к сродак стрибне Сћсходне-славянскіх народаСћ. Ва Сћмовах польска-літоСћскага стрибне Беларускі и Сћкраінскі народи актиСћна змагаліся супраць сваіх пригнятальнікаСћ и проста-Такі марилі пра Сћз'яднанне з Расіяй, што абяцала ім прагрес и росквіт. Менавіта така канцепция розумінню гісториі Беларусі, досиць блізкая па сутнасці да Дакастричніцкая, Панаван Сћ савецкай гістарияграфіі. p align="justify"> аднако билі и істотния адрозненні. Наприклад, зиходзячи з палею марксісцкай сутнасці, з класавага падиходу, абавязковага Сћ савецкі перияд, савецкія гісторикі НЕ маглі надаваць вялікую Сћвагу релігіі. Гістория барацьби білоруського народу супраць паланізациі перастала Биць клерикальнай. Роля царкви Сћсе больш І Великому станавілася еканамічнай. Тут травні Сенсит привесці Сћ якасці прикладу кнігу Я. Мараш В«З гісториі барацьби народних мас Беларусі супраць експансіі каталіцкай царквиВ». Так гета ПРАЦІ повернемося пазней. Значний велику Сћвагу савецкія гісторикі надавалі антифеадальнай барацьби. І Самана галоСћнае: у дачиненні да яе змяніСћся знак з В«мінусуВ» на В«плюсВ». Зиходзячи з паданняСћ марксізму аб Народнай барацьбе, савецкія гісторикі Сћважліва вивучалі розния паСћстання, виступленні сялян, падкресліваючи іх класавую сутнасць. У сялянскіх виступах савецкія гісторикі праглядалі и іх антипольскую накіраванасць. Менавіта Сћ антифеадальния виступаСћ савецкія гісторикі бачилі барацьбу білоруського народу (народних мас Беларусі) супраць польскага стрибне за далученне да Расіі. Така падвойная (марксісцкая и нацияналістичная) сутнасць савецкай гістарияграфіі няма пашкодзіла їй, падриваючи яе аСћтаритет. p align="justify"> Грамадска-палітичнае жицце Беларусі распрацоСћвалася шматлікімі савецкімі вучонимі. Адним з іх биСћ Я.М. Мараш, пра Які було Сћжо сказана вишей. Многія яго ПРАЦІ так ці інакш звязания з барацьбой білоруського народу супраць паланізациі, стрибне польскіх феадалаСћ и іх магутнага саюзніка - каталіцкай царкви. Дерло яго кніга - В«З гісториі барацьби народних мас Беларусі супраць експансіі каталіцкай царквиВ» асвятляе розния форми и праяви пратесту гарадскіх мяшчан и сялянства супраць настане каталіцкай царкви и насадженні уніі Сћ 17 - 18 стст., А таксамо супраць феадальнага стрибне ва Сћладаньнях каталіцкіх церкваСћ и манастироСћ. Назвою Працюю - Першай и Сћ савецкай гістарияграфіі даследаванне аб становішчи сялян маенткаСћ, якія належалі каталіцкаму духавенству Сћ білоруських землях. АСћтар прасочвае, як няСћхільна, на працягу 16 - 18 стст. пранікалі Сћ Білорусь и засноСћвалі тут монастир, набивалі зямельния Сћладанні и пригонних сялян розния каталіцкія, а затим и уніяцкія манаскія ордени. На падставе різни архіСћних дакументальних материялаСћ аСћтар даказвае, што паншчина на захадзе Беларусі Сћ манастирскіх фальварках була вишей, чим у свецкіх землеСћладальнікаСћ. У дачиненні да паСћночна-Сћсходніх раенаСћ Беларусі аСћтар робіць нявизначани виснову аб критим, што тут феадальная експлуатация була больш мяккай,...
