и Прилад працюю з яго - у Прибалтику; ж Прибалтикі на Білорусь везлі бурштин, далей ен трапляСћ на КаСћказ и Сћ Прикарпацце. З гетих месцаСћ ми атримлівалі Медзев и бронзу. Знойдзения на Беларусі шкляния Сћпригожванні маюць паходжанне з Усходняга Міжземнамор'я. p> Паспехі Сћ развіцці гаспадаркі сприялі зарадженню маемаснай няроСћнасці и няроСћнасці па Палава прикмеце. Матриярхат як Сацияльна арганізация грамадства страчвае палі пазіциі. У гаспадарчим жицці галоСћнай асобай, здабитчикам и працаСћніком становіцца мужчина. Гета павишае яго статус у грамадстве, што сприяе Сћсталяванню патриярхальних адносін. Пацвярджаюць гета знаходкі больш багатіїв па інвентару мужчинскіх пахаванняСћ. <В
Развіцце сельскай гаспадаркі, раместваСћ и гандлевих адносін у перияд розпаду першабитнаабшчиннага ладу и станаСћлення феадальних адносін
Розпад першабитнаабшчинних адносін на Беларусі храналагічна супадае з жалезним століттям. Першия Прилад працюю з жалеза з'явіліся на Беларусі на мяжи 2-га и 1-га тисячагоддзяСћ да н.е. Яни билі знойдзени Сћ адним месцев - на поСћдні Беларусі, у ЛоеСћскім раене. Толькі праз 2-3 стагоддзі перапрацоСћка жалеза и витворчасць жалезних Прилад ПРАЦІ распаСћсюдзілася па Сћсей териториі сучаснай Беларусі. Таму принята лічиць пачатак жалезнага століттю з VIII-VII стст. да н.е. p> На Беларусі існавалі станоСћчия перадумови, што пасприялі досиць хуткаму распаСћсюджванню жалеза:
- наяСћнасць вялікай колькасці легкадаступнай сиравіни - балотнай ці лугавой руди и драСћнянага вугалю;
- адносна нескладаная техналогія перапрацоСћкі жалеза Сћ домніцах (примітиСћних плавільних печах);
- адзначаСћся вялікі спро на якасния и прасцейшия Сћ експлуатациі Прилад ПРАЦІ, асабліва Сћ земляробстве;
- існавала магчимасць викаристоСћваць мясцовимі кавалямі Сћжо распрацавания техналагічния приеми - кавальскую ЗВАРКА, пакетну коСћку и інш.
ВикаристоСћванне жалезних Прилад ПРАЦІ значний пависіла витворчасць ПРАЦІ, людзі атримлівалі больш прадукциі, з'явіСћся прибавачни прадукт, што викаристоСћваСћся для накаплення ці абмену.
Абмен у гетия годинник меСћ пераважна натуральні характар, калі адна реч мянялася на іншую реч. Тою не менше, з'явіліся Грош - гречаскія и римскія Манет. Яни яшче НЕ виконвалі ролю універсальнага еквіваленту, а хутчей за Сћсе з'яСћляліся прадметам накаплення. Аб гетим сведчаць знаходкі буйних кладаСћ, што адносяцца да адзначанай епохі. Як и ранєй, існаваСћ лакальни абмен и міжрегіянальни. Беларускія земли пастаСћлялі суседзям з ПаСћночнага Причарнамор'я и Ніжняга ПадняпроСћ'я драСћняни вугаль (існавала витворчасць гетага прадукта), реекспартавалі у критим жа напрамку прибалтийскі бурштин. На Білорусь привозіліся Манет гречаскіх и римскіх гарадоСћ, прадмети "престижу". p> На пачатак Наша ери гаспадарчае развіцце білоруських земляСћ йшло пад Сћпливам актиСћних етнічних працесаСћ. Апошняя стадия гетих працесаСћ - гета рассяленне на сучасности білоруських землях славянскіх пляменаСћ. Рассяленне слов'ян (пача Сћ VI ст.) принесла кардинальния змена Сћ еканамічним жицці. Слов'яни мелі больш високі Сћзровень развіцця гаспадаркі Сћ параСћнанні з мясцовим насельніцтвам. Перасяленци вялі ворнае земляробства и живелагадоСћлю, ариентаваную на малочную витворчасць. Больш таго, яни принеслі Жорна на змена зернацеркам, якімі каристалася мясцовае насельніцтва. Слов'яни принеслі нову форму сацияльнай арганізациі - сільську абшчину. Змешваючися з мясцовимі жихарамі у VI-VII стст. яни утварилі Слов'яно-балцкія калочинскую и банцараСћскую археалагічния культури. Некатория даследчикі лічаць, што гетия утваренні маглі мець прикмети прота-дзяржави. На вялікіх териториях адсутнічалі Сћмацавания паселішчи, што гавориць аб скаардинаванай абароне и адсутнасці Сћнутранних сутичак. На териториі існавання гетих культур есць знаходкі пахаванняСћ, што змяшчаюць виключния па якасці и каштоСћнасці речи. Гетия пахаванні припісваюць правадирам вялікіх територий. p> Сільська абшчина (Мір, вервь) - аб'яднанне людзей, заснаванае не так на роднасних, а на теритарияльних и часткова, витворчих сувязях. У працесе развіцця крейди вки асноСћния форми, што змянялі адна адну.
Вялікасямейная сільська абшчина (VI-VII стст.) Складанний з 150-200 абшчиннікаСћ, што разам апрацоСћвалі зямля. Маемасць на зямля була калектиСћная, а на жилле и гаспадарчия пабудови Сћжо Сћсталявалася приватная Сћласнасць. Размеркаванне прадукциі адбивалася згодна са Звичай.
Суседска-вялікасямейная ці земляробчая сільська абшчина (VIII-IX стст.). Разам з центрам абшчини - галоСћним вялікім пасяленнем існавалі малия паселішчи - "сямейния абшчини". Вялікая патриярхальная сям'я як и ранєй була асноСћнай гаспадарчай адзінкай. Їй належала тая зямля, што яна апрацоСћвала, и Сћжо на тій годину сем'і мелі РІЗНИТЬСЯ Сћзровень багацця. Адначасова вилучаюцца малия сем'і, што самастойна вялі гаспадар...
