адзення Цен на льон пасеви яго скарачаліся и павялічвалася пасяўная Плошча аўса и ячменю, на якія биў більше спро.
адной з галоўних таварно культур, пасеви якой значний пашириліся з 1890-х рр., була бульба. Яна ўживалася ў вялікай колькасці НЕ толькі ў їжаку, но и на корм живёле. Бульба була асноўним прадуктам для вінакурення. Вінакурния заводи, якія приносілі ўладальнікам вялікія прибиткі, дзейнічалі ў маёнтку Чарневічи и мястечку Глибокае. Яни перапрацоўвалі ўвесь свій Ураджай бульби, а таксамо суседніх вёсак. Памешчикі прадавалі ў казну вядро спірту за 58,5 кап. Зярно для вінакурення и на ринак перапрацоўвалася на Млини. Вадзяния млини билі ў в. Милічани, маёнтку Юзафава (Празароцкая воласць). Паравіт млин працаваў у маёнтку Зябкі тієї жа воласці.
Сусветни аграрної кризіс канца 1870-90-х рр. примусіў землеўладальнікаў перабудоўваць палі маёнткі на капіталістични лад ЦІ прадаваць іх. Глибоцкі маёнтак князь Вітгенштейн прадаў німцеві Згерсу. Адкриваліся невялікія фабрикі и заводи. Цагельни завод биў пабудавани ў маёнтку Чарневічи Дзісенскага Павєтьє. Будаўніцтва цагляних заводаў було звязана з ростам гарадоў, будаўніцтвам адміністрацийних будинкаў.
У 1880-90-я рр. ў білоруський вёсци була паширана аренда зямлі. Бяднейшае сялянства арандавала Зямля да 5 дзесяцін на кароткі термін, звичайна на адно літа, за адработкі ЦІ за частку ўраджаю. Альо вялікая частко сялянства вимушана була адмовіцца ад самастойнага вядзення гаспадаркі и ЗДАВАЙСЯ надзельную Зямля ў аренду Заможне сялянам, якія пекло пасеваў лёну на йой атримлівалі прибиткі да 300-500 рублёў (Дзісенскі Павєтьє). Гаспа- дарчия грашовия падаткі за аренду зямлі и наймання робочої абиходзіліся ў сотні рублёў. Наприклад, сяляне вёскі Шарагі шкірних рік видаткоўвалі на гегия мети да 400 рублёў.
У 1880-я гт. ў Нова сацияльна-еканамічнай абстаноўци, якаючи характаризавалася пагаршеннем становішча сялянскіх мас з-за ўзмацнення капіталістичнай експлуатациі, узрастае барацьба супраць памешчикаў. Яна примала розния форми. Найбільший распаўсюджанимі билі патрави, випаси живёли на ўгоддзях памешчикаў и лясния парубкі.
Вясна 1882 сялянскімі виступленнямі була ахоплена Глибоцька воласць Дзісенскага Павєтьє. Сяляне захапілі ўчасткі зямлі Некатор памешчицкіх фальваркаў и зааралі іх.
Віленскі губернатар Жамчужнікаў у данясенні міністру ўнутраних спраў Талстому паведамляў пра сістематичния парубкі лісі сялянамі Дзісенскага Павєтьє ў першай палавіне 1885 У 1886 билі СПРОБА захопаў памешчицкіх сенажацей. Складання пратаколаў и перадача спраў у суди не спинялі сялян.
Вялікую шкоду насельніцтву вёсак и мястечак приносілі розния стихійния лиха, асабліва Пажар, няўроди. На іх випадак сялянства страхавала сябе. Для гетага була ўведзена сістема хлебазапасних магазінаў. Такі магазін биў у кожнай сялянскай грамадзе. Шкірні рік ен папаўняўся збожжам, а старе викаристоўвалі. У гади недароду хліб размяркоўваўся сярод пацярпелих. На териториі сучаснага Глибоцкага Раена хлебазапасния магазіни билі ў вёсках Мамаі, Ляпейкі, Храми, Гарані, Кам'янка, Сяльцо, Сяменчикі, Маширкі, Дзямідзенкі, Лапезіна, Булахі, Зябкі, Востраў, Стукало, Шчарби, Восава, Сукліна, Соіна, Задарожжа, Лісіци, Лазовікі, Слабада, Вялікія Давидкі, Мядведзева, Свіла, Чарневічи, Верхняе, Удзела, Бервякі, Навасёлкі, Мосар, Дзеркаўшчина, Слабада.
шкірних недарод збажини, голад и іншия лиха гналі сялянскую беднату на пошукі сродкаў існавання, дере-наперш у суседнія памешчицкія гаспадаркі. Частко сялян побіжний за межи Беларусі. Яни наймаліся на лесасплаўния, будаўніча-дарожния роботи, шахти, руднікі. У промислах прималі ўдзел и жанчини, пераважна з бядняцкіх сялянскіх сем'яў.
У «Аглядзе Віленскай губерні за 1908 р» адзначалася, што вясковия рабочия Віленскай губерні ў вольні пекло палявих робіт годину займаліся возніцтвам, висечкай и сплавам лісі па реках Вілія, Німан, заходная Дзвіна, рибалоўствам и цяслярстам. «Многія займаліся виробок дуг, голаў, вазоў. Распаўсюджани сярод сялян губерні виробок палатна и пражи, якія паступаюць у продажів. Сялянскае Палатний Танна, гатункі - мяшочни, на кашулі, тонкі. Вирабляюцца на простих верстатах грубе сукно и розния ваўняния виробок ».
Зростання саматужних промислаў и мясцовай прамисловасці патрабаваў збита іх Перш за ўсё на ўнутраним ринку. Ріс попьгг и на прамисловия виробок. Для гетага ў вёсках, селах, мястечках праводзіліся базари, таржкі, кірмаши.
У Глибокім шкірних тидзень па чацвяргах праводзіліся кірмаши, на якіх гандлявалі прадуктамі харчавання, мануфактурнимі вирабамі, а таксамо Смаль, дзёгцём, паташам, якія привазіліся з памешчицкіх маёнткаў. Сяляне привозілі сала, яйкі, масла, сир, набивалі сіль, крупи, гарбату, цукар, гарелку. Та 1885 р, вядро гарел...
