Реферат Мікалай Радзівіл Чорней (1515-1565гг.) - "Бацька" Рефармациі ў ВКЛ

МІНІСТЕРСТВО ОСВІТИ УКРАЇНИ

УО В«Білоруський ДЕРЖАВНИЙ

ЕКОНОМІЧНИЙ УНІВЕРСИТЕТ В»

Кафедра економічної історії

РЕФЕРАТ

з дисципліни: Історія Білорусі

на тему: Мікалай Радзівіл Чорней (1515-1565гг.) - "Бацька" Рефармациі Сћ ВКЛ

Мінськ 2010

Змест

Уводзіни

Зірне годину Мікалая Радзівіла

Вялікія перспективи и вялікія занядбанні

Заключенне

Спіс викаристованних криніц

Уводзіни

Вялікае Княства ЛітоСћскае (так звали наша краіна Сћ XVI стагоддзі), як и шматлікія іншия еСћрапейскія краіни, актиСћна Сћключилася Сћ рух абнаСћлення. Евангельскае вученне імкліва распаСћсюджвалася па краіне. Сприялі гетаму и Бібліі, надрукавания Скаринай, и тое, што шматлікія білоруси вучиліся ва Сћніверсітетах Прагі, Віттенберга, Кенігсберга, Лейпцига, и тое, што вось ужо больш 100 гадоСћ у Беларусі прапаведвалі Евангелле папяреднікі Рефармациі - гусіти. У 1553 князь Мікалай Радзівіл Чорней, канцлер Вялікага Княства ЛітоСћскага, ваявода віленскі, адзін з самих упливових магнатаСћ краіни, ПУБЛІЧНА абвясціСћ, што ен дізнався євангельську віру. У критим жа Годзе ен заснаваСћ у Вільні и Бресце кальвінісцкіе церкви, або, як іх тади звалі, Зборів, дзе людзі збіраліся слухаць пропаведзь СЛОВА Божага. Адначасова Сћ Бресце князь Радзівіл видаСћ за палі Грош катехізіс евангельскай віри.

Мікалай Радзівіл Чорней НЕ биСћ Самотня Сћ сваім імкненні да ісціни. У плині некалькіх гадоСћ евангельскімі хрисціянамі Сталі Валовічи, Глебавічи, Сапегі, Агінскія, Хадкевічи, Вішнявецкія, іншия вядомия Сћ краіне прозвішча. Іх віра не була прастой фармальнасцю. Аб ахвярнасці и вялізнай пасвяченнасці білоруських евангельскіх хрисціянаСћ сведчаць іх впоратися. Яни будавалі Збора, запрашалі пастараСћ и прапаведнікаСћ, адчинялі школи, засноСћвалі друкарні. Дзякуючи іх висілкам перакладаліся кнігі Святога Пісання, друкаваліся кнігі, падручнікі для шкіл, катехізіси для церкваСћ. Вялікае Княства на вачах станавілася евангельскай краінай. Даследчик Рефармациі Сћ Беларусі РЋ.Плісс пісаСћ: "Варта признаць бясспречним тієї факт, што Сћ пачатку 60-их гадоСћ XVI стагоддзя кальвінійскае спавяданне Займаюсь пануючае становішча и пачинала тривала абгрунтоСћвацца тут ". У 1569 Сћ сенаце Вялікага Княства толькі два Чалавек НЕ билі евангельскімі хрисціянамі. У Наваградскім ваяводстве (паСћдневая Частка Гарадзенскай и паСћночная Частка Бресцкай абласцей) з 600 сем'яСћ праваслаСћнай шляхти больш 580 принялі євангельську віру.

Зірне годину Мікалая Радзівіла

Вясна 1554 була нялегкай для луцкага біскупа Валерияна Пратасевіча. У Берасьці ЛітоСћскім, важливим Горадзе луцкага біскупства, Сћжо больш за рік нейкі Симон Зак, вихаванец КракаСћскага Сћніверситету, прапаведуе навука швайцарскага геретика Жана Кальвіна. І мала таго, што прапаведуе. Найгоршае, што яго слухаюць. Ня толькі берасьцейци, альо Надав шляхта з ваколіцаСћ шкірну нядзелю зьбіраюцца на замку, дзе спиніСћся гети вераадступнік, каб паслухаць, як яни кажуць, Слова Божан. Усьо шукаюць нечага новаго, що не падабаецца ім віра продкаСћ. Треба термінова примаць заходи, а то гетая зараза распаСћзецца па Сћсей Літве, як лютарава герезія апанавала Нямеччину. p> Біскуп паклікаСћ пісара и загадаСћ пісаць позв на біскупскі суд у ЯнаСћ Палескі для геретикоСћ, якія перакручваюць праСћдзівую навука хрисціянскую: Симона Зака, Гераніма Пякарскага и Альбінуса, у вялікай хрисціянскай міласернасьці даючи ім шанець вирачися сваіх памилак и вярнуцца ва Сћлоньне каталіцкае царкви. У позв загадаСћ таксамо адзначиць, што падсудния могуць приехаць на паседжаньне суду толькі Сћ таваристве чатирох асобаСћ, сяброСћ ці сваякоСћ. 22 красавіка біскуп Пратасевіч сеСћ у палю карету и паехаСћ у ЯнаСћ. Ужо пад'яжджаючи да мястечка, заСћважиСћ ен на гасьцінци вялікі конни аддзел. Гета Зак и Пякарскі ехалі на біскупскі суд. ПраСћда, зь ІМІ було НЕ чацьвера, альо триста Чалавек берасьцейскай шляхти, усьо на конях, у Панцирєв, зь дзідамі и шаблямі. Толькі гетия вершнікі адрозьніваліся пекло тих шляхецкіх загонаСћ, якія НЕ аднойчи сустракаСћ луцкі біскуп у сваім жицьці. Не було чуваць П'яна крикаСћ, лаянкі, Ніхто ня біСћ сябе Сћ грудзі, Нешта даводзячи іншим. Коні ішлі няспешна, а шкірно вершнік тримаСћ у руце разгорнутую Біблію, и Сћ ритмом конскай Хади Сћ неба Сћзносіліся СЛОВА псалмаСћ, читаних гетим незвичайним військам. p> Што мусіСћ рабіць у такий ситуациі кіраСћнік луцкага біскупства? Стації тварі у твар з трима сотнямі Сћзброенних, дасведчаних у бітвах ваяроСћ? Што ен ім скажу? Біскуп Пратасевіч вирашиСћ НЕ ризикаваць, загадаСћ павярнуць карету и завочна присудзіСћ Зака ​​и яго таваришаСћ на вигнаньне и канфіскацию маемасьці. p> Чаму біскуп, голас якога яшче нядаСћна шмат значиСћ для шляхти, Які меСћ шмат...