их сітуациях. Альо адна праворуч - дістатися віданні материялу, іншая - вміння пераплавіць яго Сћ мастацкія вобразе. I такогого Сћмення К. Крапіве була не пазичаць: большасць герояСћ п'єсою, асабліва дзедо Бадиль, бежанец Батура, партизанскі важак Даніла, яго Сябар Ригор, ваенком Скіба, кулак Маргуни, яго дачка Кацярина, пані ЯндрихоСћская, шляхціц Шмігельскі, атрималі вельмі дакладную псіхалагічную характаристику. Узрасло майстерства драматурга и Сћ плані моСћнай характаристикі персанажаСћ: мова кожнага з іх строга індивідуалізаваная, носіць виразни адбітак іх сацияльнай и нациянальнай приналежнасці, разумовага и культурнага СћзроСћню. Сценічни ліс п'єсою склаСћся вельмі шчасліва. Принамсі, ні адзін з драматургічних твораСћ К. Крапіви не міг пахваліцца такий щабель грамадскай зацікаСћленасці и запатрабаванасці. Вистава БДТ-1, паказани Сћдзельнікам народнаго відразу Заходняй Беларусі Сћ Беластоку (1939), биСћ дзейсним аргументам на карисць уз'яднання. Ен паказваСћся таксамо на Першай Декадзе білоруського Мастацтва Сћ Масквє (1940), биСћ адним з самих репертуарних у годину Вялікай Айчиннай Вайни. П'єсою и сення часта ставіцца самадзейнимі театральнимі калективамі.
У ТВОРЧА плані В«ПартизаниВ» адигралі для До Крапіви вельмі вялікую ролю: па напісанні гета п'єсою ен адчуСћ сябе сапраСћдним драматургам. Як ен сам признаваСћся пазней, толькі пасли пастаноСћкі гета п'єсою яму Сћдалося зусім пеСћна спасцігнуць сакрети творчасці для сцени, без чаго було б нашмат цяжей здзейсніць напісанне наступнай палею п'єсою - сатиричнай камедиі В«Хто смяецца апошнімВ» (1939). А здзяйсненне гета іначай, як ТВОРЧА грамадзянскім подзвігам, назваць Нельга. Як и Сћсякі видатни твор, камедия В«Хто смяецца апошнімВ» була сустрета неадназначна: адни горача віталі яе вихад, другія з няменшим запалів стараліся перашкодзіць триумфальнаму яе шесцю Сћ театри краіни. Високія ідейния и мастацкія вартасці творить не маглі аспречиць Надав сами зацятия яго праціСћнікі. Апроч усяго іншага, гетая камедия - Ярка сведчанне аб годині, калі яна була напісана, аб людзях, якія жилі Сћ тієї годину, аб іх духоСћним здароСћі, маралі І Правил. У жанравих адносінах твор гети камедийна-сатирични, з елементамі карикатури и Надав гратеску: годинах шарж з яго гіпертрафіраваним падкресліваннем адной нейкай характернай Риси гавориць пра Чалавек больш, чим В«аб'ектиСћнаяВ» фатаграфія. Сюжет камедиі шматслойни з багатим падтекстам. Дзея будуецца на кантрастах рознага плану, гама чалавечих настрояСћ Широкий. Майстерства Крапіви-драматурга Яскрава виявілася Сћ вибари персанажаСћ. Шкірні з іх на проста дапаСћняе адзін аднаго, альо и абумоСћлівае манеру паводзін. Як у акрабатичнай пірамідзе: Гарлахвацкі НЕ можа існаваць без Тулягі и Зелкіна, Чарнавус - без Віри и Левановіча и р. д. Яркі гуманістични пафас, вастриня льно канфліктаСћ, високі мастацкі Сћзровень адлюстравання речаіснасці и Сћвасаблення вобразаСћ герояСћ абумовілі шчирую Сћвагу да камедиі В«Хто смяецца апошнімВ» як на абшарах Савецкага САЮЗ, так и далека за яго межамі. У 1941 спектакль па гета п'єсою биСћ адзначани дзяржаСћнай преміяй СРСР. Камедия па праву Сћвайшла Сћ Залати фонд білоруський драматургіі.
У годину Вялікай Айчиннай Вайни К. Крапіва напісаСћ некалькі драматургічних твораСћ. З червеня 1943 р. на сцене БДТ-2, Які знаходзіСћся тади ва Уральську, адбилася прем'ера вистави В«Проба агнемВ». У гета п'єсою драматург адмовіСћся ад простагландинів сценічнага паказу гераізму савецкіх людзей, паставіСћши Перад сабой завдання раскриць НЕ батальні пліч мужнасці барацьбітоСћ з фашисцкімі агресарамі, а льно, духоСћную природу іх подзвігу. Вайна Сћнесла принциповия карективи Сћ розумінню асабістих узаемаадносін паміж людзьмі. Дружба, Кахане, реСћнасць. Спатребілася випрабаванне агнем, каб героі драми пераканаліся, колькі було наноснага, неістотнага, Надав дробязна-мяшчанскага Сћ іх штодзенним побице. Сумленния, чистия, светлия, яни годинах атручвалі жицце сабе и іншим дробязнимі падазреннямі, беспадстаСћнай реСћнасцю. Ацверазенне приходзіла пад грукат франтавих гармат, и паказ гетага працесу виліСћся Сћ хвалюючую драматичную гісторию пра вернасць савецкіх людзей Радзіме, свайму Кахане, грамадзянскаму абавязку.
Меншем ТВОРЧА Поспех спаткаСћ драматурга плиг напісанні аднаактовай драми В«ВалодзеСћ гальштукВ» (1943), присвечанай паказу барацьби білоруських падпольшчикаСћ и партизан з нямецкімі акупантамі.
Затое сатиричная камедия В«Міли ЧалавекВ» (1945) стала видатнай з'явай НЕ толькі білоруський, альо и Сћсей савецкай камедияграфіі. Видатнай и нечаканай, калі Сћлічиць, што менавіта на сяредзіну - канец 1945 приладае нови Сћсплеск параднай літаратури. Аригінальная, нязвиклая камедия и па палею формі: сценічная СћмоСћнасць даведзена драматургам да самаго високага СћзроСћню - гледачи присутнічаюць плиг непасредним стваренні камедиі, калі аСћтар вуснамі аднаго з галоСћних герояСћ Виразки абмяркоСћвае з ІМІ и п...
