яго клічнікам:
Убачиўши брата, засвяцілася ўся пекло радасці, кінулася да яго, абняла.
Братачка мій! Саколік!
Войшалк памкнуўся їй насустрач.
Сястрица! Зязюлечка! [1, с.109]
Новагараджане! Людзі! Вось и зноў я бачу вас. Каб ви ведалі, якая гета радасць для мяне [1, с.269]
Браціла! Што ти хочаш рабіць, синку?- Раптена ніби прагучаў у ягонай души голас маці [2, с.15]
Така з ява назіраецца таму, што месца и сувязь зваротка ў оповіді аказваюць пеўни ўплиў на яго інтанацийнае афармленне. Звароткі визначаюцца своеасаблівай вакатиўнай (заклікальнай) інтанацияй, што виразна адрознівае іх ад галоўних або даданих членаў оповіді и прадвизначае ім адпаведнае месца ў оповіді [10, с.188].
У оповіді можа Биць два ЦІ больш звароткаў, якія звязана адносінамі аднароднасці:
А ЦІ НЕ забиўся ти, княжич, син мій, што тваіх сватоў чакаюць у Ваўкависку? - Раптена спитаў Ізяслаў [1, с.150]
Князь Войшалк, син Міндоўга, - сміла адказаў Сіверт, - прийшоў я з Варути пекло твайго бацькі, вялікага кунігаса, каб пацвердзіць, што ўзяў ен са сваімі баярамі хрисціянскую віру з Рима, з рук папи Інакенція IV [1, с.222]
Дабранегачка, - узяў яе за рукі Вячко, - што з табою, гаспадинька травня [2, с.173]
Даруй мені, дочачка, даруй, ластавачка травня, - думаў князь [2, с.244]
Так хацелася тади зрабіцца птушкай або рибінай, нирнуць у асветленую яркімі начнимі зоркамі Ваду, плиць встежити за плисти и да салодкіх дрижикаў у цільових перевірок адчуваць, што ти можаш згубіцца ў гета тривожнай рачна імгле, альо каля цяпельца на плице есць маці, Яна не дасць табе згубіцца, згінуць, вось зноў гучиць яе чіпляючись Ласкава голас: Расціслаў, синку, не засні, що не ўпадзі ў раку [2, с.307].
На дерло погляд, аднароднасць звароткау ніби виклікае пяречанне, бо звароткі, як вядома, членамі оповіді НЕ з «яўляюцца. Аднако треба мець на ўвазе, што аднароднимі могуць Биць НЕ толькі члени оповіді, альо и іншия елементи оповіді и Надав оповіді (наприклад, аднародния дадания оповіді плиг сузалежним падпарадкаванні) [28, с.121]. Звароткі, якія паўтараюцца ў оповіді два І Великому разоў, що не з »яўляюцца аднароднимі; яни маюць дадатковую стилістичную навантаження - перадаюць розния адценні емоцій:
Ех, Курила, Курила, вялікая Сіла, мені б твае здароўе. Бач, Які ти спраўни, Які гладкі ди тоўсти [1, с.237].
Даволі часта плиг зваротках уживаюцца асабовия займеннікі ти, ви; у такіх канструкциях звароткі стаяць пасли займенніка І, Акрам палею намінатиўнай функциі, маюць удакладняльнае значенне:
Ти аб чим, Рамуне? - спитаў Далібор и зноў Моцний пацалаваў яе, пальцамі асцярожна пачаў гладзіць їй шчокі и Брови [1, с.239]
І калі дзецкія виканалі загад, сказаў:
Запрашаю цябе, мій любіми адзінаўтробни брат, хліба-СОЛІ адведаць [1, с.275]
Калі ти здрадзіш, шалудзіви пес, я адсяку табе галавіт [2, с.16]
Хай будз па-твойму. Ви, кнігачоти, бліжей да неба и да божага прастола [2, с.30]
Ізяслаў гучно, каб усьо чулі, сказаў:
