з лацінскай класікі, мноства гістаричних дат. Поль биСћ розумним хлопчикамчіком, альо плиг гетим ен вимушани биСћ плаціць дарагой цаной - сваім здароСћем. Поль слабкі и Хворов. ЄП не витримлівае цяжкай ноши, якую паклаСћ на кволия Плечі напишліви бацька. Поль вяртаецца дадому. p align="justify"> Перад смерцю палі пераследуе Бачані ракі. Куди нясе палі раку? Што яна сімвалізуе? Рака нясе човен да мору. Поль биццам хочай вирвацца на волю и бераг наперадзе. "А там стаіць мама, якой так не Грабала Сћ жицці дзіцяці. Яна павінна яго забраць. І гети годину прийшоСћ. Сітари, стара знана-Смерць! "[5; 608]. p align="justify"> Пакутуе містер Домбі? Так, ен пакутуе, альо НЕ з-за смерці сина, а таму прийшло крах яго надзо, у яго больш няма спадчинніка. p align="justify"> У містера Домбі есць яшче адно дзіця - гета дачка Флоренс, якой на момант нарадження палі споСћнілася 6 гадоСћ. ДзяСћчинка бацьку б НЕ існуе, бо Яна не можа дапамагчи вічним росквіту яго гандлевага будинку. p align="justify"> Цяжка распавесці аб льно таборі, якому падвергся Флоренс Сћ будинку свойого бацькі. І НЕ випадкова, калі яе маці, "нікчемная" Жонка паважанага містера Домбі, памірала, даСћши жицце Полю, "паСћнаценним" нашчадку Сћладальніка фірми, Попільня-шери місяць нясмела зазірнуСћши Сћ пакой, дзе знаходзілася оствнні хвіліни свойого горкага жицця гетая жанчина, адхіснуСћся и схаваСћся Сћ чорних аблоках.
Флоренс НЕ падпускалі да маленькага браціка палі, якога яна пяшчотна любіла и Які любіСћ яе, бацька глядзеСћ на Флоренс як на непатребнае істота, заСћседи блиталіся пад нагамі, як пашкоджанага шчанюк; падначаления містера Домбі шкіріли на яе зуби , дзіСћна падобния сваім воСћчим ашчерам на зуби іх патрона, хоць у души яни ненавідзелі яго.
пасли смерці палі Флоренс зусім пасірацела. Спадзеючися абудзіць у серци бацькі хоць нейкае пачуцце чалавечнасці, якое дапамагло б яе вирвацца з лабіринта адзіноти, Флоренс вирашаецца неяк Вечар зайсці Сћ пакой містера Домбі. Гета змрочнай гадзіни, плиг святле якаючи цьмее лямпа, яго твар биСћ падобна на маску з грецкай трагедиі. Альо калі Сћ серцах герояСћ трагедиі кіпелі страсці, дик душа и розум містера Домбі заставаліся спакойно. p align="justify"> Ен паглядзеСћ на палю дачку, якой НЕ споСћнілася яшче и чатирнаццаці гадоСћ, з непритоенай нянавісцю. "Альо колишня абиякавасць и халодная стриманасць саступілі месца чаму-то іншаму: чаму - Яна не розуміла, що не вирашаСћся зразумець, аднако Яна не адчувала и відала добра: гета Нешта, калі асобі було звернута да яе, ніби кідала Цень на Головата" [ 5; 390].
Гетим "Нешта", якое кідала Цень на Сћсе вакол, була надмерная гонар Домбі, яго нястримная запал да панавання НЕ толькі над "ніжейшимі" класамі, альо и над усімі людзьмі, Надав блізкімі яму покриваючи .
Гета "Нешта" кідае палю злавесную Цень и на ліс будучай мачахі Флоренс, ганарлівай пригажуні Едит, "любоСћ" якой Домбі купляю С...
