юцца еСћрапейци (В«не забіВ», В«не блудзіВ», В«не крадзі ") узята з хрисціянства и для культур з іншимі релігіямі НЕ Сћласціви. 3 пункту Погляду хрисціянства будь забойства, незалежна ад таго, апраСћдана ці НЕ яно юридична з'яСћляецца злом. Аді Сћ ісламе есць паняцце "Газават" - свяшчзнная вайну, якаючи вядзецца з Мета абарони віри, и Сћсе, хто Сћ їй загінулі, адразу накіроуваюцца Сћ рай. Забойства "Няверних" у такої Вайне - угодна Алахов праворуч. У античнай Грециі Сћ саму пару яе класічнага росквіту приносіліся чалавечия ахвяри Багам. Хаця треба адзначиць, што грекі рабілі гета Сћ виключних випадкі. Існавалі релігіі, дзе масавия чалавечия ахвярапринашенні билі неабходнай часткай ритуалу. Найбільший вядомия з іх релігіі ацтекаСћ и майя, а таксамо культ фінікійскага бога Ваала, якому Сћ ахвяру приносіліся немаСћляти. Манагамнасць шлюбу Сћ Еуропейше и асудженне Сћ принципе дашлюбних и пазашлюбних Палава адносін шмат у чим грунтуецца на біблейскім
" НЕ блудзі". У большасці інших релігій такогого патрабавання няма, и таму мужчина меСћ столькі жонак альбо наложніц, колькі ен міг сабе дазволіць.
У релігійнай маралі можна Сћмоуна вилучиць дзве форми: аб'ектиСћную и суб "ектиСћную.
Аб'ектиСћная форма релігійнай маралі альбо рзлігійная етика - гета сістема правіл паводзін, якімі абавязани каристацца веруючия Сћ сваім штодзенним жицці, а таксамо теориі, якія гетую сістему абгрунтоСћваюць.
У большасці релігій етика грунтуецца на принципах паводеін, засфіксаваних у свяшченних кнігах: Бібліі, Карань, Упанішадах и інш. Гетим абумоСћлена така яе характерна риса як безумоСћнаець. Лічицца, што НОРМИ релігійнай етикі з'яСћляюцца НЕ ствареннем людзей, а маюць звишнатуральнае паходжанне. Так, наприклад, знакамітия Дзесяць запаведеяСћ, згодна з Бібліяй, дадзени Богам Маісею на гари Сінай. Іх аСћтаритет у межах хрисціянскай етикі абумоСћлени паходжаннем: на пробування "Чаму Нельга красці? "адказваюць:" Таму што гета забаронена Богам ". Таксамо Сћ релігійнай етици абгрунтаванне прапанаваних нормаСћ паводзін можа весціся и плиг дапамозе чиста рациянальних разважанняСћ. Наприклад, паказваецца, та якіх винікаСћ привядзе адмаСћленне пекло льно запаведзяСћ.
Суб'ектиСћная форма релігійнай маралі альбо маральнасць вірую-чих - ажиццяСћленне правіл паводеін, абвешчаних тієї ці іншай релгіяй, яе прихільнікамі. Треба адзначиць, што праблєми такогого ажиццяСћлення присутнічае ва Сћсіх льно сістемах, як релігійних так и нерелігійних, бо як правіла, людзі НЕ заСћседи кіруюцца маральнимі принципамі. Калі веруючия парушаюць маральния норми, гета наносіць каласальния страти тієї релігіі, та якой яни належаць. Адзін з самих вядомих теолагаСћ XX стагоддзя Дзітрих Бонхофер пісаСћ, што нішто так Моцний НЕ агітуе супраць хрисціянства, як нехрисціянскія паводзіни людзей, якія називаюць сябе хрисціянамі.
У большасці релігій надаецца вельмі вялікае значенне Сћмацаванню...
