азьбегнуць ульмской катастрофи було сьпешна сисьці на Сћсход, та Відні, а калі спатребіцца, то и за Відень. Альо, на мнение Франца, та якога Цалко далучиСћся Аляксандр, КутузаСћ са свайгоімі салдатамі павінен биСћ будь-яким Кошта абараняць Відня. На шчасце, КутузаСћ НЕ виконваСћ бессенсоСћних и Згубна саветаСћ, калі толькі яму СћяСћлялася гетая магчимасць, тобто калі адсутнічаСћ у дадзени момант високі саветнік. p align="justify"> КутузаСћ вийшаСћ з адчайнага становішча. Па-Першай, ен, зусім нечакана для Напалеон, аказаСћ надиходзячай арміі круті адпор: разбіСћ перадавой корпус Напалеон плиг Амштеттені, и Пакуль маршал Морт адпраСћляецца, стаСћ на яго шляху Сћ Кремсам и тут ужо завдав Морт вельмі Моцний Сћдар. Напалеон, знаходзячися на іншим Беразі Дунаю, що не паспеСћ аказаць дапамогу Морт. Паразит французаСћ було поСћним. Альо небяспечнасць НЕ абмінула. Напалеон без бою СћзяСћ Відня и зноСћ пагнаСћся за Кутузавим. Ніколі руская армія не була така блізкая да небяспекі падвергнуцца розгрому або капітуляциі, як у гети момант. Альо рускімі камандаваСћ НЕ ульмську Макі, а ізмаільскага КутузаСћ, пад камандаваннем якога знаходзіСћся ізмаільскага Баграціен. За Кутузавим гнаСћся Мюрат, якому треба було якім заСћгодна спосабам затриманияжаць, хоць на сами кароткі годину, рускіх, каб яни НЕ паспелі далучицца да зграя Сћ Ольмюце рускай арміі. Мюрат задумаСћ СћяСћния перамови аб Свеце. Альо мала Биць хвацкім кавалерийскім генералам и рубаки, каб падмануць Кутузава. КутузаСћ з першага ж моманту разгадаСћ хітрасць Мюрата І, поза жа пагадзіСћшися на "перамовахзлодзеі", сам яшче больш паскориСћ рух палею арміі да УСХК, на Ольмюц. КутузаСћ, вядома, разумеСћ, што праз дзень - інши французи здагадаюцца, што ніякіх перамоваСћ няма и НЕ будз, и нападуць на рускіх. Альо ен ведаСћ, каму ен даручиСћ цяжкае праворуч служиць заслонам пекло напірае французскай арміі. Між Голлабруном и Шенграбеном Сћжо стаяСћ Багратіон. У Баграціена биСћ корпус у 6 тисяч Чалавек, у Мюрата - у Чатир, калі НЕ Сћ пяць разоСћ больш, и Баграціен цели дзень затримліваСћ люта біліся неприяцеля, и хоць паклаСћ няма сваіх, альо и няма французаСћ и пайшоСћ, що не патривожани ІМІ. КутузаСћ за гети годину адишоСћ Сћжо да Ольмюцу, за ім паспеСћ туди ж и Баграціен. p align="justify"> Вось тут-то Сћ поСћнай заходи и виявіліся злачинная гульня супраць Кутузава и праСћдзіва шкодніцкую ролю Аляксандра и іншага Божан літасцю вирабіСћ сябе Сћ вайскаводи манарха - Франца.
Ні Сћ чим так яскрава ня адбівалася найбагацейшая и рознабаковая адоранасць Кутузава, як ва Сћменні НЕ толькі ясна разбірацца Сћ агульнай палітичнай абстаноСћци, у якой яму приходзілася весці Вайн, альо и падпарадкоСћваць агульнай палітичнай мети Сћсе іншия стратегічния и тактичния меркаванні. У гетим була слабасць Кутузава, якую Сћ ім хацелі бачиць як адкрития ворагі, так и жалівшіе Сћ п'яту таемния зайздроснікі. У гетим була, наадварот, яго Магутни Сіла. p align="justify"> Дастаткова Сћспомн...
