амі
Навошта, бацюхна, вешчуну ласку палю княжацкую дориш? - занепакоена спитаў Далібор [1, с.20]
Пакажице, сини, на шо ви здатния, - ціхім голасо прамовіў князь [1, с.28]
Глядзі, уладар, Які падарунак я табе падрихтаваў, - ціхмяна и пакорліва сказаў Фридриху [1, с.227]
приметнікамі
Гнайнавокі, дзе ти?! Чи не хаває! Вийдзі на паядинак ??са мною [1, с.97]
приметнікамі и назоўнікамі
Нельга було рідним словами пакарміць душу. Адпусці нас, вялікі Міндоўг [1, с.66]
Прабач, брат мій новагародскі, што з пустимі рукамі прийшоў я да цябе [1, с.121]
Ен паривіста схапіў Стирланда за руку и Раптен папрасіў, и Нешта дзіцячае було ў прохання:
Дастаслаўни лицарів, вазьмі мяне з сабой [1, с.180]
Калі ти здрадзіш, шалудзіви пес, я адсяку табе галавіт [2, с.16]
Княгіня-Матухно наша Залатая, не відаю. Святі криж - не відаю [2, с.174].
Зваротак можа ўживацца ў сяредзіне оповіді,
Ядрейка я, маладзічка, а не Анел! - вигукнуў са палею вишині Чалавек [2, с.338]
Ти задаволени, гасподзь? Рани тваей плоці ми загоім слязьмі тваіх ворагаў [2, С.578]
у канц
Мір табе, княгіня Юрга.
Пакланіўся Баяра:
Мір вам, мужі княжия, людзі вятшия [2, с.60]
Каха. Пайду за табою, як нітка за іголкай. Альо цяжка мені, любі, ой як цяжка! Радовіч сватоў шле. Ратуй мяне, Белавалод [2, с.332]
Раман цвердай рукою спиніў каня, гучно голасо загавариў:
Радасна бачиць вас, адважния дзеці горада Менська, сини Полацкай зямлі! [2, С.449]
и пачатку оповіді
Бацюхна, - трохі павагаўшися, прамовіў Далібор, - вяшчун Валасач вярнуўся [1, с.18]
Браталюби, усьо ви ведаеце, што вялікім мужам, якія служаць або могуць паслужиць Новагародку, ми таемна пасилаем праз сваіх людзей жалезни Жолудь, - зноў загавариў Алехно [1, с.138]
Святі ойча, - спитаў аднойчи Мориц, - што вязе ў фури твій слуга Гуга? [1, с.159].
На пісьме зваротак аддзяляецца коскай або клічнікам (плиг павишанай інтанациі) [4, с.137]:
Дзяк табе, князь-міласнік, пекло усіх нас, - у пояс пакланіўся Данілу Викант [1, с.182]
Маўчи, бенкарт! Маўчи, злого ложа син! - грізна крикнуў Міндоўг [1, с.281]
Новагараджане! Людзі! Вось и зноў я бачу вас. Каб ви ведалі, якая гета радасць для мяне [1, с.269]
Слухайце, нябеси! - закричаў ен, ускокваючи на валун, працягваючи ў змрок рукі [2, с.240]
ратуй, приснапамятни князь! - кричаў, галасіў натоўп, упаўши на калені [2, с.470].
У тих випадкі, калі развіти зваротак раздзяляецца ў оповіді іншимі словамі, то шкірна Частка зваротка видзяляецца коскамі.
аднако зваротак, калі ен висловлюємо бурния емоциі, резкі заклік, пабудженне, можа и НЕ уваходзіць у склад оповіді; у такім випадкі зваротак стаіць Перад оповідей и аддзяляецца пекло...
