іваць абвінавачванне Сћ Судзі. АбвінаваСћца міг Биць пакаран судом, так жа, як павінен биСћ Биць пакаран тієї, хто абвінавачваСћся, у вципадку, калі Прад яСћленае ім абвінавачванне не було даказана. Ісцец міг заключиць міравую здзелку, памілаваць злачинцу або Сћвогуле адмовіцца ад іску Сћ любі момант працесу. Роля суду була пасіСћнай плиг іскавим судаводстве. Службовия асобі прималі Сћсе Захадите для росшуку и пакарану злячинцаСћ, незалежна ад заяСћ пацярпеСћших, толькі за Найбільший цяжкія злачинства, такія як дзяржаСћная здради, забойства, падпальванне.
Інквізіцийни працес примяняСћся таксамо и Сћ царкоСћних судах па справах для еритикоСћ, вольнадумцаСћ. У 1436 для розгледиш такіх спраСћ, биСћ створани трибунал свяшченнай інквізіциі. p align="justify"> Па Статуту 1588 суб екти працесу мелі РІЗНИТЬСЯ працесуальную праваздольнасць, якаючи залежався пекло класавай и саслоСћнай приналежнасці. Найболип багатия феадали каристаліся галоСћнай працесуальнай праваздольнасцю. Челядзь Дворний и феадальна-залежния сяляне билі пазбаСћлени праваздольнасці. За місць іх у Судзі виступалі іх гіани або па дарученні паноСћ-адвакати ці іншия прадстаСћнікі паноСћ. Тия хто лічиліся виваланцамі НЕ маглі падаваць у суд іскаСћ и весці палі впоратися. А тия што билі адлучани пекло царкви маглі адказваць па суду, альо НЕ маглі Биць ісцамі.
Працесуальния праві бакоСћ у Судзі билі даволі широкія. Бакі маглі весці працес самастойна або праз адваката, актиСћна Сћздзейнічаць на Сћвесь хід працесу. Бакі павінни билі весці Справу добрасумленна, а за злоСћживанне маглі Биць пакаран Сћ кримінальним парадку. p align="justify"> Адвакати, як прафесійния абаронци чужих інтаресаСћ у Судзі вядоми на Беларусі з пачатку XVI ст. Чужаземцам забаранялася Биць адвакатамі Сћ Судзі, што згодна са Статут 1529 р. Біля Статуце 1588 ужо було шесць артикулаСћ, якімі СћстанаСћліваСћся парадак працесуальнага прадстаСћніцтва, мають рацію и абавязкі адвакатаСћ. Адвакати билі плиг галоСћним трибунале, гродскіх и земскіх судах. Толькі шляхціци, дапушчания судом да адвакацкай практикі, якія ведалі мясцовае права, маглі Биць адвакатамі. Колькасць іх плиг судах НЕ була абмежавана. У абавязкі адваката Сћваходзіла ю працю взяти. Здради свайму даручицелю разглядалася як здради слугі свайму панові и магла карацца смерцю. Дагавор бакоСћ з адвакатам законів не регуляваСћся, альо калі тієї ці інши Чалавек па беднасці не міг наняць адваката, то суд міг назначиць яму адваката даремна [2, с. 121-123]. p align="justify"> важливу принципам працесуальнага права з яСћлялася тое, што ісцец павінен биСћ привесці факти, якія б сведчилі пекло наяСћнасці шкоди. Без паСћнати неабходних доказаСћ, Чалавек не міг Биць асуджани. Плиг недастаткових доказ падсуднага визвалялі. Гета таксамо адбивалася, калі суд сумневаСћся Сћ яго вінаватасці. Плиг аднолькава няпоСћних доказ іст...
