ацаніць. Яна падводзіла винікі дасягненням у галіне білоруського мовазнаСћства, славістикі и етнаграфіі Сћ пачатку ХХ ст. Глибокай распрацоСћкай гістаричнай тематикі и праблем развіцця білоруський традицийнай культури визначаюцца і праця вядомага білоруського даследчика канца ХІХ - дерло дзесяцігоддзяСћ ХХ ст. М.В. ДоСћнар-Запольскага. Ім Сабран и абагульнени аригінальния материяли па пісенним фальклори, сямейних Звичай и абрадах, народнаму звичаеваму праву, беларускаму вяселлю, што викладзени Сћ яго Працюю В«білоруський вяселле и вясельния песніВ» (1888), В«Песні пінчукоСћВ» (1895), В«Звичаевае сямейнае права сялян Мінскай губерні В»(1897) i інш.У плеядзе видатних даследчикаСћ Народнай культури скотарство адно з самих ганарових месцаСћ належиць А.К. СержпутоСћскаму. Сабрания ім у виніку шматгадовай експедицийна-пошукавай роботи и апублікавания затим материяли визначаюцца аригінальнасцю, інфарматийнай насичанасцю, свежасцю и сведчаць аб глибокім веданні народнаго жицця. Асаблівую Сћвагу ен удзяляСћ материяльнай культури - жиллю, сельскагаспадарчим Прилад, бортніцтву, рибалоСћству, грамадскім Звичай и абрадам, чаму билі присвечани специяльния роботи В«Земляробчия Прилад ПРАЦІ білоруського скотарствоВ» (1910), В«Бортніцтва Сћ БеларусіВ» (1914), В«Нариси БеларусіВ» (1907), В«Примхі и забабони беларусаСћ-палешукоСћВ» (1930) i інш. Значную цікавасць уяСћляюць для нас и етнаграфічния материяли, сабрания и апрацавания І.А. Сербавим. Даследчик спалучаСћ у палею асобі веди прафесійнага етнографа з працавітасцю нястомнага вандроСћніка и дапитлівага назіральніка. Пачатак ХХ стагоддзя биСћ адзначани Сћздимам грамадска-палітичнага руху, ростам нациянальнай самасвядомасці, широкай хвалимося нациянальна-культурнага адрадження. Прикметную ролю Сћ мабілізациі мясцових краязнаСћчих СІЛ, у вихаванні Нова генерациі даследчикаСћ Народнай культури и побуті адиграла газета В«Наша ніваВ» (1906-1915). Яна була заснавана Сћ Вільні братамі І. Луцкевічам и А. Луцкевічам, В.ІваноСћскім и іншимі дзеячамі Беларуськай Сациялістичнай Грамада. Брати Луцкевічи билі и заснавальнікамі Беларускага музею Сћ Вільні (Віленскі Беларускі гісторика-етнаграфічни музей), Які дзейнічаСћ у 1921-1945 рр.. Яго асновай паслужила приватная калекция старасвецкіх речаСћ, сабраная І. Луцкевічам. Справу білоруського культурнага адрадження Сћ 20-ия гади прадоСћжиСћ гісторика-краязнаСћчи часопіс В«Наш крайВ» (1925-1930), дзе друкавалася шмат материялаСћ и кареспанденций з месцаСћ, аб таборі мясцовай еканомікі, развіцці раместваСћ и промислаСћ, бице різни слаеСћ насельніцтва. Асобния бакі материяльнай культури и витворчай дзейнасці билі разгледжани Сћ Працюю І.М. Браіма (рибалоСћства), М.Я. Гринблата (адзенне, промисли), В.С. Гуркова (жилле, пчалярства), Г.М. Куриловіч (ткацтва), А.І. Лакоткі (жилле), Л.А. Малчанавай (материяльная культура), С.А.Мілюченкава (ганчарства), І.Д. Назінай (музичния інструменти), М.Ф. Раманюка (адзенне), Я.М. Сахути (мастацкія промисли), В.Я. Фа...
