ВаршаСћскай нациянальнай бібліятеци, Сћ рукапісе, Які паходзіць з Полацкай Сафійскай бібліятекі [26].
Немагчима таксамо адмаСћляць тієї факт, што полацкія Князі, як и Полацкае княства, займаюць у гісториі КіеСћскай Русі вельмі адметнае, специфічнае месца. Iстотна адзначиць тую акалiчнасць, што Полацкая зямля ва Сћсходнеславянскiх летапісах 11-12 стст. амаль нiдзе (за виключеннем паведамлення НаСћгародскага I-га летапісу за 1169 р. [27]) Сћ складзе "Рускай зямлi" у широкiм Сенсит НЕ згадваецца. Апошняе тлумачицца Якраз вишейзгаданимi генеалагiчнимi причинамi. Падання, як ужо неаднаразова звярталі на гета Сћвагу даследчикі, слушно перадае сутнасць таго, што адбилося - "виділ" Ізяслава плиг жицці бацькі и зацвярдженне за яго пологах вотчинних правоСћ на Полацкую зямля. Менавіта таму толькі полацкіх РагвалодавічаСћ називалі Сћ летапісах кривіцкімі князямі, бо яни билі пазбаСћления права Брацило удзел у калектиСћним кіраванні КіеСћскай Руссю, якаючи з'яСћлялася вотчинай ЯраславічаСћ. Нашчадкі Яраслава мудраго лічилі полацкіх князеСћ чужим елементам, заСћседи падкреслівалі "іншароднасць" полацкай галіни Сћ Сенсит іх вилучанасці з агульнародавага Сћладання [28]. Вельмі паказальна Сћ сувязі з гетим и адмова наСћгародцаСћ плаціць даніну Усяславу Чарадзею падчас яго знаходжання на вялікакняскім кіеСћскім стале: "Всеслав, седе під Києві, посла до новгородців по данину. Новгородці ж сказали: "Княже, ми есмя племені Ярославлю хрест целовахом на його діти і внучатий, а ти єси немає від племяни Ярославля; і ко Полоцьку данини батьки і діди наші не давали і тобі дати не хочемо, а бери зі своєя волості "[29].
пасли Марні спробаСћ Усяслава Чарадзея аспречиць геткае становішча справаСћ и реалізаваць претензіі на вярхоСћную Сћладу Сћ КіеСћскай Русі, Сћсталявалася своеасаблівае "Статус кво". КіеСћскія Князі, признаючи праві полацкага княскага роду на Полацк и НЕ претендуючи на полацкі княскі стіл, разам з гетим НЕ лічилі, што полацкая династия абсалютно незалежна пекло Кіева. Наадварот, признанне вярхоСћнай Сћлади вялікага кіеСћскага князя, яго "старейшинства" і викананне звязане з гетим абавязкаСћ (супольния паходу на полаСћцаСћ) разглядалася як неабходная Сћмова для захавання полацкімі князямі сваіх воласцяСћ. Натуральна, што Сћ вилучаних з агульнародавага Сћладання ІзяславічаСћ-РагвалодавічаСћ гета НЕ виклікала аніякага захаплення, альо кіеСћскія Князі сілай зброі примушалі полацкіх валадароСћ Биць у іх "волі". Калі БрачислаСћ са сваім Дзядзько Яраславам биСћ "за едін", што як слушно лічиць Ю.Заяц, сведчила пра яго самастойнасць и роСћни статус з Яраславам [30], то Сћжо пра нашчадкаСћ Усяслава Чарадзея так казаць не випадають. Іх палітичная залежнасць пекло Кіева відавочная. Дазволім сабе привесці колькі прикладаСћ, якія красамоСћна пацвярджаюць геткія реаліі 12 ст. Паказальна, што атримаСћши галоСћни, полацкі стіл, син Усяслава Чарадзея Давид ужо праз два гади пасли смерці бацькі бяре удзел у виправилася на полаСћцаСћ у 1103 су...
