ма у ​​Головата В». Вясели, гаваркі, чули да Сћсяго, што адбиваецца Сћ Свеце, Фельчар (у яго няма імя - ен лекар, доктар и знаецца на спосабами виратавання Чалавек НЕ толькі пекло фізічнага болю, но и пекло душеСћних траСћм) бязмежна вериць у магчимасць змен світлу да лепшага, у светлия, духоСћния пачаткі Сћ Чалавек. Ен вериць Надав у магчимасць перавихавання такогого закаранелага Сћ палею уласніцкай карислівасці и жахлівим практицизме Чалавек, як Палон німець ГустаСћ Шредер. Імкнучися да філасофскага асенсавання Падзу, Чорней бачиць іх на широкім тлі гісториі народу и Надав чалавецтва. Ен розум, што за подзвігам В«ціхага ЧалавекВ», білоруса-партизана стаіць усьо яго ранейшае жицце, и шпаркі рассоСћвае фон, на якім адбиваецца дзея яго твора. У Першай частци В«ПошукаСћ будучиніВ», якую аСћтар зва шматзначна В«Украдзенае маленстваВ», апавядаецца пра Вялікага Злодзея, а гета и світло уласніцтва, што развязаСћ Вайн, и ідеолагі фашизму Сћ абліччи Густава Шредера, Які вярнуСћся, каб забраць тому В«паліВ» золата, и тия, хто, чи не питаючися беларусаСћ, падзяліСћ краіну на дзве часткі мяжой. Імкнучися апаетизаваць хараство білоруський души, якаючи Сћ гади Вайни Сћбачилася з асаблівай вастриней и болем, Чорней актиСћна викаристоСћвае Такі мастацкі прием, як унутрани маналог, Які часта нагадвае сапраСћдную В«плинь свядомасціВ», бо герой, дзеля таго каб виказацца дарешти, ужо НЕ зважае на інших. У гетих маналогах, па сутнасці, змяшчаецца квінтесенция жиццевай мудрасці целага народу, Які за палю працяглую шматпакутную гісторию спазнаСћ усяму на Свеце сапраСћдную Цану. Асабліва ахвотна В«Дае словаВ» аСћтар Юрася Няваду, Чалавек, Які, седзячи Чатир гади Сћ Акопов, мариСћ аб вяртанні на Радзіму, Які так и НЕ перажиСћ звичайнага чалавечага шчасця бачиць, як растуць яго дзеці, становяцца дарослимі, а таму так хваравіта Сћспримае Сћсе, што нагадвае яму пра «ўкрадзенае маленстваВ» яго дачкі Волечкі. p> У Рамані В«Вялікі дзеньВ», Які лічицца незавершаним, хоць недапісани Сћсяго некалькі раздзелаСћ, якія толькі фармальна азначалі б фінал и звичайна займалі нязначнае месца Сћ задума, разгортваецца панарама вялікага сутикнення СІЛ дабра и зла. Гета сутикненне адбиваецца на арене Беларусі, якую пісьменнік свядома приСћздимае, каб виразна було відаць, што адбиваецца, хто Сћдзельнічае Сћ бійці, якімі намерамі кіруецца. У Першай частци твора В«Пошукі роднаВ зямліВ» Чорней зноСћ вяртае читача да праблєми, якаючи столькі разоСћ ставілася и вирашалася Сћ творах яго слинних папяреднікаСћ и вимушала думаць над нею сучаснікаСћ. Вань питанняСћ для беларусаСћ - бацькаСћшчина, уласная дзяржаСћнасць - не було вирашана ні Сћ 1917-му, ні Сћ 1941-му, а білоруси зноСћ уздималі яго на парадак дня, абараняючи Рідний край, НЕСУЧИХ за яго велізарния ахвяри. p> вміннями бачиць гісторию беларусаСћ на тлі вялікай сусветнай гісториі привяло Чорнага да задуми напісаць раман В«Чумацький шляхВ», у якім паказани В«Беларускі Чалавек сярод сваіх еСћрапейскіх суседзяСћ у годину Айчиннай Вайни В»(З сямейнага архіва К. Чорнага). Чорний з дерло старонак гетага твора Малю вобразе спаленай, знявечанай Вайн Беларусі. На папялішчи гета колишньої квітнеючай краіни сутикаюцца апошнія прадстаСћнікі ваюючих бакоСћ: чирвонаармеец Уладзімір Ярмаліцкі, Які Сћцек з Палон и імкнецца да рідних мясцін, чех Едуард Новак, якому Сћдалося збегчи з нямецкай арміі, Паляк Люциян Акаловіч, німець-В«таСћстунВ» и німець-В«старіВ», білоруси Мікалай Сямага и яго дачка Гануся. Недавер, узаемная варожасць, стоеній нянавісць НЕ даюць гетим людзям Биць шчиримі и адкритьші. Такімі яни могуць Биць толькі Перад наіСћним дзіцем, дзяСћчом-падлеткам Гануся, Перад якой героі па ЧАРЗ спавядаюцца. p> Драматичния розчини К. Чорнага прадстаСћляюць п'єсою-драми "Літа (1930)," БацькаСћшчина " (Паводле аднайменнага Рамана, 1932), "Базилевічава сям'я" (1938), "Іринка" (1941), а таксамо камедия "Не піши чорт Веда як" (1925). p> дерло драматургічни твор К. Чорнага - В«сцена-сатираВ», згодна аСћтарскага визначення, пад назвавши В«Не піши чорт Веда якВ» - присвечана критици бюракратизму, празмернай раздутасці штатаСћ. У їй пісьменнік вивеСћ цели шераг надзвичай Яскраве вобразаСћ-типаСћ савецкага чиноСћніцтва.
п'єсою "Літа" адлюстроСћвае некатория моманти "вялікага Пераля" на весци Сћ канц 1920-х рр.., Звязанага, як вядома, з распачатай у краіне калективізацияй. p> АддаСћши пеСћную даніну свайму вельмі скрушнаму годині, К. Чорней напісаСћ аднаактовую п'єсою на модну и запатрабаваную ідеалагічнимі службамі 1930-х рр.. "Шпіенскую" тематику пад назвав "Базилевічава сям'я".
У п'єсою В«ІринкаВ» (1941), напісанай З нагоди визвалення Заходняй Беларусі и Сћз'яднання нациі Кузьма Чорней рабіСћ СПРОБА расказаць у мастацкіх вобразе пра ліс трецяга пакалення напяредадні вялікай и страшнай Вайни. p> Даречи, К. Чорней НЕ толькі пісаСћ п'єсою, альо и цікавіСћся театрам, яго станам. Злабадзенним вань развіцця білоруського драматичнага пісьменства и айчинна...
