дигриваў важливу ролю ў палітичним жицці горада. Калі на Глибоччине разгарнуўся партизанскі рух, Вятвіцкі арганізаваў свій «партизанскі» атрад. 3 ім виязджаў у навакольния вёскі, збіваў, рабаваў и здзекаваўся над сялянамі, падазраючи іх у сувязі з партизанамі. Людзі баяліся и ненавідзелі «вятвітчикаў».
пасли приняцця Глибоцкай акругі пад нямецкае грамадзянскае ўпраўленне и поўнага завяршення камплектавання апарату ўпраўлення акругай, прамислови аддзед узяў на ўлік рамеснікаў усіх прафесій, сабраў іх у адпаведния майстерні и примусіў працаваць на германскі фронт и тил. Аддзел Гандль тримаў у сваіх руках гандаль и размеркаванне прадуктаў. Сельскагаспадарчи аддзед займаўся ўлікам и Збора разнастайнай сільсько-гаспадарчай сиравіни и іншай прадукциі для вивазу ў Германію.
Жиццё Раєна ў першия місяці ўстанаўлення «новаго парадку» було адзначана масавим терорам нацистаў и іх памагатих. Восени 1941 каля Глибокага на териториі билога Беразвецкага монастир биў утворани лагер для ваеннапалоних. Лагер уяўляў сабой абгароджаную полишаючи ў 3 гектари, дзе пад адкритим небес знаходзілася каля 25000 чалавек. У лагери билі створани невиносния ўмови для існавання вязняў, шкірні дзень пекло голаду, епідемій и непасільнай ПРАЦІ паміралі сотні людзей. У 1942 каля Беразвечча, па другі пліч дарогі пекло лагера, акупанти абгарадзілі калючим дрота участак зямлі. Сюди зганялі грамадзян, якіх падазравалі ў сувязі з партизанамі. Як сведчила Г.М. Гаўрильчик, людзі тут таксамо знаходзіліся пад адкритим небес. Многія з іх паміралі пекло голаду, пабояў, а большасць адпраўлялася на расстрел ва ўрочишча Барок. У пачатку 1944 сюди, а таксамо ў наспіх створани лагер у в. Арехаўка, Сталі привозіць сотні італьянскіх ваеннапалонних. Усіх іх напаткаў тієї жа жудасни лёс, што и савецкіх ваеннаслужачих.
Яшче адзін сведка, викладчик билога педвучилішча ў Глибокім А.А. Сабалеўскі, паведамляў, што ў перияд акупациі гітлераўци расстрельвалі спачатку савецкіх активістаў и грамадзян з усходніх абласцей. Расстрели праводзіліся ў Двар паліциі, а потим ва ўрочишчи Барок. Літах 1942 ен биў сведкам расстрелу групи палякаў, жихароў Глибокага. Сярод расстраляних ен пазнаў некалькі ксяндзоў, а таксамо Карен жихароў па прозвішчах Сарока и Панятоўскі. Ахвярамі акупацийнага режиму Сталі таксамо яўреі и цигани. Жихари Глибокага амаль шкірну раніцу маглі назіраць, як з паліцейскага засценка и ариштанцкай каменданта виводзілі па адним або групамі людзей гетих нациянальнасцей и гналі іх ва ўрочишча Барок, дзе расстрельвалі. Пазней, каб НЕ прицягваць Рамус насельніцтва, людзей забівалі ў Двар паліцейскага засценка, трупи пад бризентам вивозілі ў Барок.
Масави расстрел ваеннапалонних у таборі смерці, розправи над билимі савецкімі акгивістамі трималі ў страху цивільнае насельніцтва Раєна. Восени 1941 и зіма 1941-1942 рр. праходзілі ў тривозе и надзеі на лепшия Перамам. Аднако и ў гети небяспечни годину простия людзі плиг неабходнасці дапамагалі тим. хто трапіў у бяду. Інши раз цудам вдавалося вирвацца Некатор грузнемо з Беразвечча и дабрацца да жилля. Жихари Глибоччини, нягледзячи на пагрозу расстрелу ўсёй сям'і и канфіскациі маёмасці, прималі и хавалі змучаних и знясілених ваеннапалонних. Іх хавалі ў Лазнях, скляпах, у пунях пад сенам. Криху акрияўши, яни, каб НЕ падвяргаць небяспеци виратавальнікаў, пакідалі годин притулак и ішлі ў невядомасць. Некатория з іх траплялі потим у партизанскія атради.
Першия партизани з ліку ваеннапалонних и паранених байцоў з'явіліся Восени 1941 ў густих лясах каля в. Глотов. Били Байцим I Чирвонай Арміі да наступлення восеньскіх | халадоў жилі ў лёгкіх Буданов, асноўнай ежай іх була риба з лясной речкі Шо. Льно непадрихтавания да ўмоў ляснога жицця, та таго ж дренна ведаючи мясцоваць и яе жихароў, кадравия ваенния рваліся за лінію фронту, каб уліцца ў дзеючую армію. Такім чинам, тия нешматлікія и невялікія групи партизан, якія стихійна арганізаваліся ва ўсходняй частци Раена, у асноўним на териториі Псуеўскага сельсавета, та канца 1941 пакінулі територию Раена. Восени 1941 ў Глибокім сабраліся ў адну патриятичную групу многія камсамольци райцентра. Групу ўзначаліў Юрий Сабалеўскі. Патриёти распаўсюджвалі ў навакольних вёсках и варожих гарнізонах лістоўкі, вияўлялі фашисцкую агентуру, збіралі зброю. Пазней патриёти прицягнулі да роботи групи директара акруговай друкарні I.В. Нямірскага. Маладзёжния патриятичния групи з цягам годині пачалі дзейнічаць на станциі Зябкі (кіраўнік В.I. Пілецкая), у ст. Вялікія Давидкі (кіраўнік I.М. Сіўко), на станциі Падсвілле.
З 15 Лістапада 1941 пачаліся заняткі ў школах Глибоцкай акругі. Викладанне вялося пераважна на білоруський мове, но було Цалко прасякнута духам нацисцкай ідеалогіі и прапаганди. У тих школах, дзе навученци билі з польскіх сем яў, уводзілася як дапаможная польська мова. Було адроджана шмат...
