ако мiравия суддзi, у адрозненне пекло центральних губерняу Расіі, тут не вибiралiся, а назначалiся мiнiстрам юстициi. Акруговия суди, присяжния засядацелi i присяжния паверания з явiлiся на Беларусі толькi ў 1882 Спiс Присяжна засядацеляў таксамо зацвярджаўся ўладамi. Усе гета було винікам паўстання 1863-1864 рр..- Самадзяржаўе НЕ давярала польскiм памешчикам, якiя пераважалi ў краi.
Земська реформа, принятая 1 студзеня 1864 р., прадугледжвала стваренне ў Павєтьє i губернії вибарних устаноў (земстваў) для кiраўнiцтва мясцовай гаспадаркай, Народнай асветай, медицинскiм абслугоўваннем насельнiцтва i iншимi справамi непалiтичнага характар. Але на Беларусi ў сувязi з падзеямi 1863-1864 рр.. уводзiць вибарния ўстанови ўрад годину не адважиўся.
Са спазненнем на 5 гадоў на Беларусi була праведзена гарадская реформа (принята ў 1870, а пача ў 1875). Яна абвяшчала принцип усесаслоўнасцi плиг вибарах органаў гарадскога самакiравання - гарадской думи i гарадской управи на чале з гарадскім галавіт. Альо високi маемасни ценз виключаў з удзелу ў вибарах велику частко жихароў горада i даваў Уладу купцям, прадпримальнiкам, уладальнiкам нерухомасцi. Права вибіраць и Биць абранимі ў гарадскую думу атрималі толькі тия, хто плаціў гарадскія падаткі. Рабочия, служачия, інтелігенция, якія складалі асноўную масу насельніцтва гарадоў, що не мелі магчимасці ўдзельнічаць у гарадскім самакіраванні як непадатковае насельніцтва.
Рефармаванне армii ў Расii пача ў 1862 р., калi билi ўтворани 15 ваенних акруг (у критим лiку i Вiленская, у якую ўвайшлi ўсе беларускiя губернi) i скарочани термiн служби да 7-8 гадоў. У 1874 з увядзеннем усеагульнай воiнскай павiннасцi ў Расii билi реалiзавани буржуазния принципи камплектавання армii. Усе мужчини з 20-гадовага ўзросту павiнни билi служиць у війську (виключенне рабiлася толькi для кареннага насельнiцтва Сяредняй Азii, Казахстану, Сiбiри i Поўначи). Термiн служби панiжаўся да 6 гадоў у сухапутних військах i 7 - на флоце. Уводзiлiся iльготи для людзей, якiя мелi Адукация. Тия, хто скончиў вишейшия навучальния ўстанови служилi 6 месяцаў, гiмназii - 1,5 року, гарадскiя вучилiшчи - 3, пачатковия школи - 4 гади. [3]
буржуазні характар ??насiлi таксамо шкільна (1864 р.) i цензурная (1865 р.) реформи. Школа абвяшчалася ўсесаслоўнай, павялiчвалася колькасць Пачатковая шкіл, уводзiлася пераемнасць різни ступеняў навучання. Нови цензурни статут значний пашираў магцимасцi друку.
пасли забойства нарадавольцамi iмператара Аляксандра II ў 1881 ва ўнутранай палiтици Расii адбилiся значнії змена. У кiраўнiцтве дзяржави перамогу атрималi реакцийния коли. 80-90-я рр.. увайшлi ў гiсторию Расii як перияд контрреформаў. Першимi ахвярамi реакциi сталi друк i школа. У 1882 биў устаноўлени жорсткi адмiнiстрацийни нагляд за газетамi i часопiсамi. У 80-я рр.. урадам примаецца шераг пастаноў, якiя ўводзiлi шмат абмежаванняў у сiстему адукациi. У 1892 було зацверджана Нова Гарадское палаженне, якое резка павишала маемасни ценз плиг вибарах органаў гарадскога самакiравання i узмацняла над iм кантроль з боці ўрадавай адмiнiстрациi. Права ўдзелу у вибарах гарадской думи пазбаўляліся НЕ толькі немаемния пласти гарадскога насельніцтва, альо и дробова буржуазія - дробния гандляри, приказчикі и інш.
Становiшча на Беларусi ўскладнялася яшче i тою, што тут дзейнiчалi розния абмежаван...
