польна з іншимі князямі КіеСћскай Русі, а Сћ 1104, з ІМІ ж - супраць свойого роднага брата Гліба Менскага [31]. СПРОБА паказаць Давида "ізгоем" немагчима абгрунтаваць плиг дапамозе захаваних криніцаСћ, як и сцвердзіць, што пасли смерці бацькі на галоСћним полацкім стале "сеСћ" Барис [32]. Ми салідаризуемся з Найбільший аргументаваним на сенняшні дзень меркаваннем Вячаслава Насевіча пра тое, што пасли смерці РЋсяслава Барис атримаСћ ва Сћладанне Друцьк [33]. СПРОБА Гліба Менскага захапіць воласці, якія належилі да вотчини ЯраславічаСћ, як вядома, скончиліся вельмі сумна. Причим з кантексту летапіснага паведамлення пра паходу Манамаха супраць Гліба у 1116 виразна винікае факт яго "старейшинства" над менскім князем: "... Гліб же, вийшовши з міста з детми і з дружиною, поклонився Володимеру, і молвіша мови про світі, і обіцяючи Гліб в усьому послушаті Володимира. Володимер же Оміра Гліба і покаравши його про всім, вдасть йому Менеск, а сам в'зратіся Києву "[34]. Паказальна, што ніводни з УсяславічаСћ за брата нічого заступаецца. Гета, як лічиць Едуард Загарульскі, сведчиць пра тое, што сами полацкія Князі лічилі паходу кіеСћскага князя на свойого брата слушно и справядлівим, бо апошні виказаСћ претензію на вотчину ЯраславічаСћ и парушиСћ норми княскага землеСћладання [35].
пасли смерці Манамаха нежаданне полацкіх князеСћ признаць над сабой вярхоСћни сюзеренітет яго пераемніка Мсціслава виклікала Карни кааліцийни паходу у 1128 У яго виніку биСћ узноСћлени звикл парадак речаСћ: "... пополчане с'тснувшесі вигнаша Давида і з син'мі і поемші Рогволода ідоша до Мстислава просвяще до себе князем 'і створи волю їхніх Мстіслав' і поімше Рогволода ведоша і Полотьску "[36]. Полацкія Князі склалі хроснае цалаванне кіеСћскаму Сћладару, у якім абавязваліся Брацило удзел у вайскових паходу Кіева супраць степавікоСћ. Адмова виконваць палі васальния абавязкі (удзельнічаць у виправилася супраць полаСћцаСћ) привяла Сћ 1130 да висилкі прадстаСћнікоСћ полацкай династиі Сћ Візантию [37].
Зх цягам годині Сћ Полацкай зямлі паступова стабілізавалася пастаянная ариентация яе князеСћ тієї ці іншай лініі на адпаведную лінію паСћдневарускіх князеСћ. Друцкія Барисавічи абапіраліся на Манамаха и манамахавічаСћ, Глебавічи - спачатку на ІзяславічаСћ, а з сяредзіни 12 ст. - На ОльгавічаСћ [38]. Шукаючи дапамогі Сћ князеСћ няполацкіх династияСћ палачане вимушания билі и сами падтримліваць апошніх у міжусобнай барацьбе и Надав признаваць іх вярхоСћни сюзеренітет. Праілюструем гетую Тезу некалькімі красамоСћнимі прикладамі. У 1151 полацкае віча, видаліСћши Рагвалода и запрасіСћши на полацкі стіл Расціслава Глебавіча, звяртаецца да наСћгарод-северскага князя Святаслава Ольгавіча за дапамогай и декляруе яму васальную вернасць: ... "Слаш Полотьчане до Святослава Олговічу з любов'ю, яко имети батьком собе і ходити в слухняності його, і на тому целоваті хрест "[39]. Виразна сведчаць криніци и пра васальную залежнасць полацкіх князеСћ пе...
