиненняСћ между ІМІ, визначиСћ іх абавязкі І Правил. Так, згодна з яго теорияй, гаспадари ні плиг якіх абставінах НЕ павінни біць сваіх падданих, пазбаСћляць іх неабходних для жицця речаСћ, патрабаваць больш падаткаСћ, чим прадугледжана законам. Яни мусяць адкриваць для падданих навучальния Сћстанови, будаваць бажніци, справядліва судзіць,...
