а канец Расійскай імпериі. Нова дзяржава Складанний на яе териториі. Можна було меркаваць, што стаСћленне новаго рускаго дзяржави да Беларусі, мяркуючи па асобних інтернацияналістичния тенденциям, зменіцца на больш примальнае. Стваренне СРСР, у склад якога Сћваходзіла БРСР, здавай, було пацвярдженнем гетаму. p align="justify"> У 20-я гади адбивалася Складання савецкай гістарияграфіі. У Беларусі ішоСћ актиСћни працес беларусізациі, Складанний паля нациянальная еліта, развівалася беларуская гістарияграфія. Працягвалася дзейнасць такіх вядомих фігур білоруський гістаричнай навукі, як Пічети, ЛастоСћскага, ДоСћнар-Запольскага. Іх ПРАЦІ па гісториі мелі пеСћния нацияналістичния тенденциі, апявалі Залати століття гісториі Беларусі (16 ст.). У гетих Працюю барацьбе білоруського народу супраць паланізациі надавайте невялікая Сћвага. Аднако у пачатку 30-х гадоСћ, з першимі праявамі палітикі репресій, па білоруський еліце биСћ нанесені Моцний Сћдар. Многія дзеячи білоруський культури билі ариштавания або расстраляния. Гістаричная думка була Загнаність Сћ догми марксізму Сћ вульгарна-сталінскім разуменні. Знік цвярози гістарични аналіз. Гетия тенденциі працягваліся и Сћ пасляваенни перияд. p align="justify"> Для савецкай гістарияграфіі билі характерния дзве тенденциі. З аднаго боці, савецкія гісторикі як марксісти павінни билі Сћ сваіх Працюю абапірацца на класікаСћ марксізму-ленінізму, на т.зв. першакриніци. Альо гета була толькі бачнасць, пад якой Хава сапраСћдни твар значнай часткі расійскай гістарияграфіі. Гета твар биСћ виключна нацияналістичним. Расія, колишня на чале СРСР, у Працюю гісторикаСћ СћслаСћлялася як Самана вялікае, сама справядлівае дзяржава. Усе народи, якія Сћваходзілі Сћ склад СРСР, аб'яСћляліся гарачимі прихільнікамі Сћваходжання Сћ Расію, а перашкаджалі ім нейкія В«зласлівияВ» феадали. p align="justify"> Афіцийная гістаричная канцепция савецкага перияду була наступнай: калі вирасьце Сћ Сяреднявечча, рускае дзяржава була кропкай прицягнення для навакольних народаСћ. Народи Сћ большасці палею добраахвотна далучаліся да Расіі и Сћ наступстве збіралі полон Сћваходжання Сћ прагресіСћнае дзяржава. СупраціСћ далученні народаСћ да Расіі аказвалі феадали, якія абапіраюцца на замежную падтримку (Польшчи, Турциі и Г.Д.), Народния жа маси НЕ толькі хацелі, альо и змагаліся за далученне да Расіі. Асабліва ж гета тичилася беларусаСћ и СћкраінцаСћ, якія, зиходзячи іх агульнапринятай Сћ савецкі годину канцепциі, билі разам з рускімі нашчадкамі адзінага старажитнарускага народу, штучна падзеленага мангольскім ігам на часткі. Білоруси и Сћкраінци захоСћвалі адкрития прарасійскія сімпатиі. У випадкі з украінцамі и беларусамі гаворка ішла НЕ аб далученні, а пра Сћз'яднанне. Акрам таго, зиходзячи з савецкіх уяСћленняСћ пра ролю ВКЛ, гетия народи знаходзіліся пад жорсткім ярмом літоСћскіх феадалаСћ, о з 1569 р. - и польскіх паноСћ. У савецкай гістарияграфіі старанна замоСћчвалася ролю Люблінскай уніі, якаючи вистаСћлялася я...
