цовае палаженне ... для губерній Віленскай, Гродзенскай, Ковенскай, Мінскай и часткі Віцебскай». У Глибоцкім краі реформа праводзілася паводле «Мясцовага палаження», у адпаведнасці з якім за сялянамі признавалася права на дареформенни надзел. Адрезкі дапускаліся ў випадкі, калі Памер сялянскага надзелу перавишаў надзел, устаноўлени інвентаром. Землеўладальнік, Які адводзіў адрезкі, меў магчимасць забіраць у сялян лепшия землі, Вига, вадапоі, без якіх яни НЕ маглі абисціся. За каристанне зямлёй сяляне абавязани билі да заключення викупної здзелкі адбиваць памешчику павіннасці ў виглядзе паншчини и аброку. Таке становішча сялян лічилася часоваабавязаним. Гетия ўмови виклікалі резкае незадавальненне сялян, якія адмаўляліся адбиваць павіннасці.
Так, у лісце арандатара мястечка Глибокае В. Шміта галоўнаму кіраўніку маёнткаў князя Вітгенштейна пекло 6 травня 1861 паведамлялася, што сяляне Юзаф Шарабайка, Васіль Далідудка и Усцін Падбудзінскі ўчиняюць беспарадкі и падбухторваюць сялян НЕ виконваць павіннасці. Арандатар папрасіў неадкладна прислаць салдат.
У данясенні пекло 8 травня 1861 паведамлялася пра адмову сялян вёсак Шарабаі и Лаўци адбиваць павіннасці, з іх узялі приклад и сяляне мястечка Глибокае. Арандатар мястечка Вінцентава Свентажецкі паведамляў у Галоўнае ўпраўленне арганізациі ахів лясоў, што «сяляне, якія павінни ахоўваць лісу, не виконваюць сваіх абавязкаў».
У сувязі з паўстаннем 1863-1864 рр. у Польшчи, Літве и Беларусі царскі ўрад пайшоў на пеўную карекціроўку папяредніх указаў адносна адмени пригоннага права. Паводле ўказа пекло 2 червеня 1863 ўсё сялянства Беларусі з 1 студзеня 1864 пераводзілася на абавязкови викуп зямлі, часоваабавязанае становішча ліквідавалася. Вишейшая падушни надзел визначаўся ў 4-5 дзесяцін, ніжейши - 1,6 дзесяціни.
пасли адмени пригоннага права буйне памешчицкае землеўладанне ў Беларусі захавал. Землеўладальнікамі билі НЕ толькі памешчикі-дваране, но и мяшчане и сяляне. Сустракаліся маёнткі, якімі валодала сялянская грамада.
Асноўнимі збожжавимі культурамі билі жита, авёс, ячмінь. Вирошчвалі льон и каноплі. У памешчицкіх гаспадарках яшче ў сяредзіне 19 стагоддзя викаристоўвалі механічния прилади прац. Сяляне апрацоўвалі Зямля сахой, баранів, толька ў канц 19 стагоддзя пачалі викаристоўваць жалезния плугі.
пасли реформи 1861 для апрацоўкі зямлі сялянамі Широкий викаристоўваліся вали як больш танная для ўтримання живёла. Альо ў сельськіх гаспадарках Дзісенскага Павєтьє аралі виключна коньмі.
Заможния сяляне разводзілі и вирошчвалі пародзістих коней з камерцийнимі метамі. За продажів 3-4-Гадових жарабкоў у Прусію яни атримлівалі па 200-500 рублеў. Коні палепшанай пароди билі и ў сялян Глибоцкай воласці. Альо пра становішча асноўнай маси сялянства можна меркаваць з тексту пісьма графа Бржастоўскага ў Віленскі павятови камітет па патребах сельскагаспадарчай прамисловасці пекло 3 жніўня 1902
«... У сялян живёла и Коні не заслугоўваюць Надав свойого наймення ..., ёсць паселішчи, у якіх няма карів даражей за 16-20 руб., каня, Які НЕ каштуе и 30 руб.., бикоў купляюць на базари па 15-18 руб .; коней больш-Менш моцнага складу прадаюць ў Прусію, будинки пакідаюць няздольних да роботи; робувань-як дапамагчи гору, сумнай будучині? Я не бачу сродкаў плиг такий пастаноўци сялянскага побуті. Наприклад, калі б урад згадзіўся Даць кожнаму паселішчу лепшай пароди бика и жарабка бясплатна, гета НЕ дапамагло б; падзели зямель на дробния часткі НЕ садзейнічаюць паляпшенню становішча, живёла НЕ травні паши, на зіму НЕ ХАПАЙ фуражу, карів ўтримліваюцца ТОЛЬКІ для атримання гною, якога НЕ ХАПАЙ Надав на тия вузкія Палос, на якія падзелени надзели сялян. Толька ў сяле Мосар Луцкай воласці, у якім ранєй було 12 гаспадароў, цяпер 60 двароў, колькасць дзесяцін зямлі тая ж, колькасць живели и коней каля 200; ЦІ магчима мариць аб паляпшенні гаспадаркі, пароди живёли ...? »
Важнай таварнай галіной була малочная живёлагадоўля. Заможния сяляне регулярна збивалі на ринак масла, смятану, тварог, многія з іх мелі сепаратари. Частко Малака паступала пекло сялян и памешчикаў на маслабойния и сираварния заводи. У канц 19 стагоддзя ў Дзісенскім павеце дзейнічалі 11 збірні й 5 арцельних малочних заводаў, заснаваних гаспадарамі, якія мелі вялікія статкі кароў.
пасли реформи 1861 найбольшае паширенне на поўначи и паўднёвим усходзе Беларусі атримала льнаводства. Ільнаводства Складанний галоўни кірунак специялізациі гаспадаркі заможнай часткі сялян Дзісенскага Павєтьє. Альо да канца 19 стагоддзя на сялянскіх надзелах адзначаецца скараченне пасеваў лёну. Гета було звязана з паніженнем кошту льновалакна, якое вицяснялася больш Танна и пригожай баваўнянай тканінай. У кареспанденциі з Дзісенскага Павєтьє паведамілася, што ў виніку п...
