уського паходжання, якія адназначна називаюць КіеСћ "Новим Іерусалімам". Паказальна, што гетую виключную ролю Кіева, як галоСћнага сакральнага центру Усходняй ЕСћропи, признаваСћ и Іван Грозний, нягледзячи на тое, што менавіта Сћ яго годину канцепция "Масква - Треці Рим" набила палю ідеалагічную завершанасць [18]. Князі полацкай династиі шчодра адорвалі кіеСћскае духавенства, Кіева-Пячорскі монастир. Добра вядоми и сімпатиі пеСћних прадстаСћнікоСћ гетага духавенства да полацкіх князеСћ [19]. p> Згадания факти дазваляюць сцвярджаць, што першия пакаленні полацкіх князеСћ виказвалі претензіі на кіеСћскі княскі стіл. Полацкія Князі добра памяталі, што яни НЕ толькі Рагвалодавічи, альо и Рурикавічи. Геральдичния знакі полацкіх уладароСћ красамоСћнае таму пацверджанне [20]. Пра тое, што полацкія Князі НЕ лічилі Сћсіх астатніх РурикавічаСћ абсалютно чужимі для сябе, сведчиць таксамо факт распаСћсюджання на Полаччине культу Барис и Гліба. Широкий вядомия факти скаристання іменаСћ гетих святих князеСћ у іменаслове Полацкай династиі. Двоє синоСћ славутага Усяслава Чарадзея таксамо насілі іх імени. Пацверджанні папулярнасці культу Барис и Гліба знаходзім и Сћ металапластици, и Сћ фрескавих роспісах храмаСћ Полацкай зямлі. Вельмі красамоСћни Сћ гетим Сенсит фрескави роспіс Пятніцкай царкви Сћ Бельчицах, дзе виявити Барис и Гліба размешчания на Найбільший відних и шанаваних у храмі месцев - перадалтарнай сцяне [21].
Нам здаецца абсалютно слушнай Теза пра існаванне Сћ 11-13 стст. "ПараметраСћ калектиСћнай ідентичнасці Русі ", якія билі характерния для Сћсіх усходнеславянскіх земляСћ у тієї годину [22]. Іншая праворуч, што Сћ старажитнарускіх летапісах ми не знаходзім ніякіх сведчанняСћ, якія б дазвалялі казаць пра тое, што Сћсе насельніцтва КіеСћскай Русі Сћ 10 - 12 стст. крейди супольную етнічную свядомасць. Размова Сћ даним випадкі ідзе найперш пра сациякультурния візерунки дзяржаватворчай традициі и канфесійнай самаідентифікациі. Для СћкладальнікаСћ Кіева-Пячорскага пацерика таксамо биСћ бяспречним тієї факт, што Полаччина з'яСћляецца часткай Русі як канфесійнай агульнасці [23]. Тое, што принамсі Сћ асяроддзі кіеСћскага духавенства, прадстаСћнікоСћ полацкага княскага дому лічилі "рускімі" (усходнеславянскімі) князямі, як и інших РурикавічаСћ, сведчиць и створанае Сћ 12 ст. "Жітіе і хожденіе Данііла Руския землі Ігумена ". Добра вядома, што Данііл паходзіСћ з ЧарнігаСћшчини, яго мова насичаная паСћдневарускімі диялектизмамі, потим ен стаСћ інакам Кіева-Пячорскага монастир и адтуль увайшоСћ на ігуменства [24]. Паказальна, што калі Данііл ставіць "Канді" Сћ Ерусаліме за "рускіх" князеСћ, то називати сярод іх НЕ толькі Святаполка Ізяславіча КіеСћскага, Уладзіміра Манамаха ПераяслаСћскага, яго сина Мсціслава и Алега Святаславіча ЧарнігаСћскага, альо и синоСћ Усяслава Чарадзея: Гліба, Давида и Барис [25]. Гети помнік биСћ добра вядоми и на Полаччине. Та наших дзен захаваліся Беларускія спіси гета криніци, што поза захоСћваюцца Сћ...
