лі менавіта такія калізіі, и злегку криСћдаваСћ на даследчикаСћ яго творчасці, што яни НЕ заСћседи заСћважаюць гету акалічнасць. В«Канец дружбиВ» - адзін з самих загадкавих твораСћ К. Крапіви. Яму, як Нікому іншаму, пашанцавала на сами розния, годинах узаемавиключальния, трактоСћкі и аценкі. АсноСћния ж разиходжанні адбиваліся плиг визначенні Ступені віни Карнейчика и Лютинскага за пагібель дружби. У гарачци спречак многія даследчикі НЕ заСћважалі, што п'єсою Сћсе ж не пра канец дружби, што гістория ідейнага розриву двох сяброСћ - толькі сенсавае ядро твора, а звишзадача аСћтарскай задуми - паказаць трагічния перипетиі Сацияльна-палітичнага жицця Беларусі пачатку 30-х гадоСћ. У пеСћним Сенсит В«Канец дружби В»можна разглядаць як іншу частко РаманаВ« Мядзведзічи В». Тема дружби паслужила призмай, павелічальним шклом, праз якое ен больш яскрава и пераканаСћча паказаСћ праяви тагачаснай речаіснасці. Драматургічни першинец К. Крапіви критика Сћсприняла творити наватарскім. I гета справядліва, хоць кампазіцийна-сюжетная будова яго ніякай аригінальнасцю НЕ визначалася: прикладна таку структурну мадель викаристоСћвалі Є. Міровіч у драмі В«ПерамогаВ» (1926), У. Галубок у драмі В«Біла зброяВ» (1933) i некатория іншия пісьменнікі. В«У галіне драматургіі, - пісаСћ син У. Галубка, Малади мастацтвазнаСћца Е. Галубок, - К. Крапіва працуе нязначни годину, и таму адсутнічае Сћ яго Сћ поСћнай заходи Сћменне будаваць п'єсою, як архітектурную кампазіцию, травні месца и схематизм, неразгорнутасць некатора вобразаСћ, альо Сћсе гетия адмоСћния Риси вичерпваюцца високай Культурал сюжета, Які амаль упершиню Сћ ревалюцийним плані распрацоСћваецца Сћ білоруський савецкай драматургіі В». Праблєми сюжета, заснаванага на асенсаванні ревалюцийних Падзу або героіка-ревалюцийних здзяйсненняСћ, и сапраСћди Сћ білоруський драматургіі зграя даволі вострое. А укладати яна Сћ критим, што п'єсою гета тематикі найчасцей набивалі жанравия адзнакі, далекія пекло драматургічних. Са сцени гуча диялагічная проза - І з гетим можна було яшче мірицца, - альо ж дефектиСћнасць форми негатиСћна адбівалася на змесце. Схематизм, агульшчина, павярхоСћнасць - гетия заганния праяви творчасці можна було пераадолець шляхам резкай змена ракурсаСћ асвятлення, каб у структури сюжета центральнае месца зайняло волевияСћленне души героя. К. Крапіва НЕ стаСћ резка ламаць традицию: падзейнаму антуражу, канкретици побиту персанажаСћ у п'єсою "Канец дружбиВ» аддадзена належноє Сћвага. Прасвятляецца абумоСћленасць псіхалагічних реакций герояСћ, логіка іх паводзін. АСћтару Сћдалося напісаць Такі твор, Які, з аднаго боці, уздимаецца над приземленим битавізмам, о з другог - добра даносіць диханням епохі, асаблівасці ідейна-палітичнай АтмАсфери годині, аб'ектиСћния Сћмови нарадження нових узаемаадносін паміж людзьмі. Усе гетия працеси К. Крапіва стараСћся адлюстраваць праСћдзіва, без падладжвання пад ідеалагічную кан'юнктуру, таму В«Канец дружбиВ» застаецца Сћ білоруський драматургіі яркім мастацкім дакументам, у якім з бязлітаснай шчирасцю приводзяцца сведчанні аб раскручванні махавіка репресій 30-х гадоСћ.
В«Адлюстраваць, хоць у малої заходи тую вялікую народну драму, якаючи розіграна на прасторах Беларусі, - гета було маей задачай, калі я приступіСћ да напісання п'єсою В»(Літ. и Мастацтва. 1938. 1 травня), - так гавариСћ К. Крапіва аб творчай задума новаго свойого драматичнага твора. Драма В«ПартизаниВ» (1937) сваім з'яСћленнем була примеркавана да дваццатай гадавіни Кастричніцкай ревалюциі. I калі В«Канец дружби В»можна лічиць першаснай заяСћкай на звання драматурга, дикВ« Партизани В» засведчилі, наколькі сур'езнай яна аказалася. Так сяредзіни 30-х гадоСћ у білоруський драматургіі билі створани дзесяткі п'єсою, у якіх у тієї або іншай Ступені Мастацкай дасканаласці асенсоСћваліся падзеі ревалюциі и грамадзянскай Вайни. К. Крапіва добра разумеСћ, што НЕ здолее адшукаць Такі фактични материял, Які зацікавіСћ б принциповай навізной, бо асноСћния канкретния падзеі самадастатковай значнасці асвоілі папяреднікі. Заставши шукаць Нови цікавия індивідуальния характар ​​и раскриваць драматичния людскія леси Сћ Складання гістаричних абставінах. Імкнучися пазбегнуць побитавага емпіризму, з аднаго боці, и залішняй патетикі Сћ паказе гераічнага - з другог, драматург беспамилкова перавеСћ канфліктния сутикненні Сћ речишча такіх льно калізій, якія Сћ творчасці папяреднікаСћ амаль НЕ сустракаліся. Менавіта таму паказ барацьби білоруського народу супраць белапольскіх акупантаСћ атримаСћся яркім, праСћдзіва-пераканальним. Ужо з самай Першай сцени К. Крапіва змог завязаць вострия канфліктния Вузли, якія НЕ толькі давалі развіццю сюжета патребнае паскаренне, альо и видатна прасвятлялі Сћнутраную сутнасць персанажаСћ. У гетим плані драматургу нічога НЕ треба було видумляць: на старонкі свойого твора ен В«ЗапрасіСћВ» людзей, з якімі сам перажиСћ акупацийную навалу, якіх добра ведаСћ, якіх назіраСћ у непасредних жиццев...
