грунтоСћнае и сістематичнае даследаванне материяльнай культури. Вивученню етнаграфічнай літературна спадщина беларусаСћ аддаСћ шмат СІЛ и енергіі вядоми Беларускі етнограф Є.Р. РаманаСћ асноСћная яго Працюю В«Беларускі зборнікВ» у 9 тамах (1886-1912) - свойого роду енциклапедия народнаго жицця. Тут знайшлі адлюстраванне амаль усьо бакі Народнай культури и побуті - песні, танці, гульні, абради, звичаі, Народния веди, аграрна каляндар, прикмети, павер і і Г.Д. Багатия материяли па духоСћнай культури беларусаСћ и рускіх Смаленскай губерні билі Сабран и сістематизавани У.М. Дабравольскім. АсноСћная яго Працюю - В«Смаленскі етнаграфічни зборнікВ» (ч. 1 - 4, 1891-1903). Виніковай була и збіральніцкая дзейнасць П.В. Шейна, Які арганізаваСћ Широкий сітку кареспандентаСћ (у ліку іх билі М.НікіфароСћскі, Ю. КрачкоСћскі, Я. Карскі, А. Багдановіч, З. Радчанка); паступіСћшия да яго запіси билі сістематизавани и видадзени Сћ Трох тамах пад назвав В«Материяли для вивучення побуті и мови рускаго насельніцтва ПаСћночна-Заходняга краю В»(1887-1902). Важнай віха у етнаграфічним вивученні Беларусі биСћ дерло Сћсерасійскі перапіс насельніцтва (1897), Які даСћ даволі реальную карціну етнічнай сітуациі Сћ Беларусі. У виніку перапісу биСћ атримани широкі спектр статистичних даних аб етнічним, Сацияльна и канфесійним складзе насельніцтва Сћ селах и Гарад, у валасцях, Павєтьє и губерніях, паказана яго полаСћзроставая структура, пісьменнасць, демаграфічни зростання, заняткі. У Аснова визначення етнічнага складу була пакладзена рідна мова. Білоруську мову як рідну назвалі 82,5% жихароСћ МагілеСћскай и 76% - Мінскай губерняСћ. Тут адзначалася стракатасць нациянальнага складу Сћ Гарад Беларусі и асобних яе регіенах. Так, на териториі Гродзенскай губерні налічвалася да 40 В«прислівниківВ», на якіх размаСћляла мясцовае насельніцтва. Дано перапісу билі деталева прааналізавани, зведзени Сћ табліци и видадзени асобнимі випускамі (сшиткамі) па кожнай губерні. Яни з яСћляюцца каштоСћнай криніцай па вивученні етнічнай гісториі Беларусі. Пачатак ХХ стагоддзя адзначани вихадам у світло буйнейшай абагульняючай ПРАЦІ Я.Ф. Карскага В«БілорусиВ» (1-3 т., 7 випускаСћ; ​​1903-1922). У 1-им томі В«Уводзіни Сћ вивученне мови и Народнай славеснасціВ» ен на Аснова Сћсебаковага параСћнаСћчага вивучення разнастайних криніц разглядае праблєми паходжання беларусаСћ, визначае самабитния, Глибока нациянальния Риси іх культури. БеларусаСћ ен лічиСћ Карен насяленнем, а іх мову адносіСћ да самастойнай етналінгвістичнай сістеми, што захавать Сћ Лепша таборі, у параСћнанні з іншимі, палю першародную слов'янську Аснова. У виніку ареальнага етналінгвістичнага даследавання ім була складзена етнаграфічная карта В«білоруського племеніВ», дзе ен визначае асноСћни масіСћ білоруських гаворак и іх диялектния асаблівасці. Працю взяти Я.Ф. Карскага и яго СћплиСћ на далейшае развіцце етнаграфічнай и беларусазнаСћчай навукі цяжка пера...
