нi ў дачиненнi да польскага (каталiцкага) i яўрейскага (іудзейскага) насельнiцтва. У 1865 Паляк дазвалялася мець маенткi толькі па літературна спадщина. Польскiя памешчикi пазбаўляліся магчимасцi каристацца льготнимi пазикамi Дваранскага банку. Яшче з канца XVIII ст. Білорусь уваходзiла ў мяжу яўрейскай аселасцi, а ў 1882 яўреям було забаронена сялiцца за межамi гарадоў i мястечак, арендаваць i купляць Зямля. У пачатку 90-х рр.. на Білорусь була виселена значная колькасць яўреяў з гарадоў Центральнай Расii, у винiку чаго була створана штучна перанаселенасць беларускiх гарадоў. Яўреяў НЕ прималi на роботу ў дзяржаўния ўстанови, палiцию, на афiцерскiя Пасадена ў армii, на чигуначни транспарт. Iснавала працентная норма приему яўреяў у сяреднiя i вишейшия навучальния ўстанови. [1]
Заключенне
Адразу пасли ўваходжання білоруських зямель у склад Расіі, Які праходзіў у вки етапи, пачаў адбивацца адміністрацийни падзел зямель билога ВКЛ и на іх териториі пача ўводзіцца форма кіравання па ўзору Расійскай Імпериі. Замацаванне пригонніцкай сістеми дапаўнялася ўсталяваннем больш жорсткай сістеми падаткааблаження. Пачаўся працес масавай роздачу дзяржаўних зямель билога ВКЛ ва ўладанне царскім чиноўнікам. З замацаваннем Расіі на новадалучаних землях ўсе категориі мясцовага насельніцтва павінни билі падпарадкоўвацца ўладзе расійскага імператара. Аснова канфесійнай палітикі Складанний імкненне зацвердзіць пануючае становішча праваслаўя.
У адносінах да ўсяго польскага ўрад Расіі праводзіў палітику дискрамінациі и репресій. 24 червеня 1812 Франция, без аб'яўлення Вайни, напала на Расію. Білорусь стала полем жорсткіх баявих дзеянняў.
30-я рр.. Сталі паваротнимі ва ўрадавай палітици. Биў узяти курс на поўнае зліцце заходніх губерняў з Расіяй.
Урад ідзе на сурезни палітични крок, вядоми пад назвавши розбір шляхти. Ен биў накіравани супраць дробнай шляхти, галоўнага распаўсюджвальніка апазіцийних настрояў. У адпаведнасці з указамі пекло 1831, 1847, 1857 рр.. асобі, якія НЕ змаглі дакументамі пацвердзіць свойого шляхецтва, що не билі зацверджани ў дваранскім званні. Яни пазбаўляліся права валодаць маенткамі и павінни билі прадаць палю ўласнасць. Гетая категория колишніх шляхціцаў павялічвала падатковае саслоўе.
Такім чинам, у перияд самадзяржаўя на териториі Беларусі билі праведзени значнії реформи, ми бачилі и палітични, ревалюцийни рух, и ваенния дзеянні. «Розбір шляхти» и «мяжа яўрейскай аседласці»- Вельмі важния питанні, якія непасредним чинам кранаюцца Беларусі, разгледзени з точкі Погляду самадзяржаўя, сумесна з іншимі аспектамі.
літаратура
1. В. Вяргей, І. Ганецкая, М. Гурин. Гістория Беларусі (у шасці тамах). Чацверти тому. Мінск, ВП «Екаперспектива», 2005.
. Зайрнчковскій, П. А. Урядовий апарат самодержавної Росії в XIX в.- М.: Думка, 1978.
. Захар Шибека. Нарис гісториі Беларусі. 1795 - 2002. Мінск, «Енциклапедикс», 2003.
